herkese merabalar buraya üye olalı uzun zamann oldu ama her yazmak için elime bilgisayarı aldığımda geri bıraktım yazmadım yazacaklarımın sizler için saçma geleceğini düşünerek yazamadım.neyse uzatmadan konuya geçmek istiyorum kızlar benim sıkıntım herşeyii hayatta sorun yapmak hayatı hep stresle geçirmek takıntılı olmak gibi saçma sapan huylar.ben artık gerçekten kendimle mücadele etmekten yoroldum haytta istediğm şeyler benim için çok çok önemli oldu mutlaka olmalı diye düşünerek istedim ve sonunda olmayınca malesef beni depresyona sürükledi.bi pskiyatriye gittim tabiki aslında pskoloğa gitmeyi istiyorum ancak bulunduğum yer itibariyle mümkün değil.bundan 2-3 ay önce erkek arkadaşımdan ayrıldım herşey zaten onla ayrıldıktan sonra patlak verdi normaldede stresli bi insandım ancak ondan ayrıldıktan sonra herşey benim için daha sorun oldu onunla olmasını o kadar çok istedimki onu okdar saf duygularla sevdimki ama onun tek derdi benle cinsellik konuşmaktı artık onu bu isteklernden vazgeçiremeyince ayrılmak zorunda kaldım evet sevdiğim halde ayrıldım, onu defalarca uyardım sen benle bunları konuşmak isteyince mutsuz oluyorm dedim elbetteki cinsellikte insanın hayatının bi parçası ama bunları konuşmak ve yaşamak benim için ancak evlendikten sonra yaşanmalıydı bunları ona söylediğimde bana evlendiğimizde bu tip şeyleri yaşayacağımızdan haberin var dimi dedii okadar zoruma gittiki bu sözleri.düşündüm insanlar yada erkeklermi diyeyim bu kadramı insafsız oldu bu kadarmı hayatımızı cinsellik kapladı bu kadarmı acımasız oldu. garip duygular işte...biliyorum hayat kısa kimseler için değmiyor çok şükür beni seven sahip çıkan ailem var ancak işte bazen okadar çıkmazda hissediyormki napıcağımı bilemiyorum.benim duygularım yazmak istediklerimde bunlardı yazdım rahatladım bi nebzede olsa...okuyup yorum yazan herkese şimdiden teşekkürler...