Dedikodu illeti, tutamıyorum dilimi.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

portakalfidani

⛈⛄️
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
25 Eylül 2019
135
685
18
Öyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
 
Öyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
Bende böyleyim🤦🏻‍♀️
 
Öyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
Lütfen kusura bakmayın ama çekilecek dert değilsiniz🙁
 
Düşünmeden konuşmanın yan etkileri. Ben de fazla düşünürüm konuşmadan önce mesela. Tam tersi yani. Söylediğim laf nereye gider, kim bundan nasıl etkilenir hesaplarım kafamda. Kısacası, konuşmadan önce düşünmeyi öğrenmen lazım 🤷‍♀️
 
Sürekli başkasından onaylanma isteği mi duyuyorsunuz acaba? Konu bulamadığınızdan sürekli günlük yaşadıklarınız mı aklınıza gelir? Bir anda insanları sevip bir anda nefret mi hissediyorsunuz? Yoksa kendinizi daha iyi ve akıllı görüp eleştirmek mi hoşunuza gidiyor? Dedikodu olayını tetikleyen çok şey oluyor ve ben nefret ediyorum. Benim gözlemlediğim bu dedikodu olaylarında genel tavırlar bunlar. Kıskanan ve kıskandığı için arkadan kötüleyerek mutlu olan insanlar da var. Aklınıza geldiği ve birine yetiştirmek istediğinizde şöyle bir soru sorun “ bunu söylemedeki amacım ne? Paylaşarak bir kazancım olur mu? Faydası yoksa ve sonrasında daha kötü hissediyorsam neden anlatayım? “ bir kaç defa tutar ve konu ile ilgili bir soru bile gelse sessiz kalmayı tercih edebilirseniz bence çözüme kavuşur.
 
Bende aynı şeyden şikayetçyim ya:( dedikodu yapınca cok pısman oluyorum bir daha asla diyorum bırkacgun sonra yine aynı nasıl olacak bu is bılmıyorum:( kendimle alakalı olan seyler olsa hadi neyse. iş ortamında kendinle alakalı olmayan seylere bile yapıyorum bazen , yapmasam bile yanımda baskaları konusuyor ister istemez dahil oluyorum. Maalesef dedikodu gunumuzun maneviyat kanseri gibi bisey heryeri sarmıs. Erkekler bile yapıyor artık. Allah dilimize sahip olmayı nasip etsin ne dıyım:(
 
Dedikodu için bisey diyemem ama hayatta yapacağın en büyük hata eşini ailene, aileni eşine karşı anlatmak. Sen düzelirsin onlar düzelmez. Aynı şekilde arkadaş akraba ilişkileri de eş ile bence detayı ile paylaşmaya gerek yok. Veya eşinle olan ilişkini başkalarına anlatmaya. Bizim bi arkadaş öyle, eşiyle tartışsa bize anlatır bizle tartışsa eşine. Ve onun eşi ile hiçbirimiz tam anlaşamıyoruz. Ha aramızda bisey olmadı ama sırf işte anlatılanlardan dolayı.
 
Öyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
Kendi aileniz neysede nisanliniza sakin ailenizi kotulemeyin bu hatayi yapmayin. Ilerde yuzunuze tokat gibi gelir bu sözler en ufak tartismada sen ailenle gecinemiyirsun benle nasil gecim edecen der nisanliniz. Simdi nisanlisiniz hersey toz pembe ilerisi icin biraz dilinizi tutun...
 
Dedikodu maalesef hepimiz yapıyoruz az yada çok ama herkesin sizin gibi sevdiklerinin dedikodusunu yaptığını sanmıyorum. Sizin gibi insanlardan olabildiğince uzak duruyorum ben. Kötü bilemem ama tehlikeli oluyorsunuz genelde. O nedenle tutun dilinizi sevdiklerinize yapmayın bari.
 
Öyle bir şey ki hep birilerinin arkasından konuşurken buluyorum kendimi. İyi veya kötü. Mesela anneme çok sinirlendim beni çok üzdü diyelim, nişanlıma anlatıyorum. Ya şöyle şöyle dedi de, beni kırdı da uyuz oldum da.. Ya da ablamla aramız limoniyken bizimkilere "amaan o da zaten öyle inatçı ki, ne yapıyorsa yapsın uyuz" diyorum mesela. Farkında olmadan kötülüyorum. Ha yüzüne söyler miyim, asla. Yemiyor. Birisi mesela birinden bahsediyor o da dedikodu yapıyor, ay bir bakıyorum yine yorum yapmışım. Geçen mesela yine annemin bir sözüne darıldım, gittim nişanlıma anlattım. E bunları anlata anlata da sanki annem bunlardan ibaretmiş gibi, çok kötüymüş gibi oluyor, öyle lanse ettiğimi anladım. Nişanlımda haliyle laf arasında geçirince de kızıyorum sen benim aileme bir şey diyemezsin ima da edemezsin diye çemkiriyorum. Oysa ben neler neler diyorum. Ama aileme birisi laf ederse de sindiremiyorum, izin vermiyorum. Nişanlımla tartışınca da yakınlarıma anlatıyorum, sonra ben unutuyorum onlar unutmuyor başıma kakılıyor. Oy tutsana şu dilini diye kendime kinleniyorum, niye anlattım diye.. Gerçekten kötü bir insan mıyım? Her şeye bir yorumum fikrim var, kendimde kusursuz bir prensesim ya sanki.. Huzuru bulamıyorum diyorum hep acaba bu kötülüğümden dolayı mı.. Hiçbir zaman kendimi tam anlamıyla mutlu hissetmiyorum. Hep belirsiz bi duygu.. ne mutsuz ne mutlu.. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim gibi olan var mı? varsa nadirdir zaten de.. fikirlerinizi önemsiyorum, heeep çok güzel şeyler yazıp çok güzel akıllar verdiniz. teşekkür ederim. ♡
Dedikodu mu cik ciik bilgi akisi o 🤣🤣ama acilen susmalisiniz yoksa isler karisacak gibi bir yer de muhabbet ederken en fazla dinlemeye odaklanin ve az konusun bir yerde bir konu hazir acikken gereksiz yere konuyu aileye getirmeyin getirdinizi fark eder etmez konuyu degistirin hemen olmaz belki ama zamanla ise yarior ve bence bunlarda size ders olmali dil yarasi fenadir soyledigin her sözun kölesi sin söylemedigin her sözun efendisisin sen sec kolelikmi efendilikmi
 
Ailenizi sakın başkalarına kötülemeyin. Siz böyle yaparsanız, başkaları neler yapmaz ailenize. Konuşmadan önce düşünmek biraz zor geliyor sanırım bizlere. Ama sonradan yine sıkıntısını biz çekiyoruz.
 
Yaşadığı, etkilendiği şeyleri herkes yakın bildiği birine anlatır. Yoksa nasıl fikir alalım, içinden çıkamadığımız konularda aydınlanma yaşayalım ki. Burada derdini anlatan her insan dedikodu yapıyor senin anlatımına göre.
Dedikodu, iftira, yalan bunlar daha farklı şeyler. Bir olayı olduğu gibi anlatmak var, birde kendini haklı göstermek için üstüne yalan ekleyerek anlatmak var.
 
Sen anlatıyorsun diye bu nişanlının yüzüne vurması gerek olduğunu göstermiyor.
İnsan hayat arkadaşıyla ya gün gelir başıma kakarsa diye düşünürse hayat arkadaşı degildir.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X