Çok yalnızım

Şu zamanda kim yalnız deil ki.Çevrende kuru kalabalık olucağına hiç olmasın.Dostluk arkadaşlık zamanla oluşur.Tanıştığinız kişilerle iyi anlaştığınız kafa dengi olduğunuzu anlayınca zamanla dostluk gelişir.Bence bide şu da önemli iyi gün dostu deil kötü gün dostu bulmak lazım.Oda bu zamanda çok çok zor
 
dedim ya zaten yağlı boya kursuna gittim çizimler yapıyorum spor salonuna gidiyorum düzenli filmler kitaplar bitiriyorum ama olmuyor işte insan sosyal bir varlık bana yetmiyor açıkçası. kendimle kalınca kafayı yiyecek gibi oluyorum istemiyorum yalnız olmak, çünkü hep yalnızım zaten.
Yaglo boyaya ben de basladim.Vakitsizlikten yapip da gelistiremiyorum.Bana cizimlerini gosterir misin ozelden?Ben de sana gosteririm Verecegin tuyolar varsa almak isterim.
 
Sorun bende mi anlamıyorum. Herkes sürekli birileriyle, uzun dönemli arkadaşlarıyla. Benimse hep geçici oldu. Üniversiteden arkadaşlarım var sadece okulda görüştüğüm. Liseden veya çocukluk arkadaşlarımla ayda yılda bir buluşuruz. Resim ve bilgisayar kursuna gittim yeni insanlarla tanıştık sadece kurs günleri görüştük sonra devamı gelmedi. Diyeceksiniz ki herkesin kendi hayatı var, sürekli seninle olamazlar. Ama benim neden yok? Herkes sürekli birileriyle görüşme buluşma halinde. Arkadaşlarım var mesela yedi gün beraberler. Nasıl buldular birbirlerini, ne yapıyorlar sürekli, neler paylaşıyorlar, o kadar özeniyorum ki. Yaz tatilinde evden toplasanız 10 kere çıkmışımdır herkes oradan oraya gezerken. Kendime bir hayat kuramıyorum. Kurslarım bitti her hafta sonu evdeyim ve çıldırmak üzereyim, iyice depresyona girdim, sürekli ağlamak istiyorum. Bu sene okulum da bitecek, ya iş bulamazsam da iyice yalnız kalırsam, çok korkuyorum, sürekli geçici olarak insanlarla zaman geçirmekten yoruldum, birileriyle devamlı iletişim halinde olmak istiyorum :KK43: ne yapmalıyım, bir fikre ihtiyacım var, çıkmazdayım, lütfen :KK43:
Valla herkes böyle diyo gel arkadaş olak desek kaçıyo,buda yeni moda herhal
 
Sorun bende mi anlamıyorum. Herkes sürekli birileriyle, uzun dönemli arkadaşlarıyla. Benimse hep geçici oldu. Üniversiteden arkadaşlarım var sadece okulda görüştüğüm. Liseden veya çocukluk arkadaşlarımla ayda yılda bir buluşuruz. Resim ve bilgisayar kursuna gittim yeni insanlarla tanıştık sadece kurs günleri görüştük sonra devamı gelmedi. Diyeceksiniz ki herkesin kendi hayatı var, sürekli seninle olamazlar. Ama benim neden yok? Herkes sürekli birileriyle görüşme buluşma halinde. Arkadaşlarım var mesela yedi gün beraberler. Nasıl buldular birbirlerini, ne yapıyorlar sürekli, neler paylaşıyorlar, o kadar özeniyorum ki. Yaz tatilinde evden toplasanız 10 kere çıkmışımdır herkes oradan oraya gezerken. Kendime bir hayat kuramıyorum. Kurslarım bitti her hafta sonu evdeyim ve çıldırmak üzereyim, iyice depresyona girdim, sürekli ağlamak istiyorum. Bu sene okulum da bitecek, ya iş bulamazsam da iyice yalnız kalırsam, çok korkuyorum, sürekli geçici olarak insanlarla zaman geçirmekten yoruldum, birileriyle devamlı iletişim halinde olmak istiyorum :KK43: ne yapmalıyım, bir fikre ihtiyacım var, çıkmazdayım, lütfen :KK43:
benimde çok samimi arkadaşlıklarım olmuştu zamanında lise arkadaşlarımızla o kdr bağlıydık ki asla kopmayız sanıyorduk. ama zamanla herkes koptu birbirinden uzaklaştı. ve ondan sonra bende oyle samimi bir arkadslık kuramadım. kurmaya çalıştıklarımda hep bi kazık yeme ile son son buldu. suan bende senin gibiyim oyle candan bi arkadaşım yok ama insanlar artık o kadr çıkarcı olmuski sanki yalnız kalmak gelecek bir çok zararı engelliyor gibi
 
Back
X