- 15 Ekim 2023
- 26
- 16
- 3
- 34
- Konu Sahibi cubukkrakerr
-
- #1
Bi yerden sonra sağlam bi sinir krizi belki bi depresyon bi kırılma noktası yaşıyorsunuz. Sonrasi çorap söküğü misali hersey düzene giriyor. Ben anlattiginizdan da fazlasiydim. Simdi bana bir adım atana 1 adım atıyorum. Bana yaklaşmayın kimseye kılımı kıpırdatmiyorum. Hassas ince düşünen insanlar ne yazık ki büyük bi darbe ile ancak yolunu degistirebiliyor. Bi sabah uyanıp ben böyle bi insan olmalıyım deyip yola devam edemiyoruz ne yazık ki. Vefa merhamet ve adaleti bırakmadan devam etmenizi öneririm. Gün içinde bi durumla karşılaştığınızda kendinize hatırlatıp frenlemeniz gerekiyor. Yoksa inanın çok zor o şekilde yaşamak. Yada dedigim gibi sağlam bi sinir krizi geçirip sifirlanicaksiniz. O olmaması için frenleyerek basamakları bir bir çıkmaya çalışarak kendinize yön verebilirsiniz. Bu süreçte psikoterapi güzel bi adım olurSelam hanımlar. Beni bu hayatta en çok yoran kendimim. Degismeyi çok istiyorum ama bunun mümkün olup olmadığını merak ediyorum. Kişisel gelişim kitapları, psikoloji alanında videolar vs elimden ne gelirse yapiyorum. Psikoterapiye de baslamayi düşünüyorum. Ben çok hassas bir insanim böyle olmayı hiç istemezdim. Ve adalet duygusuna çok takiğim. Bir yerde bir haksızlık oldu mu asla susamam. Benim mevzum olmasa bile kafaya takarim. Beklmedigim insanlardan vefasızlık gördüğümde yikilirim adeta. Aşmam biraz zaman alır. Romatizmam var hemen ağrı giriyor bir şeye üzüldüğümde bir haksızlığa uğradığımda. Dışardan bu kadar yumuşak durmasam da içim gereksiz yumuşak farkındayım. Bu fıtrat mi yoksa değişebilir mi sizce yorumlarinizi almak istedim
Biraz dozunda umursamaz olmayı çok istiyorum
Çok doğru yazmışsınız. Hassasiyet abidesiydim.. etrafımdakilere göre her şeyi halledebilirdim, çünkü kimin ne sıkıntısı olsa benimmiş gibi derman olmaya çalışırdım. Herkesi o kadar çok düşünürdüm ki kendime zaman kalmazdı. Sonuç 3 yıl önce geçirdiğim ciddi panik atak krizi beni kendime getirdi. 2 yıl tedavi sonucunda aslında en değerli şeyin kendim olduğunu anladım. Bazen insanın başına bi şey geliyo ve biraz da olsa ben demeyi öğreniyo. Şükür öğrenebildimBi yerden sonra sağlam bi sinir krizi belki bi depresyon bi kırılma noktası yaşıyorsunuz. Sonrasi çorap söküğü misali hersey düzene giriyor. Ben anlattiginizdan da fazlasiydim. Simdi bana bir adım atana 1 adım atıyorum. Bana yaklaşmayın kimseye kılımı kıpırdatmiyorum. Hassas ince düşünen insanlar ne yazık ki büyük bi darbe ile ancak yolunu degistirebiliyor. Bi sabah uyanıp ben böyle bi insan olmalıyım deyip yola devam edemiyoruz ne yazık ki. Vefa merhamet ve adaleti bırakmadan devam etmenizi öneririm. Gün içinde bi durumla karşılaştığınızda kendinize hatırlatıp frenlemeniz gerekiyor. Yoksa inanın çok zor o şekilde yaşamak. Yada dedigim gibi sağlam bi sinir krizi geçirip sifirlanicaksiniz. O olmaması için frenleyerek basamakları bir bir çıkmaya çalışarak kendinize yön verebilirsiniz. Bu süreçte psikoterapi güzel bi adım olur
Ben de aynısını hissediyorum. Eskiden kalabalıklari severdim ama nankörlük vefasızlık gördükçe yalnizligin daha güzel olduğunu gördüm. Sevdiğim uc beş insanlarla olmak en guzeli. Ama keşke böyle olmasaydi. Herkes hassas ince dusunceli olsaydı. Umarım ben de yaş aldıkça daha umursuz olurumÖnceden herşeyi takardım. İnsanlar için elimden gelenin fazlasını yapardım. Sonuç? nankörlük... Artık bana kim nasıl geliyorsa o şekilde gelirim. Bir de yaşla alakalı. Yaş aldıkça gereksiz insanlardan uzaklaşıp yalnızlığı daha çok seviyorsunuz. Ben bana iyi gelmeyen bir ortamda olmaktansa, yalnız başıma çıkıp kahve içmeyi daha çok seviyorum. Ayrıca ben de herşeyi ama herşeyi çok kafama takardım ama yaş aldıkça zamanla daha az takar oldum. Bir anda olcak iş değil genelde
