Iyi günler arkadaslar,..
ben 6 yillik evliyim, 3 yasinda kizim var.
durumumu anlatmak istiyorum:
esim issiz oldugu icin ailesinden gelen bir teklifi degerlendirerek ailesinin yaninda calismaya basladi. bana ilk günden beri ne kadar maas aldigini söylemedi. uzakta yasiyorduk, farkli bir ülkede. önce o gitti. bende o güzel hazirlik yapsin, evimizi tutsun, esyalarimizi alsin diye ses cikarmadim. kendi kendimi gecindirdirdim. her zaman oldugu gibi. birde kizima baktim. hemde calistim.
5 ay gectikten sonra benide yanina aldi. cok heycanliydim görseniz. yeni hayatimiza öyle umutlarla gidiyordumki. ailemi, kardeslerimi, arkadaslarimi birakip arkamda gözü yasli.. esimle, cocugumla mutlu olmaya gidiyordum..
bir geldim.. beyefendi hic bir hazirlik yapmamis.. 5 ay maassiz calismis gibi.. ortada ne para var.. ne hazirlik.. bir ev tutmus.. abisinin insaatlarindan bir tane ev.. apart.. iki kücük odasi, ufacik bir dusu, oturma odasi mutfak ayni odada.. sadece bir koltuk takimi sigiyor. yemek masasi koyacak yer yok. mutfaga tencere tabak sigmaz. geldim.. daha insaat.. insaat pisligine geldim.. evde bir dolap, bir yatak (bazasi yok).. baska esya yok.. kücücük cocukla o pisligin icinde uyuduk ilk gece.. yastigimiz bile yoktu.. ikinci gün temizlikci tuttu ona biraz temizletti.. sonra ben temizlemeye calistim.. bir hafta yerde oturduk.. koltuk falan almadi. zorla aldirdim.. simdi hala yerde yemek yiyoruz, tepsimiz dahi yok.. minderimizde yok.. ikinci haftayi devirdik.. yerlerde ne hali var, ne camlarda perde.. yastigimin kilifi yok.. cocugumun yatagi.. evde koltuk ve yataktan baska esya yok zaten.. yemek desen.. mutfak alisverisini cok kisitli yapiyor. zorunlu seyler. ekmek, su, makarna, yag, elma gibi.. baska birsey almiyor. bende istemiyorum.. ben buralari bilmiyorum. dün ilk defa ciktim disari. hala calisiyorum ben uzaktan home office. elhamdülillah maasim cok iyi. masraf olmayincada birikir. eger isten cikartilmazsam iki seneye kadar lüks bir ev alabilirim. artik maasimin tek kurusunu vermeyecegim. ev icinde birsey almayacagim. zannedersem yine ben alayim ben edeyim diye bekliyor. ama hayir. gencligimi verdim ona. biraz genis ev tut demistim. tek istegim oydu. ben daha cocuk istiyordum. bu eve sigmazki. kardesine bu evi göstermisler o begenmemis. gitmis esi ile üc misli büyük bir evi kiralamis. benim esim ise bana herseyi layik görüyor. isteklerimi önemsemiyor. kardesi de ailesi ile calisiyor. benim esim kira ödemek istemiyormus. tamamda kira ödemiyor ama ailesindende ona göre fazla para almiyor. maksati ailesinin bütcesine zarar dokunmazin. benim bu evde mutsuz olmam onun icin önemli degil. inanin yatagim duvara dayali ve yatagimla dolabim arasinda 20 cm yer var sadece. odalar öyle kücük. balkonuma bir sandalye atamazsin. zemin kat. para önemli degil diyen abileri her firsatta benim yanimda maddi acidan cok sikintiliyiz diye dert yaniyorlar. maksatlari yine benim herseyi finanse etmem oldugunu düsünüyorum. hic güvenmiyorum. yeni eve geldik esim hadi mutfak alisverisi yapalim, ne eksikse al demedi. gecen markete gittigimizde soda aldim.. ben onu ödemem diyor.. sinirlerim cok bozuk. bavulumu toparlayayim, cocugumuda alip gideyim geri diyorum. cezaretimde yok. tam anlamiylada bilmiyorum hakklimiyim hakksizmiyim. yoksa depresyondamiyim? abartiyormuyum? bosanmak icin sebepmi? degilmi?.. cok üzgünüm.. her aksam agliyorum.. simdi esime cok sogukum. konusmak bir tarafa.. yüzüne dahi bakmiyorum. dün eltimin evini gördüm.. bana onun yarisini tutsa öyle mutlu olurdumki.. cok kiskancsin diyor. ama ihtiyacim var.. ögrenci degilimki.. bekar degilimki.. biz bir aileyiz.. neden bana apart daire tutuyor.. anlamiyorum
ben 6 yillik evliyim, 3 yasinda kizim var.
durumumu anlatmak istiyorum:
esim issiz oldugu icin ailesinden gelen bir teklifi degerlendirerek ailesinin yaninda calismaya basladi. bana ilk günden beri ne kadar maas aldigini söylemedi. uzakta yasiyorduk, farkli bir ülkede. önce o gitti. bende o güzel hazirlik yapsin, evimizi tutsun, esyalarimizi alsin diye ses cikarmadim. kendi kendimi gecindirdirdim. her zaman oldugu gibi. birde kizima baktim. hemde calistim.
