MERHABALAR, YAZDIKLARINIZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM.
elimden geldiğim kadarıyla eşimin ve annesinin yanında olmaya çalışıyorum fakat daha fazlası beklenince olmuyor işte. bayram sonrası 40 ı çıkıcak ve ben işe başlamış olucam. kayınvalidem eşimi çok üzüyor mesala bir kaç örnek vereyim
tatile giderken evinimizin anahtarını onlara vermedik diye kayınpederim üzlmüş öldükten sonra kayınvalidem bunu diyor.
tatile giderken baba sende gel dememişiz araba bomboş gitmiş kayınpederim çok üzülmüş
oğluma bakıcı tuttum eşim annesine söyleyemedi, gecen tutucaz demiş babamın mezarda kemikleri sızlar demiş böyle saçma sapan şeylerlee eşimi üzüyor hala eşim kendini toparlyamadı.
orda kalmam kalamam ama eşimide üzmek istemiyorum bazen düşünüyorum benimde başıma gelirse diye. benım annem sessiz sakin kimsenin işine karışmayan bir insan ve hasta olduğu halde oturduğu yerden bana yardımcı olmaya çalışır mesala yemek yapmama yardım eder.. kyınvalidem dolaptaki yemeği çıkarıp ısıtmaz o derece yani ve inanın çok kaprisli kayınpederim onu hep idare etmiş nazlamış.
dün eşim annemin evinede bir park yatak alalım dedi hayır dedim yatak olunca hep kalın muhabbeti olucak.
eşim 2 kardeşler kardeşi şehir dışında yaşıyor. yani herşey bize bakıyor... eşim gitsin gelsin bende giderim evinin eksiiğini iht,iyaçlarını alalım faturalarını ödeyelim ama sürekli olursa kaldıramam. ev düzenimiz bozlucak aile olmaktan çıkıcaz gibi hissediyorum..
arada kaldım bir sınır konulmalı ama kimseyi kırmadan yoksa arada ben yok olucam