Yaklaşık iki yıllık başlarda çok güzel giden bir ilişkim vardı. Erkek arkadaşım daha önceden bir evlilik yapmış ve biri 7 diğeri 11 yaşında iki oğlu var. Anneleri ortada yok kaçmış gidiş o gidiş. Çocuklara babaanneleri bakıyor. Başlarda istemedim çocuğu olduğunu duyunca ama o beni rahat bırakmadı deyimi yerindeyse kapımda yattı. Annemi kapıda sıkıştırıp elini öpüyor kızkardeşimi arayıp beni soruyordu. Sana çocuk baktırmam onların dedeleri anneanneleri var diyordu. Kapıdan kovsam bacadan giriyordu. Nihayet biz bir ilişkiye başladık ama ben ısrarla bu iş olmaz ben çocuk bakamam bu sabır işi çok zor bir durum dememe rağmen kendi hep bunu tolore edeceğini, benden bu yönde bir beklentisinin olmadığını, beni çok sevdiğini söylüyordu. Şimdi ise benimle çocuğun okuma bayramına katılmadığım için kavga ediyor. Benden onlara annelik yapmamı bekliyor. Başlarda söylediklerinden eser yok. Hergün kavga ediyoruz. Onun ailesi yüzüme bakmıyor. Güya ben parası için bakarmışım oğullarına. Ablası eniştesi annesi hep karşı çıktılar. Birde ben çalışıyorum iyi bir maaşım var. Ailemin içine girip beni fethettikten sonra 180 derece değişti. Ayrılacağım ama herkes biliyor onunla evleneceğimi bekliyorlar. Çalıştığım yerden ailemden herkes bana onu soruyor. Bana haksızlık etti beni kendi halime koymadı şimdi yaptıklarına bakın 
Nolur bir akıl verin
Nolur bir akıl verin 
sonradan daha buyuk sorunlar çıkabilir. Başlarda ayrılmak belkide seni üzecektir fakat sonra pişman olacağını sanmıyorum. Ne güzel işin ve iyi bir maaşında varmış. Kimseye muhtaçta değilsin.
