- 1 Ağustos 2010
- 98
- 8
- 86
Kızlar daha iki gün önce aldatildigimi ogrendim. Bunu başka bir konu da da söylemiştim. Ama ben bunu kaldiramiyorum. İçim almıyor. Yemeden içmeden kesildim. Uyuyamiyorum. Ozguvenim güvenim her şeyim paramparça oldu. Hatta o kızla birbirimizi bulduk. Konuştuk yaptıklarını. Ayrılmislardi. Şimdi tekrar geri barismislar. Bir kez daha yıkıldım. Ben cevremden aldigim tepkilere göre söylüyorum bunu yanlış anlamayın egoistlik falan değil, oldukça güzel bir kadın olduğum söylenir. İsim gücüm var öğretmenim. Anlayışlı dürüst iyi birisiyim keza ailemde öyle, ailem ile yasiyorum yanlis olmasin 24 yasindayim yasli bırisi falan da degilim. Yenik düştüğüm kız ise henüz üniversite öğrencisi. Herhangi bir güzelliği olmayan sıradan birisi. Çok sorguluyorum niye ben değil de o diye. Karşımdaki adam ne yazarsam yaziyim zaten cevap vermiyor beni suçluyor sen yanıma gelmedin bilmem ne. Sanki keyfimden, işim var gücüm var sürekli nerden görüşebilirdim kendisi ile. Basroldeki pislik ise yakışıklı falan değil kimse bizi yakıştirmazdi hep ona fazla olduğum soylenirdi. Ama gönül işte. Şuan ise sinirimden takıntı yaptım saniyorum. Bir de beni değil de onu seçtiği için ozguvenim zedelendi sanırım. Ben kendine güvenen kendine saygısı olan bir kadındım. Artık kendimi o kadar çirkin o kadar kötü ve o kadar işe yaramaz hissediyorum ki bu günleri nasıl atlatacagim hiç bilmiyorum. Bu acı nasıl geçecek?