Aslında insanların susmasını veya onları umursamamayı beklersek hiçbir zaman inandığımız doğruları yaşayamayız diye düşünüyorum. Hep bi eşiğe geliyoruz orda bekliyoruz sussunlar veya biz takmayi bırakalım diye. Ama aslında tek gereken o adımi atıp eşikten içeri dalmak. Sonuçta herkes sizi ilk gördüğünde tepki vercek, ikincide susucak mecbur. Yani bazen gerçekten yapmak istiyosak o yorumları göğüslememiz gerekiyo sadece. Siz ne kadar kendinizden emin olursanız ve inandığınızın arkasında sağlam durursanız insanlar da o ölçüde size saygı duyar ve susmak zorunda kalır. Tamam bi şeyler söylerler belki sizin de gerçekten siniriniz bozulur ama kaç gün sürecek ki olsun olsun 1 hafta. Değer mi bunu goze alamadığınız için ömür boyu kalbinizin sesine kulak tikamaya? İnsan maalesef ne kadar farkinda da olsa başkalarını umursamadan duramıyo. O yüzden isteğinizden eminseniz hiç düşünmeyin atın o adımı. Bırakin siniriniz bozulcaksa da bozulsun en fazla kaç gün yani.. Yani bazı şeyler sinir bozucu, bazi süreçler sancılı olabiliyor hayatta evet ama o süreçleri yasamadan da huzura kavuşamıyoruz.