16 yaşında lisede benden 2 yaş büyük ilk erkek arkadaşımla üniversite 3.sınıfta evlendim.İlk aşkım,ilk heyecanım,ilk elini tuttuğum kişiydi.İkimizde çok sevdik.İki de çocuğumuz oldu.Ama bu evlilik benim hayatıma çok zararlar verdi çocuklarım haricinde .Bütün kariyerimi,hedeflerimi mahvettim hepsinden vazgeçtim. Yurt dışında master yapacakken okulu bile zor bitirdim, hiç istemediğim bir bölümü kazandım ,daha okurken evlendim ve hiç istemediğim bir işte çalıştım .Ama o hayatına devam etti ilerledi ,yükseldi,para kazandı .Ben hep ailemi üzdüm bana ne dedilerse tersini yaptım .Ah aptal kafam ah....Sonra o para kazandı,burnu büyüdü, beni beğenmedi,aldattı ve biz boşandık ..
.11 yaşında kızım var ve benim hatalarımı yapmaması için elimden ne gelirse yapacağım .Annem büyüttü,besledi,tertemiz baktı ama hiç derdimi dinlemedi,sevgisini göstermedi ona suçlamak istemiyorum ama keşke ona her şeyimi anlatabilseydim...Onun yanında olun,sevginizi gösterin,erkek arkadaşını kötülemeyin,onu her zaman seveceğinizi söyleyin..