5 ay gectikten sonra benide yanina aldi. cok heycanliydim görseniz. yeni hayatimiza öyle umutlarla gidiyordumki. ailemi, kardeslerimi, arkadaslarimi birakip arkamda gözü yasli.. esimle, cocugumla mutlu olmaya gidiyordum..
bir geldim.. beyefendi hic bir hazirlik yapmamis.. 5 ay maassiz calismis gibi.. ortada ne para var.. ne hazirlik.. bir ev tutmus.. abisinin insaatlarindan bir tane ev.. apart.. iki kücük odasi, ufacik bir dusu, oturma odasi mutfak ayni odada.. sadece bir koltuk takimi sigiyor. yemek masasi koyacak yer yok. mutfaga tencere tabak sigmaz. geldim.. daha insaat.. insaat pisligine geldim.. evde bir dolap, bir yatak (bazasi yok).. baska esya yok.. kücücük cocukla o pisligin icinde uyuduk ilk gece.. yastigimiz bile yoktu.. ikinci gün temizlikci tuttu ona biraz temizletti.. sonra ben temizlemeye calistim.. bir hafta yerde oturduk.. koltuk falan almadi. zorla aldirdim.. simdi hala yerde yemek yiyoruz, tepsimiz dahi yok.. minderimizde yok.. ikinci haftayi devirdik.. yerlerde ne hali var, ne camlarda perde.. yastigimin kilifi yok.. cocugumun yatagi.. evde koltuk ve yataktan baska esya yok zaten.. yemek desen.. mutfak alisverisini cok kisitli yapiyor. zorunlu seyler. ekmek, su, makarna, yag, elma gibi.. baska birsey almiyor. bende istemiyorum.. ben buralari bilmiyorum. dün ilk defa ciktim disari. hala calisiyorum ben uzaktan home office. elhamdülillah maasim cok iyi. masraf olmayincada birikir. eger isten cikartilmazsam iki seneye kadar lüks bir ev alabilirim. artik maasimin tek kurusunu vermeyecegim. ev icinde birsey almayacagim. zannedersem yine ben alayim ben edeyim diye bekliyor. ama hayir. gencligimi verdim ona. biraz genis ev tut demistim. tek istegim oydu. ben daha cocuk istiyordum. bu eve sigmazki. kardesine bu evi göstermisler o begenmemis. gitmis esi ile üc misli büyük bir evi kiralamis. benim esim ise bana herseyi layik görüyor. isteklerimi önemsemiyor. kardesi de ailesi ile calisiyor. benim esim kira ödemek istemiyormus. tamamda kira ödemiyor ama ailesindende ona göre fazla para almiyor. maksati ailesinin bütcesine zarar dokunmazin. benim bu evde mutsuz olmam onun icin önemli degil. inanin yatagim duvara dayali ve yatagimla dolabim arasinda 20 cm yer var sadece. odalar öyle kücük. balkonuma bir sandalye atamazsin. zemin kat. para önemli degil diyen abileri her firsatta benim yanimda maddi acidan cok sikintiliyiz diye dert yaniyorlar. maksatlari yine benim herseyi finanse etmem oldugunu düsünüyorum. hic güvenmiyorum. yeni eve geldik esim hadi mutfak alisverisi yapalim, ne eksikse al demedi. gecen markete gittigimizde soda aldim.. ben onu ödemem diyor.. sinirlerim cok bozuk. bavulumu toparlayayim, cocugumuda alip gideyim geri diyorum. cezaretimde yok. tam anlamiylada bilmiyorum hakklimiyim hakksizmiyim. yoksa depresyondamiyim? abartiyormuyum? bosanmak icin sebepmi? degilmi?.. cok üzgünüm.. her aksam agliyorum.. simdi esime cok sogukum. konusmak bir tarafa.. yüzüne dahi bakmiyorum. dün eltimin evini gördüm.. bana onun yarisini tutsa öyle mutlu olurdumki.. cok kiskancsin diyor. ama ihtiyacim var.. ögrenci degilimki.. bekar degilimki.. biz bir aileyiz.. neden bana apart daire tutuyor.. anlamiyorum
Son düzenleme:
