Davul bile dengi dengine çalar

Visnekralicesi .!.:

başlıkta ki bu söz sizce ne kadar doğru her durumda doğru olabilir mi? Ben bu siteye 1 sene önce üye oldum bayadır girmiyordum , sizlere geçmişimi özetlemek istiyorum 3 sene önce evlendim çok kısa süren bir evlilikti ayrıldım ailemin yanına geldim çok zor günler geçirdim 2 sene boyunca ağlamadan bir günüm geçmedi ailem yüzünden değil onlar sağolsun her durumda yanımda oldular, eski eşimin ve ailesinin yaptıklarından ağlıyordum , uğradığım haksızlığa ağlıyordum, şimdi herşey geçti çok şükür iyi hissediyorum ağlamıyorum hayatıma bakıyorum o insanlara karşı öfkem bile kalmadı ama sanki hissisleştim , mutluyum desem değilim, mutsuzum desem yine değilim ot gibi yaşıyorum sanki , bazen aklıma geliyor sadece düşünüyorum başıma gelenleri bu yaşadığımı ben hakettim çünkü mantıklı davranmadım diyorum, neden diye sorucak olursanız ben fiziksel engelli biriyim eski eşimin hiçbir sorunu yoktu karakter sakatlığı dışında, ve ben arada kendimi suçluyorum sen hasta olduğun halde nasıl onunla birlikte olucağı düşündün diye gerçekten ben hata mı yaptım ve karşıma şu zamana kadar kim çıkarsa çıksın onlarında sorunu yok insanları artık tanımaya çalışmıyorum benim için herkes güvenilmez sadece bakıyorum onunda bnm gibi fiziksel engelli var mı diye yoksa tanışmak bile istemiyorum olmaz bu iş diye kestirip atıyorum 28 yaşındayım bir yanım umut dolu diğer yanım buruk kaldı inşallah size duygularımı anlatabilmişimdir kimseyle konuşamıyorum bu konuları.

Genişletmek için tıkla...

Visnekralicesi .!.:

başlıkta ki bu söz sizce ne kadar doğru her durumda doğru olabilir mi? Ben bu siteye 1 sene önce üye oldum bayadır girmiyordum , sizlere geçmişimi özetlemek istiyorum 3 sene önce evlendim çok kısa süren bir evlilikti ayrıldım ailemin yanına geldim çok zor günler geçirdim 2 sene boyunca ağlamadan bir günüm geçmedi ailem yüzünden değil onlar sağolsun her durumda yanımda oldular, eski eşimin ve ailesinin yaptıklarından ağlıyordum , uğradığım haksızlığa ağlıyordum, şimdi herşey geçti çok şükür iyi hissediyorum ağlamıyorum hayatıma bakıyorum o insanlara karşı öfkem bile kalmadı ama sanki hissisleştim , mutluyum desem değilim, mutsuzum desem yine değilim ot gibi yaşıyorum sanki , bazen aklıma geliyor sadece düşünüyorum başıma gelenleri bu yaşadığımı ben hakettim çünkü mantıklı davranmadım diyorum, neden diye sorucak olursanız ben fiziksel engelli biriyim eski eşimin hiçbir sorunu yoktu karakter sakatlığı dışında, ve ben arada kendimi suçluyorum sen hasta olduğun halde nasıl onunla birlikte olucağı düşündün diye gerçekten ben hata mı yaptım ve karşıma şu zamana kadar kim çıkarsa çıksın onlarında sorunu yok insanları artık tanımaya çalışmıyorum benim için herkes güvenilmez sadece bakıyorum onunda bnm gibi fiziksel engelli var mı diye yoksa tanışmak bile istemiyorum olmaz bu iş diye kestirip atıyorum 28 yaşındayım bir yanım umut dolu diğer yanım buruk kaldı inşallah size duygularımı anlatabilmişimdir kimseyle konuşamıyorum bu konuları.

Genişletmek için tıkla...

nuranka .!.:

Hayırlısı olsun 28 çok değil.İnsallah gönlüne göre birini bulursun.

Genişletmek için tıkla...