Canım bak insanlar asla yanlarındaki kişinin kendilerinden daha iyi olmasını istemiyorlar. Sakın dinleme kimseyi inadına daha çok çalış. Ben de yaşadım bu durumu. Ne gerek var ne yapacaksın bu yaştan sonra vs dedikçe onlar ben kitabın defterin başına oturdum ekstra iki dil daha öğrendim:)))
Canım açıklamasını yaptım yazdıklarını olursan netleşir biraz karışık yazdım haklısın.kısacası ben yaşadıklarından sonra çevremden soyutladım kendimi biraz kırgınım insanlara düşüncesizliklerine ve okul okuöaya başladım bu yaştan sonra bunlarla uğraştığım için ağır eleştiri ve dedikodu altındayım durum bu.İnsanlardan Yoruldum yani
Çok gariptir ki yine de hep bir umut oluyor kalbinin kıyısında köşesinde dimi ben hep dua ediyorum Allah ım umudumu alma elimden diye.Ne düşünüp ne yapsakta o belki var ya bilemeyiz canım birgün belkiiii....
Kesinlikle o umut bitmiyor asla.ne kadar düşünmüyorum desen de yalan..sadece korunursan o duygudan sıyrılabiliriz ancak.şimdilik korunmuyorum.rabbim bir yol açsın hayırlısı ile inşallah.tek amacım elimden geleni yapmış olmak.kıza ilerde neden diye sorarsa ben elimden geleni yaptım diyebilmek.inşallah o birgün yakındır....
7 gebelik ve düşüğe gene iyi dayanmis piskolojiniz biz bir tanesini bile atlatamadik gecmis olsun bence gebe kalmaya bir sure ara ver
. Beni aşağı çeken bütün duygulardan arindim.kimseyi dinlemediğim için kendimi bu toplum denen elalem denen enerji emicilerden ve ne kadar yakınım olursa olsun beni üzen herkesten kendime aileme ve başarmak istediklerime odaklanarak kurtulduğum için buradan kendime teşekkür ediyorum.Ben bu uzun süreçte şunu öğrendim. İnsanı kimse mutsuz edemez.Mutluluğumuzu almalarına biz müsade ederiz veya etmeyiz. Ben zamanında mutlu etsinler diye beklemiştim. Olaylarda kişilerde aramışım mutluluğu. Etrafım beni mutlu olduğuma inandirinca inanmış mutsuz olduğuma inandirinca ona da inanmışım. Kendime hiç sormamışım. Sen ne istiyorsun diye. Ne zaman bunu sormaya başladım. Herkes rahatsız oldu o sıralar bende biraz rahatsız oldum. Ama sonra gördüm ki bu benim hayatım . Bugün bunu daha dolu dolu söyleyebiliyorum. Evet bu benim hayatım ve bugunume çok emek verdim. Çok kulak tıkadım. Oğlumla eşimle beraber isim de gucumdeyim. Seneler sonra belli bir yaştan sonra yeniden okul bitirmek senelr sonra ise dönüp güzel bir konumda güzel bir maaşla çalışmak gerçekten bu kadarını ben bile hayal edemezdim. Etrafımda bana eksikmisim yetersizmisim insanlık kadınlık sürekli çocuk doğurmaktan ibaretmis gibi hissettiren kimsede kalmadı üstelik. Şunu gördüm ki bu insanlar sadece beni uzmekle de kalmamış oğlumla geçireceğim degerli vakitlerimi de benden çalmışlar. Ona kardeş verememk sucmis gibi hissetmeme bu yüzden bunda ısrarcı olurken sürekli yıpranma ve oğlumla geçireceğim güzel vakitlerin hırsızı olmama sebep oluyorlarmış az kalsın. Neyse ki çabuk uyandım. Şimdi çalışıyorum oğlumla harcıyorum.Esimle oğlumla ben zaten mutlu ve güzel bir aileyim. Bu süreçte beni negatif duygulara boğup yeni bir arayışa sokan ve belki de yepyeni bir hayata bakış açısına sahip olmama sebep olan bütün negatiflere de aslinda teşekkür etmem lazım sanırım.
