Çok yalnızım

Yalnizligi dibine kadar yasiyorum merak etme ama yanliz deilmisim ne bir sosyal cevre ve komsu hicbiri yok aileden uzakta binbir dert cekerek yasiyorum hayati ah diyorum bir konusacak allahin kulu olsaydi ama yok ne biliyim ayni durumdayiz sana suan cozum onerim yok kelin olaci olsa basina surer tabi ama diger cozum onerilerini okucam takipteym konuyu
ya benim konuşacak derteleşecek arkadaşlarım var sorun o değil işte. düzenli vakit geçirebileceğim birileri yok onu anlatmaya çalışıyorum
 
Üni bitecek sanırım. Asıl sosyallik sonra başlıyor bence. Hele bir de iyi bir mesleğiniz ve işiniz varsa ve gittikçe yükseliyorsanız, çevreniz okadar dolar ki zamanla zamanın ne kadar az oldğndan, herkesle görüşmeye yetmediğinden yakınırsınız. Ama onca kalabalık içinde bile gerçek dost diyebileceğiniz çok kimse olamayacak. Çok bağlamayın kendinizi insanlara... kendinize bakın, onlar geliiir-gider.. takmayın...
 
Üni bitecek sanırım. Asıl sosyallik sonra başlıyor bence. Hele bir de iyi bir mesleğiniz ve işiniz varsa ve gittikçe yükseliyorsanız, çevreniz okadar dolar ki zamanla zamanın ne kadar az oldğndan, herkesle görüşmeye yetmediğinden yakınırsınız. Ama onca kalabalık içinde bile gerçek dost diyebileceğiniz çok kimse olamayacak. Çok bağlamayın kendinizi insanlara... kendinize bakın, onlar geliiir-gider.. takmayın...
umarım dediğiniz olur gerçekten çünkü o kadar çok boş zamanım var ki, mutsuzluğumun kaynağı sanırım bu. ne kadar hobilerle zamanlarımı doldurmaya çalışsam da hep çok fazla zamanım kalıyor, sıkıntıdan kendime sarıyorum işte, depresyonlara giriyorum
 
umarım dediğiniz olur gerçekten çünkü o kadar çok boş zamanım var ki, mutsuzluğumun kaynağı sanırım bu. ne kadar hobilerle zamanlarımı doldurmaya çalışsam da hep çok fazla zamanım kalıyor, sıkıntıdan kendime sarıyorum işte, depresyonlara giriyorum
İş hayatına atıl hele, sıkılmaya vakit bulamayacaksın :) ben de üni bitene kadar daha depresiftim, sonra düzeldi her şey yoluna girdi yavaş yavaş. Sabır ve ümit ;)
 
15 senelik arkadaşlığım kıskançlık yüzünden bitti. İnsanlar bir yerden sonra değişebiliyor, karakter farklılaşabiliyor. Benim de arkadaşlığım büyüdükçe karakterlerin birbirini tutmamasından, çevre değişikliğinden bitti sanırım. Ama tabi bazıları da var ki o kadar senenin hatrına arkadaşından vazgeçmiyor, değer veriyor. Tamamen karakter meselesi sanırım.bunlar hep ihtimal tabi ama şunu rahatlıkla söylemeden edemeyeceğim, gerçek dostluklar biraz zor elde ediliyor artık. Ben bazen kendi yaşıtlarımla anlaşamıyorum bile yani. Bu tip şeyleri fazla kafana takma bence hayatını yaşamaya bak, isteklerin çok doğal ama elbet daha çok olgunlaştığında karşına gerçek dostlar da çıkar.
 
15 senelik arkadaşlığım kıskançlık yüzünden bitti. İnsanlar bir yerden sonra değişebiliyor, karakter farklılaşabiliyor. Benim de arkadaşlığım büyüdükçe karakterlerin birbirini tutmamasından, çevre değişikliğinden bitti sanırım. Ama tabi bazıları da var ki o kadar senenin hatrına arkadaşından vazgeçmiyor, değer veriyor. Tamamen karakter meselesi sanırım.bunlar hep ihtimal tabi ama şunu rahatlıkla söylemeden edemeyeceğim, gerçek dostluklar biraz zor elde ediliyor artık. Ben bazen kendi yaşıtlarımla anlaşamıyorum bile yani. Bu tip şeyleri fazla kafana takma bence hayatını yaşamaya bak, isteklerin çok doğal ama elbet daha çok olgunlaştığında karşına gerçek dostlar da çıkar.
çok haklısınız dostluk biraz şans biraz da emek işi. mesela bir arkadaşım vardı çok yakın olduğum ilkokuldan liseye kadar. şu an hala görüşürüz ama onun çok yakın başka bir arkadaşı olmasına rağmen biz eskisi gibi değiliz, benden kaynaklı sanırım, bilmiyorum. hayatımı yaşamaya çalışıyorum ama yetmiyor işte. öğrenciliği bilirsiniz zaman çoktur, doldurmak sizin elinizde. benim elimden bu kadar geldi şimdiye kadar malesef, hala çok boş zamanım ve yalnızlığım var.
 