Al bende de o kadar. Cekirdek ailem başta olmak üzere hayatımdaki herkese hep el uzatan ve hep güçlü olup derman olan kisiydim. Bi kere sadece bi kere tökezledim düşmedim bile öyle tekmeler atıldı ki.. dehşet bi sinir krizi geçirmişim kv yanımdaydı sadece. Sonrasi ağır depresyon. 2bucuk yıl ilaçsız şekilde çabaladım. Sonunda Mevlam sifami verdi. Ama o yolu çeken bilir. Her terapiste gittiğimde ilac kullanmak zorundasın dediler ilk dakikalarda asla kabul etmedim. Cunku ilac kullanirsam beni uyusturup eski moni halime getirecekti. Acı çeke çeke her şeyi sıfıra indirdim. Ve suan babam rahmetli annemle bayramdan bayrama görüşüp geri kalan aile akrabalar ve arkadaşların nerdeyse hepsiyle kapıları ahirete kadar kapattım. Gene zorlandığım noktalar var özellikle rüyalarım herkesin nasıl pişman olduklarını mevla bir bir gösteriyor. Bu aralar gebelik sebebi ile çok zor zamanlardan geçiyoruz ve insana öylesine ihtiyacım var ki.. Gene de el uzatsalar bu halimle tutmam ellerini.. kimse bilmez esim bile kendimi duvarlara dovdururdum içimin acısı hafiflesin diye.. umarım konu sahibi bu raddelere gelmeden hayatının sınırını çizer.Çok doğru yazmışsınız. Hassasiyet abidesiydim.. etrafımdakilere göre her şeyi halledebilirdim, çünkü kimin ne sıkıntısı olsa benimmiş gibi derman olmaya çalışırdım. Herkesi o kadar çok düşünürdüm ki kendime zaman kalmazdı. Sonuç 3 yıl önce geçirdiğim ciddi panik atak krizi beni kendime getirdi. 2 yıl tedavi sonucunda aslında en değerli şeyin kendim olduğunu anladım. Bazen insanın başına bi şey geliyo ve biraz da olsa ben demeyi öğreniyo. Şükür öğrenebildim
Gel bana biraz sürtün benden sana belki gecer vurdum duymazliklikSelam hanımlar. Beni bu hayatta en çok yoran kendimim. Degismeyi çok istiyorum ama bunun mümkün olup olmadığını merak ediyorum. Kişisel gelişim kitapları, psikoloji alanında videolar vs elimden ne gelirse yapiyorum. Psikoterapiye de baslamayi düşünüyorum. Ben çok hassas bir insanim böyle olmayı hiç istemezdim. Ve adalet duygusuna çok takiğim. Bir yerde bir haksızlık oldu mu asla susamam. Benim mevzum olmasa bile kafaya takarim. Beklmedigim insanlardan vefasızlık gördüğümde yikilirim adeta. Aşmam biraz zaman alır. Romatizmam var hemen ağrı giriyor bir şeye üzüldüğümde bir haksızlığa uğradığımda. Dışardan bu kadar yumuşak durmasam da içim gereksiz yumuşak farkındayım. Bu fıtrat mi yoksa değişebilir mi sizce yorumlarinizi almak istedim
Biraz dozunda umursamaz olmayı çok istiyorum
benzer durumdayız, bir arkadaş kırılma noktası yazmış. ben yaşamadım ama herhalde öyle dibi göreceğimiz bir şey yaşamamız lazım ki hassasiyetimizi yitirelim. bilemiyorum belki psikolog ile konuşmak iyi gelebilir deneyin isterseniz. yaratılış denen şeyin değişebileceğine inanmıyorum ama bazı özellikleri törpüleme ya da farklı metotlarla kafanızın içindekilerden uzaklaşma gibi şeyleri deneyebilirsiniz. ben yoga yaptım uzun süre ama faydasını görmedim, meditasyon benim kalemim değilmiş siz biraz araştırın isterseniz.Selam hanımlar. Beni bu hayatta en çok yoran kendimim. Degismeyi çok istiyorum ama bunun mümkün olup olmadığını merak ediyorum. Kişisel gelişim kitapları, psikoloji alanında videolar vs elimden ne gelirse yapiyorum. Psikoterapiye de baslamayi düşünüyorum. Ben çok hassas bir insanim böyle olmayı hiç istemezdim. Ve adalet duygusuna çok takiğim. Bir yerde bir haksızlık oldu mu asla susamam. Benim mevzum olmasa bile kafaya takarim. Beklmedigim insanlardan vefasızlık gördüğümde yikilirim adeta. Aşmam biraz zaman alır. Romatizmam var hemen ağrı giriyor bir şeye üzüldüğümde bir haksızlığa uğradığımda. Dışardan bu kadar yumuşak durmasam da içim gereksiz yumuşak farkındayım. Bu fıtrat mi yoksa değişebilir mi sizce yorumlarinizi almak istedim
