- 9 Ocak 2020
- 125
- 58
- 18
- 35
- Konu Sahibi Birdfamily5757
-
- #1
Merhaba arkadaslar. Ben bu formda yeniyim.
Hem tanismak hem de derdimi paylasmak icin buradayim.
2.8.2019 da dunyalar tatlisi bi oglum oldu.omrumde gordugum en guzel bebekti. 43 gun yasadi melegim ve ben oglumu kaybettim. Burada yasadigim aciyi anlatmaktan ziyade , benim bu acimi yasayan diger annelerin de acilarini paylasmak istedim. Beni 'daha kucagina bile almadin, doya doya koklamadin, ya daha sonra bu aciyi Yasasaydin?' Diye teselli etmeye calistilar. Ama ben acimi biliyorum, benim acim hic kimsenin evlat acisindan az ya da fazla degildi. Buradan ben sizi anliyorum demek istedim.
Evet dogumdan sonra eve gelip onun esyalarini toplamak zor bir sinavdi. Annem ' kiz gitmeden once biz gidelim toparlayalim o oule gelsin.' Diye kuytu koselerde plan yaparken ben onlara 'bu benim sinavim ben toplayacagim ' dedim. Hem topladim hem agladim. Ama once Allah sonra esim yanimdaydi . O kuvvet verdi bana.
Oglumu kaybetmeden 1 gun once ben oglumu kaybedecegimi biliyordum. Nasil? Demeyin. Biliyordum. Hissediyordum. O gun benim sinavimdi. O gun sunun farkina vardim ' hepimiz Allah'in kullariyiz. Benim oglum da onun kullarindan. Eger oglumu almak istiyorsu yuce Rabb'im hakkidir. O zaten onundu. Bana emNet ettigi bir kuluydu. Isyan etmedim. Onu benden alma diyr dua ederken bencillik ettigimi dusunerek tovbe ettim. Iyi ki O benim oglum olmus diye sukurler ettim. Ertesi gun melegimi kaybettim ben.
Biliyorum icimizdeki yanginlar hic bitmeyecek hanimlar. Sandim ki icimdeki yangin herkesi yakacak.. sandim ki agzimi acarsam ates cikacak.. Ama ben o gun buyudum. Oglumu kaybettigim gun kul olmayi ogrendim.
Sanirim su an hamileyim. Eger Allah nasip ederse anne olmayi ogrenecegim.
Hem tanismak hem de derdimi paylasmak icin buradayim.
2.8.2019 da dunyalar tatlisi bi oglum oldu.omrumde gordugum en guzel bebekti. 43 gun yasadi melegim ve ben oglumu kaybettim. Burada yasadigim aciyi anlatmaktan ziyade , benim bu acimi yasayan diger annelerin de acilarini paylasmak istedim. Beni 'daha kucagina bile almadin, doya doya koklamadin, ya daha sonra bu aciyi Yasasaydin?' Diye teselli etmeye calistilar. Ama ben acimi biliyorum, benim acim hic kimsenin evlat acisindan az ya da fazla degildi. Buradan ben sizi anliyorum demek istedim.
Evet dogumdan sonra eve gelip onun esyalarini toplamak zor bir sinavdi. Annem ' kiz gitmeden once biz gidelim toparlayalim o oule gelsin.' Diye kuytu koselerde plan yaparken ben onlara 'bu benim sinavim ben toplayacagim ' dedim. Hem topladim hem agladim. Ama once Allah sonra esim yanimdaydi . O kuvvet verdi bana.
Oglumu kaybetmeden 1 gun once ben oglumu kaybedecegimi biliyordum. Nasil? Demeyin. Biliyordum. Hissediyordum. O gun benim sinavimdi. O gun sunun farkina vardim ' hepimiz Allah'in kullariyiz. Benim oglum da onun kullarindan. Eger oglumu almak istiyorsu yuce Rabb'im hakkidir. O zaten onundu. Bana emNet ettigi bir kuluydu. Isyan etmedim. Onu benden alma diyr dua ederken bencillik ettigimi dusunerek tovbe ettim. Iyi ki O benim oglum olmus diye sukurler ettim. Ertesi gun melegimi kaybettim ben.
Biliyorum icimizdeki yanginlar hic bitmeyecek hanimlar. Sandim ki icimdeki yangin herkesi yakacak.. sandim ki agzimi acarsam ates cikacak.. Ama ben o gun buyudum. Oglumu kaybettigim gun kul olmayi ogrendim.
Sanirim su an hamileyim. Eger Allah nasip ederse anne olmayi ogrenecegim.