daha ne kadar dayanılır

Sürekli kin ve kıskançlığına maruz kaldığım bir ailem var. İki yıl boyunca görüştüğüm çocukla evliliğimi engellediler.çocuğun her şeyiyle dalga geçip gizliden takip ettiler.kardeşlerim ve annem bana sürekli laf sokar,onlardan kaçmak için sabahtan evden çıkar gece onda gelirim bu kez neden dışarıdasın diye baba hesap sorar.bu arada baba bana yapılanları bilmeyecek kadar evden kopuk.anne sürekli para ister ama yediğim lokma bile gözüne batar.evliliğimi maaşımı yemek için engellediler.adamla aram bozuldu o da ailesi de artık beni istemiyor.en son işimde de başıma büyük bir bela açtım kariyerime malolabilir.düzeltmek için elimdeki tek çareyi kullanamıyorum çünkü kafam sürekli bunlarda.sabah olunca yataktan kalkmak istemiyorum. Banyo yapmak el yüz yıkamak diş fırçalamak dahi kalmadı. Bir süredir intiharı düşünüyorum. Bu dünyaya aidiyet duygum kalmadı. Ölmek istiyorum ölüm tek kurtuluş. Acı çekmek değil ama intihar edince Allahın gazabından korkuyorum. Yine de hızla o yöne doğru gidiyorum.

Hiç durma hemen bi psikiyatra git güzelim, ağır bi depresyon geçiriyor olabilirsin, bu aşk meşk işlerini de bu kadar büyütme kafanda, hayatı kendin için yaşayacaksın, başkası için değil, hemmen psikiyatra koş bakem.

mephy .!.:

Sürekli kin ve kıskançlığına maruz kaldığım bir ailem var. İki yıl boyunca görüştüğüm çocukla evliliğimi engellediler.çocuğun her şeyiyle dalga geçip gizliden takip ettiler.kardeşlerim ve annem bana sürekli laf sokar,onlardan kaçmak için sabahtan evden çıkar gece onda gelirim bu kez neden dışarıdasın diye baba hesap sorar.bu arada baba bana yapılanları bilmeyecek kadar evden kopuk.anne sürekli para ister ama yediğim lokma bile gözüne batar.evliliğimi maaşımı yemek için engellediler.adamla aram bozuldu o da ailesi de artık beni istemiyor.en son işimde de başıma büyük bir bela açtım kariyerime malolabilir.düzeltmek için elimdeki tek çareyi kullanamıyorum çünkü kafam sürekli bunlarda.sabah olunca yataktan kalkmak istemiyorum. Banyo yapmak el yüz yıkamak diş fırçalamak dahi kalmadı. Bir süredir intiharı düşünüyorum. Bu dünyaya aidiyet duygum kalmadı. Ölmek istiyorum ölüm tek kurtuluş. Acı çekmek değil ama intihar edince Allahın gazabından korkuyorum. Yine de hızla o yöne doğru gidiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bir psikoloğa gitmelisin. Anlayamıyorum bir aile kızına neden bu tarz şeyler yapsın. Çok üzüldüm adına. Sırf ailenden kurtulmak için istemediğin bir evlilik yapma sakın. Bir de imkanının varsa başka bir eve çık, madem bu kadar sıkıyorlar seni.
Bir de acaba yaşın mı küçük de ailen istemedi. Ben hala şaşkınlık içindeyim. Ya da başka bir durum mu vardı? Bilemedim gerçekten. Umarım hallolur. Ya bak emin misin, belki sen yanlış anlıyorsun? Kusura bakma tekrar tekrar yazdım, inanamıyorum çünkü.

konunuzu ilgili bölüme taşıyorum.
bilginize

Isinden olursan ailen seni daha cok bunaltir. Isine konsantre ol ama ondan once uzman bi destek al muhakkak.. ben boyle aileleri anlamiyorum arkadas! Cocugu maasini yemek icinmi yapiyorlar!!!!

