Cok yoruldum :(

Merhaba, 2,5 aylik bir kizim var. Beni cok yoran bir bebek. Gunduz uyumuyor nerdeyse. Surekli ite kaka uykusunu devam ettiriyorum. Ya kucağımda uyuyor ya da hamakta surekli sallanarak. Su an yanimda yardimci kimse yok anne kv vs. Gun boyu bebegin basini bekliyorum. Uyanik oldugu zamanlarda surekli evde gezdirmem gerekiyor yoksa surekli agliyor.
3 ay dolsun duzelir diyor herkes ama ben iyice umudumu yitirdim. Ev isi de yapamiyorum. Haftada bir eve yardimci bayan geliyor ama o da yetmiyor. Cocuk var sonucta toz toprak oluyor ev. Yemek bile yoyemiyorum cogu zaman.

Esimin isten gelecegi vakit yaklastikca dakika sayiyorum. Utaniyorum bazen saglik sorunu yok cok sukur varsin boyle olsun diyorum. Ama saatlerce aglayinca da asiri geriliyorum.

Ben bu ev islerine nasil yetisirim. Var mi bir oneriniz. En onemlisi bebeklerin huyu gercekten duzeliyor mu

Dışarı çıkın gezin o da yorulur eve gelince de uyur.

Yapacak bişey yok olsa ben yazardım

Uyku saatlerini düzene koyun.
Bir de dışarı çıkarmak iyi gelir.

Umutsuzluk aşılamak istemem ama benim bebeğim de neredeyse 8 aylık olacak aynı.İlk zamanlar kırkı çıksın dediler.Kırkı çıktı değişen bir şey olmadı.Sonra altı aylık olsun dediler.Oldu yine değişmedi.Ben de çok zorlanıyorum.Allah yardımcımız olsun.Bebeğimin inek sütü alerjisi var o yüzden böyle uyumuyor uyusa bile en fazla yarım saat o da ite kaka.Konuyu takipteyim

Kızım kolik doğdu. Yanımda kimse kalmadığı gibi ev işlerinede yardım edecek biri gelmiyordu. Birileri geçecek sabret dediği zaman üzerine atlayasım geliyordu:)) Şimdi 4 yaşına yaklaştı kızım çok şükür rahat etmeye başladım. 2 yaşında sütten kesene kadar abartmıyorum saat başı uyanırdı. Geçecek diye züğürt tesellisi vermek istemiyorum sadece zorluklar azalacak ve şekil değiştirecek. Bizde uyku , ağlama problemi bitti ama başka şeyler başladı. Dedimya sorunlar sadece şekil değiştiriyor:)

Ayyynısını yaşadım.
Şafak sayar gibi kutsal 3 ayın dolmasını bekledim.
Depresyona girdim.
Çişe gidemez oldum.
Yeri geldi çoğu gece aç uyudum.
3 ay hergün günde 2 saat uykuyla durdum.
Ağlama krizlerine girdim.
Çocuğumu görmek istemeyecek hale geldim.
Eşimle her gün birbirimizi yedik.
Hayattan soğudum.
Heeeepsi geçti.
Binlerce şükür......
Şimdi 8 aylık.
O günleri hatırladıkça tuhaf olur içim.
Allah bir an önce sıkıntınızı gidersin.
Ev işi vs. De takmayın.
Olduğu kadar.
Çocuğu idare ediyosunuz zaten o en büyük iş.
Ondan fırsat kalmıyodurki zaten.
Bikaç ay daa aperatif yersiniz nolcak ölüm değil.
Temizlik de bulaşık yoksa ve ev çok batık değilse kasmayın.
Zaten yardımcı geliyomuş.
Az daa sabır.
İnanın çok güzel günler gelcek.
Gerginliğimiz bebeklere yansıyo.
O da etkiliyo çocukları.
Biraz daha sakin olmaya gayret edin.