Biraz dozunda umursamaz olmayı çok istiyorum
Sizden bağımsız ama şunu bu aralar çevremden cok duyuyorum .haksızlığa gelemem cildiririm vs . Tr de haksızlığın bini bir para adeta . Madem hepimiz böyleyiz ve susmuyoruz ülke niye bu halde. Ben çok hassas bir insanim böyle olmayı hiç istemezdim. Ve adalet duygusuna çok takiğim. Bir yerde bir haksızlık oldu mu asla susamam
Selam hanımlar. Beni bu hayatta en çok yoran kendimim. Degismeyi çok istiyorum ama bunun mümkün olup olmadığını merak ediyorum. Kişisel gelişim kitapları, psikoloji alanında videolar vs elimden ne gelirse yapiyorum. Psikoterapiye de baslamayi düşünüyorum. Ben çok hassas bir insanim böyle olmayı hiç istemezdim. Ve adalet duygusuna çok takiğim. Bir yerde bir haksızlık oldu mu asla susamam. Benim mevzum olmasa bile kafaya takarim. Beklmedigim insanlardan vefasızlık gördüğümde yikilirim adeta. Aşmam biraz zaman alır. Romatizmam var hemen ağrı giriyor bir şeye üzüldüğümde bir haksızlığa uğradığımda. Dışardan bu kadar yumuşak durmasam da içim gereksiz yumuşak farkındayım. Bu fıtrat mi yoksa değişebilir mi sizce yorumlarinizi almak istedim
Biraz dozunda umursamaz olmayı çok istiyorum
Yaaa aynen herkes haksızlığa karşıysa kim bu haksızlık yapanlar. Zaten dilde herkes insanSizden bağımsız ama şunu bu aralar çevremden cok duyuyorum .haksızlığa gelemem cildiririm vs . Tr de haksızlığın bini bir para adeta . Madem hepimiz böyleyiz ve susmuyoruz ülke niye bu halde
Özür dilerim yazdığım şeyin sizinle hiç alakası yok bugün bir arkadaş da defalarca bu cümleyi kurdu üzerine çok düşündüm sonra şimdi bunu görünce yazmadan duramadim :) yarın da gidip ona soyliyim en iyisi
Sizden bağımsız ama şunu bu aralar çevremden cok duyuyorum .haksızlığa gelemem cildiririm vs . Tr de haksızlığın bini bir para adeta . Madem hepimiz böyleyiz ve susmuyoruz ülke niye bu halde
Özür dilerim yazdığım şeyin sizinle hiç alakası yok bugün bir arkadaş da defalarca bu cümleyi kurdu üzerine çok düşündüm sonra şimdi bunu görünce yazmadan duramadim :) yarın da gidip ona soyliyim en iyisi
Şahsen bende ezelden haksızlığa karşı asla susamayan biriyim. Fakat ülkedeki hatta dünyada ki tüm haksizliklari hak yiyenleri bizim gibi insanların üstüne yıkmak ne kadar doğru? Ben son 4 yık önceki ben asla değilim fakat merhamet vicdan haksizlik karşısında hala susmuyorum. Bide koca ülkedeki milyonları ilgilendiren meselelerde bireysel olarak ne kadar değişim yaptirabiliriz. Hayatıma dokunan yada sesimi duyurabildigim yerde aman banane demiyorum ama benim çıkan sesimle nasıl ülkedeki haksızlığı onleyebilirim onu da bilen söylerse üstümüze düşeni yapariz evelallah.Yaaa aynen herkes haksızlığa karşıysa kim bu haksızlık yapanlar. Zaten dilde herkes insan
OkeytoŞahsen bende ezelden haksızlığa karşı asla susamayan biriyim. Fakat ülkedeki hatta dünyada ki tüm haksizliklari hak yiyenleri bizim gibi insanların üstüne yıkmak ne kadar doğru? Ben son 4 yık önceki ben asla değilim fakat merhamet vicdan haksizlik karşısında hala susmuyorum. Bide koca ülkedeki milyonları ilgilendiren meselelerde bireysel olarak ne kadar değişim yaptirabiliriz. Hayatıma dokunan yada sesimi duyurabildigim yerde aman banane demiyorum ama benim çıkan sesimle nasıl ülkedeki haksızlığı onleyebilirim onu da bilen söylerse üstümüze düşeni yapariz evelallah.
