selamlar yeni üye oldum. objektif yorumlara ihtiyacım var. anneannemi yeni kaybettik sayılır. 5-6 ay oldu henüz. yakın uzak herkes çok üzüldü, sevilen bir kadındı ruhu şad olsun. dedem de keza öyle yalnız kaldım diye ağlıyor, özlem duyduğunu hep dile getiriyordu. bu süreçte onu asla yalnız bırakmadık. teyzemlerle tabiri caizse nöbet usulü yanında kalmaya, kıyafet yeme-içme, temizlik gibi ihtiyaçlarını gidermeye çalıştık. sosyalleşmesine yardımcı olduk. eksik hissettirmemeye çalıştık.
birkaç gündür teyzemlerde bir gariplik sezdim ve üzerlerine gittim. dedem ramazan ayında büyük teyzeme evlenme mevzuunu açmış, teyzem de üstelememiş ancak yaşının uygun olmadığını(75 yaşında) nasıl güvenilir bir insan bulacaklarını, zaten sağlık sorunları olduğunu esas bunları düşünmemiz gerektiğini söyleyip bir anlamda konuyu ötelemiş. dedem yakın zamanda diğer teyzeme de konuyu açıp, “herkes kendi başının çaresine baksın ben yalnızım ölsem cenazemi kaç gün sonra bulursunuz” (asla böyle bir şey yok her sabah kahvaltı için annem, teyzemler ya da ben kesin gidiyoruz) gibi kırıcı cümleler de kullanmış.
her neyse daha bir sürü ayrıntı var ancak olay genel hatlarıyla bu. bizim şu an nasıl yaklaşmamız gerekiyor, kabullenmeli miyiz bu istenci? aşırı kafamız karışık. annemler olaya çok duygusal yaklaşıyor esasında, annemin zorluklarla kurduğu yuvaya biri gelecek falan gibi. açıkçası ufak çaplı bir kaos hakim ya da nasıl desem soğuk savaş. bu sebeple insanları doğru kanalize etmek istiyorum. bir de şeyi merak ediyorum acaba bu, her ailede mesele olur muydu yoksa bir biz mi? iyi geceler diliyorum herkese…
birkaç gündür teyzemlerde bir gariplik sezdim ve üzerlerine gittim. dedem ramazan ayında büyük teyzeme evlenme mevzuunu açmış, teyzem de üstelememiş ancak yaşının uygun olmadığını(75 yaşında) nasıl güvenilir bir insan bulacaklarını, zaten sağlık sorunları olduğunu esas bunları düşünmemiz gerektiğini söyleyip bir anlamda konuyu ötelemiş. dedem yakın zamanda diğer teyzeme de konuyu açıp, “herkes kendi başının çaresine baksın ben yalnızım ölsem cenazemi kaç gün sonra bulursunuz” (asla böyle bir şey yok her sabah kahvaltı için annem, teyzemler ya da ben kesin gidiyoruz) gibi kırıcı cümleler de kullanmış.
her neyse daha bir sürü ayrıntı var ancak olay genel hatlarıyla bu. bizim şu an nasıl yaklaşmamız gerekiyor, kabullenmeli miyiz bu istenci? aşırı kafamız karışık. annemler olaya çok duygusal yaklaşıyor esasında, annemin zorluklarla kurduğu yuvaya biri gelecek falan gibi. açıkçası ufak çaplı bir kaos hakim ya da nasıl desem soğuk savaş. bu sebeple insanları doğru kanalize etmek istiyorum. bir de şeyi merak ediyorum acaba bu, her ailede mesele olur muydu yoksa bir biz mi? iyi geceler diliyorum herkese…