Bende de benzer duygular var, insanların istediklerini yapmayınca, onların huyuna gitmeyince, yumuşak başlı olup her dediklerini kabul etmeyince kabul görmeyeceğimi, reddedileceğimi, sevilmeyeceğimi, eleştirileceğimi düşünüp karşımdaki kişiyi kaybetmemek için kendimden tavizler veriyorum.Sonrasında pişman olacağımı bildiğim şeyleri tekrar tekrar yapıyorum, bağımlı kişilik de geliştirdim, kopamadım, yalvardım, onurumu gururumu ayaklar altına aldım. Son iki yıldaki İlişkilerimde hep verici oldum, seçmedim seçildim, ilgi ve alaka dilenip kendimi değersizleştirdim. Bir erkeğin istediklerini istediği anda yapmayınca sevilmeyeceğimi düşündüm hep.
Kendi çabamla biraz ilerleme kaydettim, halen daha tam çözemedim bu sorunlarımı, hayır diyemiyorum insanlara, dersem yalnız kalırım, dışlanırım korkum devam ediyor.Eskiye göre iyileşme gösterdiklerim var ama hala zorlanıyorum.
Kendimi mesleğimde ispat ettim, kariyer elde ettim halen daha özgüven problemi yaşıyorum. Küçükken aşırı mükemmeliyetçilikle yetiştirildim. Başarısız olmama tahamülleri yoktu ailemin. Eleştirildim, salak, sünepe, beceriksiz, aklı havada gibi lafları çok duydum. Bu travmalar şuan hala etkisini devam ettiriyor.
Kendi değerimi bilme konusunda hala çok yol katetmem gerekiyor. Terapiye ara verdim psikologla enerjiyi tutturamadık, yeniden üzerinde çalışmam gerek.
Çocukluğuma inmeli terapiye ihtiyacım var sanırım. Kendi kendime bi yere kadar gidiyor ve sonra tıkanıyor.Çözemiyorum.