Madem hepimiz böyleyiz ve susmuyoruz ülke niye bu halde
Yaaa aynen herkes haksızlığa karşıysa kim bu haksızlık yapanlar. Zaten dilde herkes insan
Vala bence herkes ama herkes bi yerde menfaatçi. Bu şey gibi ben asla yalan söylemem diyenler gibi. Halbuki o cümleyi söylerken bile yalan söylemiş oluyor. Herkes özünde iyidir ama özünü kaybetmiş çok insan var.Siz çevrenizde sık sık duyuyor olabilirsiniz veya gerçekten çevreniz öyledir bilemem ama bu sizlerin söylediği gibi herkesi kapsamıyor maalesef. En basitinden kritik bir seçim olduğunda dahi yüzde 50 yüzde 50yiz. Birinin ak gördüğünü diğeri kara görüyor
Bence toplum olarak merhametli olsak da adalet duygumuzun çok geliştiğini sanmıyorum. Cikarları doğrultusunda hareket eden çok insan var hayatin her alanında
Belki de dünya böyle bir yerdir, alışmak gerekir. Ben de tam bu ikilemdeyim
haksızlığa karşı tutumunuz değişmez ama hassaslığınız değişir yada zamanla dönüşürsünüzSelam hanımlar. Beni bu hayatta en çok yoran kendimim. Degismeyi çok istiyorum ama bunun mümkün olup olmadığını merak ediyorum. Kişisel gelişim kitapları, psikoloji alanında videolar vs elimden ne gelirse yapiyorum. Psikoterapiye de baslamayi düşünüyorum. Ben çok hassas bir insanim böyle olmayı hiç istemezdim. Ve adalet duygusuna çok takiğim. Bir yerde bir haksızlık oldu mu asla susamam. Benim mevzum olmasa bile kafaya takarim. Beklmedigim insanlardan vefasızlık gördüğümde yikilirim adeta. Aşmam biraz zaman alır. Romatizmam var hemen ağrı giriyor bir şeye üzüldüğümde bir haksızlığa uğradığımda. Dışardan bu kadar yumuşak durmasam da içim gereksiz yumuşak farkındayım. Bu fıtrat mi yoksa değişebilir mi sizce yorumlarinizi almak istedim
Biraz dozunda umursamaz olmayı çok istiyorum
Bende oyle idim kim ne olsa kostur kostur giderdim kendimi parçalardim evlendim bisiler koptu sonra 35 ten bi duruldum hele bosandim amannn bahannne modi geldi bu dunyada kimse sizden degerli değil siz iyi olacaksiniz ki etrafda iyi olsun zamanla öğreniyorsunuz konu sahibi yas aldikcaÖnceden herşeyi takardım. İnsanlar için elimden gelenin fazlasını yapardım. Sonuç? nankörlük... Artık bana kim nasıl geliyorsa o şekilde gelirim. Bir de yaşla alakalı. Yaş aldıkça gereksiz insanlardan uzaklaşıp yalnızlığı daha çok seviyorsunuz. Ben bana iyi gelmeyen bir ortamda olmaktansa, yalnız başıma çıkıp kahve içmeyi daha çok seviyorum. Ayrıca ben de herşeyi ama herşeyi çok kafama takardım ama yaş aldıkça zamanla daha az takar oldum. Bir anda olcak iş değil genelde
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?