İş hayatına atıl hele, sıkılmaya vakit bulamayacaksın :) ben de üni bitene kadar daha depresiftim, sonra düzeldi her şey yoluna girdi yavaş yavaş. Sabır ve ümit :KK66:
ay çok mutlu ettiniz beni şu anda, umut ışığım oldunuz resmen. umarım depresifliği atabilirim ben de üzerimden :21:
 
çok haklısınız dostluk biraz şans biraz da emek işi. mesela bir arkadaşım vardı çok yakın olduğum ilkokuldan liseye kadar. şu an hala görüşürüz ama onun çok yakın başka bir arkadaşı olmasına rağmen biz eskisi gibi değiliz, benden kaynaklı sanırım, bilmiyorum. hayatımı yaşamaya çalışıyorum ama yetmiyor işte. öğrenciliği bilirsiniz zaman çoktur, doldurmak sizin elinizde. benim elimden bu kadar geldi şimdiye kadar malesef, hala çok boş zamanım ve yalnızlığım var.
İşte araya başka çevreler giriyor dediğim gibi eskisi gibi olmamanız bundan ama hala eski samimiyetteyseniz o yakınlığı sürdürün elinizden geldiğince.öğrenciliği evet bilirim zira bende öğrenciyim benim de yazlarım biraz seninki gibi ama insanın kendi kendine olmaya da ihtiyacı var ben o yüzden o kadar sorun etmiyorum onu açıkçası :) birde kışın yoğun oluyorum mesela derslerden dolayı falan birde son senem olunca... Sıkı dostluklarınız var mı yani arkadaşlık ilişkiniz bu anlattığınız uzun süreli dostluk ilişkisi dışında nasıl?
 
canım ben kendimi örnek vererek sana bir kaç tavsiyede bulunmak isterim. ben hiç yalnız kaldığımı hatırlamıyorum. nereye gidersem gideyim muhakkak çok samimi olurum kanimin isindigi kişilerle. asla çıkar ilişkisi düşünmeden.
ev kira çok taşındık ve komşuluk benim için çok kutsaldır ve değer veririm. kimsenin dedikodusunu yapmadan sohbet ederim. giriskenimdir. ve ilk adımı karşıdan beklemem yaş kaç olursa olsun. ben 26 yaşında olmama rağmen inanır misin 75 yaşında birbirimizden hiç ayrilmadigim komşum da oldu. kendi yaşımda hiç komşum olmadı maalesef en genci benden 10 yaş büyük. herkesle iyi anlasirim. keşke yakın olsaydık emin ol yalnız kalmazdin
 
yapmayın lütfen çok karamsarsınız. benim tanıdığım çok fazla uzun dönemli arkadaşlığı olan insanlar var ve hiçbiri çıkar ilişkisi değil eminim. çağırıyorum da o kadar işte. bir iki defa daha yazarım sonra karşıdan istek göremeyince bırakıyorum işte. diyorum ya herkesin kendi çevresi var, sürekli birileriyle buluşuyorlar zaten +1'e ihtiyacı yok kimsenin. ya da ben çok sıkıcı birisiyim bilemedim :KK43:
2nızın de dedıklerı dogru...druma gore tutar yani...bence 2lı ılıskıler de bıraz gayret bıraz kısmet meselesı...o da zorlamayla olmuyor...
 
Yalnizligi dibine kadar yasiyorum merak etme ama yanliz deilmisim ne bir sosyal cevre ve komsu hicbiri yok aileden uzakta binbir dert cekerek yasiyorum hayati ah diyorum bir konusacak allahin kulu olsaydi ama yok ne biliyim ayni durumdayiz sana suan cozum onerim yok kelin olaci olsa basina surer tabi ama diger cozum onerilerini okucam takipteym konuyu
Ben sızden cok buyugum, benım de Ankarada yakın-samımı-guvenılır-sırdas dıyebılecegım kımsem yok..:( bu ısler de aynı gonul ıslerı gbı cogu kere; kısmet...
 
Canım kadar sevdiğim 4 arkadaşım var. Biriyle ayda yılda bir konuşuyorum. Ama güvenimde de sevgimde de bir azalma yok. Diğer 3üyle hergün konuşurum. Gün içinde sabahtan akşama kdar kesintilide olsa bi muhabbet döner. Sebebi tabi ki whatsapp grubu. Grup olunca biri mutlaka yazıyor ve muhabbet oluyor, kopmuyorsun. Ama grup olmadığında hep karşılıklı beklenti oluyor. Ve zaten herkesin işi olduğu için unutuluyor. O diğer arkadaşımla bu yüzden konuşmuyoruz mesela. Bu söylediğim arkadaşlarım 9 yıldır var. 4 yıldırda grup duruyor. Ben buna yoruyorum vallahi fazla görüşmeyi :)
 
Liseden arkadasim var 7 senedir arkadaşız fakat cok kavga edip kustugumuzde oldu lise dönemi ergenlik iste. Ama hep hatalarımızı tolere ettik. Birbirimize sirt cevirmedik. Aranizda da bayagi mesafe var. Ben ıstanbulun bi ucunda o bi ucunda. Çalışıyoruz suan birbirimize vakit ayiramadigmiz donemlerde oluyor. Arkadas kalabilmek bence karakter meselesi sadece siz degil karsinizda kı insanda vefalı olmalı. Acikcasi ben cok arkadas dost istemiyorum hayatimda bir tane olsun sağlam olsun. Diger arkadasliklarim hep cikar iliskisi gibi bi seydi bende sepetledim.
 
Back
X