Daha öncede buraya yazdım buraya yazınca biraz olsun rahatlıyorum biliyorum bir psikoloğa görünmem lazim ama ilaç kullanmak beynimin uyuşmasıni istemiyorum benim küçüklükten beri güven problemim var kimseye guvenemiyorum bir olay yaşadım desem yaşamadım ama sürekli kendimi uyarıyorum yapmasaydım keske ya gidip söylerse ya beni kullanıyorsa Of ne istediğimi bilmiyorum hayattan memnun olamıyorum risk almıyorum hayatımla ilgili bir olmadı mi boşver diyemiyorum 28 yaşındayım ne bir sevgilim oldu ne de yakın bir arkadaş hep sakladım kendimi duygularımı mutsuz olmak istemiyorken aslında mutsuzluğu yasıyorum kendim ne istediğimi bilmiyorken karşımdakinin beni anlamasını bekliyorum annem şükret diyor dua okuyorum rahatlıyorum kendimi telkin etmeye çalışıyorum ama 5 dakika sonra yine aynı bugün arkadaşımda sen kendini cok kapatıyorsun cok mutsuz görünüyorsun dedi yo dedim sana öyle gelmiştir sözüne güvendiğim bir arkadaşa sordum seni tanıdığımdan beri böylesin dedi bıkmış yorulmuş herseyden usanmış belki de öyleyimdir bilemiyorum is yerimde bir kız var işi iyi degil kızla dalga geciyorlar kızda farkında ama gülüp geçiyor moralini bozmuyor ben olsam neden öyle neden söyle hemen dünyanın sonu geldi of cok sıkıntılıyım bu konuda sadce içim boşalsın diye yazıyorum lütfen yorum yapacakcaklar kalp kıracak şekilde yapmasınlar içim rahatlatmak icin yazıyorum daha fazla daralmak icin degil