Anladik yasadign ortamdan bikmissinda intihar dusnmekte neyin nesi kendine gel.
Yardim al canim kacmak kurtulus degil

Aile bencilmiş.kızının mutluluğunu istemezmi bi aile inanamıyorum ya.sen düşünme fazla çok ödün vermişsin fedakarlık etmişsşn reşit birisin kendi isteğine göre yaşa sevdiğine vermemek ne ya bu nasıl düşünce zorlasaydınız gerçi bunlara sökmez ağlamk zorlamak

Aile bencilmiş.kızının mutluluğunu istemezmi bi aile inanamıyorum ya.sen düşünme fazla çok ödün vermişsin fedakarlık etmişsşn reşit birisin kendi isteğine göre yaşa sevdiğine vermemek ne ya bu nasıl düşünce zorlasaydınız gerçi bunlara sökmez ağlamk zorlamak

Bazen tepetaklak olur hersey,bunu düzeltmekte bizim elimizde. Bu kadar karamsarlik niye?

Kendine iyi bak. Kimse senden daha kiymetli degil. Buna ailende dahil.

Bi anne nasıl böyle olabilir mantık almıyor. Sen bu cocugu 9 ay karninda taşı acisiyla tatlisiyla binbir agiriyla dunyaya getir sonrada bu kadar gaddar ol bu nasil bir kötü kalplilik anlayamiyorum üvey evlat muamelesi gibi bir şey bu.

ephy, post: 37799055, member: 586706"]Sürekli kin ve kıskançlığına maruz kaldığım bir ailem var. İki yıl boyunca görüştüğüm çocukla evliliğimi engellediler.çocuğun her şeyiyle dalga geçip gizliden takip ettiler.kardeşlerim ve annem bana sürekli laf sokar,onlardan kaçmak için sabahtan evden çıkar gece onda gelirim bu kez neden dışarıdasın diye baba hesap sorar.bu arada baba bana yapılanları bilmeyecek kadar evden kopuk.anne sürekli para ister ama yediğim lokma bile gözüne batar.evliliğimi maaşımı yemek için engellediler.adamla aram bozuldu o da ailesi de artık beni istemiyor.en son işimde de başıma büyük bir bela açtım kariyerime malolabilir.düzeltmek için elimdeki tek çareyi kullanamıyorum çünkü kafam sürekli bunlarda.sabah olunca yataktan kalkmak istemiyorum. Banyo yapmak el yüz yıkamak diş fırçalamak dahi kalmadı. Bir süredir intiharı düşünüyorum. Bu dünyaya aidiyet duygum kalmadı. Ölmek istiyorum ölüm tek kurtuluş. Acı çekmek değil ama intihar edince Allahın gazabından korkuyorum. Yine de hızla o yöne doğru gidiyorum.[/QUOTE]
Anliyorum seni arkadaşım aileler maalesef her zaman doğru kararı vermiyorlar ve evlatları dahi olsa yanlış davranışta bulunabiliyorlar ama durum anllattgiin kadarıyla baya ciddi biz burada yardımcı olamayaiz acilen bir psikiyatriste gitmelisin ...acil sifalar kardeşim

Kendin icin birseyler yap ve arkadaslarin dedigi gibi psikologa git. Hayat bu, malesef hepimizin imtihani farkli. Kimimiz ailemizden cekiyoruz, kimimiz sevdigimiz baska insanlardan..

Bir isin varmis, öncelikle o isi kabetmemek icin elinden geleni yap. Calismalisinki kendi ayaklarinin üzerinde durabilesin, ailenden bagimsiz olabilesin..

Karamsarligi bir kenara birak ve kendi mutlulugun icin neyapabilirsen yap..

anne babamızı kendımız seçemiyoruz ve herkesin sınavı ayrı kimin hiç anne babası yok kimininde varda yok işte bu dertleride kendımız seçemıyoruz hayatımızın seneryosu baştan elimize verilmediğinden sendeleyebiriz düşebilirizz ama yapılması gerken yınede devam etmek

