Benim de 11 ve 14 yaslarinda iki kiz yegenim var, teyzeleriyim ama anneleri gibiyim. Onlarla akillari erdikten beri hep konusurum bu meseleleri. Birinden hoslanabilirsin onu gorunce kalbin carpabilir ya da birileri senden hoslanabilir ama daha ilerisini yasamak icin daha yasiniz cok erken diyorum.
Birlikte hesap yapiyoruz iste su kadar sene lise, bu kadar sene universite sonrasinda evlenecksin yani bu sene bi sevgilin olsa misalen en az 10yil evlilik icin beklemen gerekecek. Gercekten 10yil bu kisiyle sevgili olmak mi istiyorsun? Evlenene kadar coktan sıkılirsin bile diyorum :) yok eger benim niyetim evlenmek degil diyorsan o zaman evlenmeyecegin birine omrunun 1saatini bile neden bosu bosuna harcayasin diyorum...
Yani mantik cercevesinde konusmaya calisiyorum. Buna ragmen kucuk yasta birgun sevgilileri olursa o zaman da ciddi ciddi konusurum. Ben ve ailemiz icin kizlarimizin ne kadar kiymetli oldugunu, adeta bizim icin onun bir pirlanta oldugunu, asla Kendi degerini dusurmemesi gerektigini, karsisindakine hayir denecek noktalari bilmesini ve o kisinin ona saygi gostermesi gerektigini izah ederim.
Hic kimse ayrilma dusuncesiyle sevgili olmaz ama yaptigi her adimda eger yarin obur gun biz sevgilimle ayrilirsak bunu bana karsi koz olarak kullanir mi diye dusunerek hareket etmesini tembihlerdim. Daha sonra pisman olacagi, keske yapmasaydim diyecegi hicbirseyi yapmamasini soylerdim.
Benim sansim ben anne baba degilim ve bana ben ne soylesem zit gitmiyorlar. Evliligime gipta ile bakiyorlar, buyuyunce benimki gibi bir evlilige sahip olmak istiyorlar. Siz de ailenizde kizinizin sozlerine itimad ettigi sevdigi biri varsa onu araya sokabilirsiniz.
Allah hepimizin evladini korusun, iyilerle karsilastirsin. Korktuklarimizdan emin eylesin insallah...