- 4 Temmuz 2015
- 645
- 645
- 103
Merhaba arkadaşlar. 8 yıllık evliyim bir çocuğum var. Eşimle ilgili her şeyi kafama takar oldum. Sanki nefesim kesiliyor. Geçmişte bazı sorunlar yaşadık, yaşıyoruz da zaman zaman. Alkolü vardı, iddia vardı, ailesi vardi falan falan. Güvenimi kıran durumlar oldu saydığım hususlarda. Alkol almıyor artık 1 yıldır çok şükür, bildiğim kadarıyla iddia falan da yok. 2-3 yıldır. Ama ben sürekli ya icerse, ya bir sorun olursa kaygısı yasamaktan usandım. Ailesiyle olay bambaşka ağır bir surecti hamilelikte ipleri kopardım 5 yıl önce. Çocuğumu da beni de görmelerine müsade yok. İller farklı. Eşim görüsmyordu bir süre sonra görüşmeye başladı benim teşvik etmekle. Geçtiğimiz gün telde görüntülü olarak hasta bir yakınını aradı, çocuğu göstermesine izin verdim. Şimdi de aynı şehre gittiğimizde (benim ailem de orada) götürmeyi teklif eder, ben müsade etmem, huzursuzluk yaşayacağız kaygısı beni mahvediyor. Boğuluyorum. Sıkıntım bu sürekli olma ihtimali olan seyleri olmuş gibi hissederek hayatı kendime zindan ediyorum. Fiziksel olarak da bu kaygılar göğüste sıkışma, baş ağrısı olarak kendisini göstermeye başladı. Bu kaygılar için ne yapmalı profesyonel destek mi alınmalı, akışına bırakıp geçsin diye mi beklemeli bilemiyorum. Belki okuduğum görüşler bana destek olur diye yazmak istedim. Bu arada.ekleyim çocuğumu göstermeme nedenim eşim ailesine bayram ziyareti yapmamıştı, büyüklerinden biri bana hamileyken ağzı alınmayacak laflar yazıp çocuğunu da seni de istemiyorum gibi bir cümle kurmuştu. Aileme de berbat kelimeler kullanmıştı. Ben de dava etmistim. Çocuğumu ve beni görmemeleri benim için bir onur meselesi artık.