herkese teşekkür ederim. soran arkadaşlar için şöyle özetleyeyim: ben bir erkek evladın kaybından sonra, belki onu telafi eder diye yapılmış ama beklentiyi boşa çıkarmış bir çocuğum. küçükken de annem beni hep ninemlere gönderirdi,kendi evime misafir gibi gelirdim ve davranışlarımın çoğu onlara benzemediği için dışlanırdım. kardeşlerimle ve annemle o bağ hiç kurulamadı. tabii bunun asıl sebebini anlamak 25 yaşıma ve psikoloğla görüşene kadar mümkün olmadı. küçükken bu itilmişliği gördükçe kabullenemez ve hırçınlaşırdım. o yüzden ben annemin gözünde iyice "benim değil onların kızı" oldum. her evlat anne onayı arar ben de 18 inden beri tüm ciddi kararlarımda onun isteklerini göz önünde bulundurdum, belki kabul görürüm diye. ama olmayınca olmuyor. onu da psikologa götürmeye çalıştım ama narsistlik de var:ben kusursuzum, sen hatalısın derdi hep. biriyle ciddi olarak görüşmeye başladıktan sonra iyice düşman oldu, evde açık anlamda mobbinge uğruyorum. ergenlik geçtikten sonra hep susar alttan alırdım çünkü "anneye babaya karşı gelinmez" diye büyütülmüşüz. bu ilişkime bu kadar müdahil olma çabalarından sonra sesimi çıkarmaya başladım ama ne fayda! ilişkim de çok çirkin bir şekilde bitti zaten, sanırım kimse ailesi bu kadar sorunlu biriyle olmak istemiyor. ama ilişkim bitmesine rağmen annemden destek görmedim "ben sana ayrıl demiştim,oh olsun" demeleri mi dersiniz, moralim bozukken kardeşlerimle alay etmeleri mi dersiniz. evde huzursuz etmelere ise hala devam ediyor. bir kaç örnek vermem gerekirse:üniversiteyi kazandığımda "tebrik ederim" yerine "sen değil ablan hak ediyordu, Allah da kime ne vereceğini şaşırmış, zaten kazandıysan benim hatrıma olmuştur" demişti. o yıl boyunca gelen giden misafirlere "bundan da ne biçim mühendis olucak anlamıyorum" demişti. banyoyu kullanınca hemen arkamdan girer eşyaların yeri değiştiği için beddua ve hakaret eder, odamın kapısına bir şey asarsam atmakla tehdit eder.perdeye çarpıp şeklini bozsam bile kavga çıkarır,sürekli bana ne kadar beceriksiz olduğumu söyler,kardeşlerimle giyimim saçım vs ile alay etmesi de cabası. şehirdışında çalışmak istedim ona da engel oldu:baban kabul etmez, mis gibi evin var otur işte" diye. şu anda da çıkış bulamıyorum sanki tüm kapılar yüzüme kapanıyor, delirecek gibi oluyorum.

mephy .!.:

Sürekli kin ve kıskançlığına maruz kaldığım bir ailem var. İki yıl boyunca görüştüğüm çocukla evliliğimi engellediler.çocuğun her şeyiyle dalga geçip gizliden takip ettiler.kardeşlerim ve annem bana sürekli laf sokar,onlardan kaçmak için sabahtan evden çıkar gece onda gelirim bu kez neden dışarıdasın diye baba hesap sorar.bu arada baba bana yapılanları bilmeyecek kadar evden kopuk.anne sürekli para ister ama yediğim lokma bile gözüne batar.evliliğimi maaşımı yemek için engellediler.adamla aram bozuldu o da ailesi de artık beni istemiyor.en son işimde de başıma büyük bir bela açtım kariyerime malolabilir.düzeltmek için elimdeki tek çareyi kullanamıyorum çünkü kafam sürekli bunlarda.sabah olunca yataktan kalkmak istemiyorum. Banyo yapmak el yüz yıkamak diş fırçalamak dahi kalmadı. Bir süredir intiharı düşünüyorum. Bu dünyaya aidiyet duygum kalmadı. Ölmek istiyorum ölüm tek kurtuluş. Acı çekmek değil ama intihar edince Allahın gazabından korkuyorum. Yine de hızla o yöne doğru gidiyorum.

Genişletmek için tıkla...

öte taraftaki sorguya dahil olduğun an eneeee aslında ölünmüyormuş şimdi mıçtık moduna girersin demedi deme...
kalk bi silkelen verme para ye iç yediğinin hesabı sorulduğunda yedirmeyecektin nedemeye doğurdun de yüzsüzleş,işini topla ve en kısa sürede evden ayrıl +18 isen.