Dehbliyim bende. Dikkat eksikliği baskın bende.Merhabalar,
Erkek arkadaşımda tanı konulmuş DEHB var, aynı zamanda OKB olduğunu da düşünüyor ama bunun tanısı yok.
Biz 1.5 aydır beraberiz öyle aman aman bir sorun yaşamıyoruz. Bazen yorucu oluyor ama yalan değil. Mesela bir yoldan geçiyoruz yolun ortasında bir şey görüyor onun ne olduğunu çözmeden yapamıyoruz. 3 km yolu geri döndüğümüzü biliyorum.
Sağ yanaktan öpüp gidiyorum mesela soldan öpmeden bırakmıyor.
Bazen deli gibi bir enerji evde volta atıyor. Bir şey anlatırken en ince dwetayına kadar anlatıp, ben bir şey anlattığımda da çok soru soruyor. Evin kapısını kilitledik mi 3 kere kontrol ediyor falan.
İlerideki süreçte beni neler bekliyor ? Ya alışamazsam, destek olamazsam, yorulursam ?
Bunun yüzünden arkamı dönüp gitmek istemiyorum sonuçta onun da elinde olan bir şey değil. Ama korkmuyorum dersem yalan.
Bu yüzden terk edilseydiniz nasıl hissederdiniz?Dehbliyim bende. Dikkat eksikliği baskın bende.
Sizinkinde hiperaktivite bozukluğu kısmı daha bariz gibi. Okb mi bilmiyorum ama dürtüsel hareket ediyor gibi görünüyor. Tekrar bir psikiyatri görsün, ilaç kullanmak işe yarayabilir.
Değer veriyorsanız, birlikteyken mutluyasanız, çekici buluyorsanız vazgecmeyin bence. Zor yönlerini öğrenip nasıl başa çıkabilirsiniz bunları araştırın biraz. Belki se bi süre sonra çok iyi uyumlanacaksınız. Sandığınız kadar zorlanmayacaksınız belki de. Ama bu süreçte büyük büyük sözler vermeyin, gelecek planları yapmayın. Umarım güzel mutlu bir beraberliğiniz olurBu yüzden terk edilseydiniz nasıl hissederdiniz?
Yani çok zeki, çok iyi anlaşabildiğim biri. Hayatı başka pencerelerinden görmemi falan sağlıyor. Bilmiyorum.
Ben 6 yıllık evliyim. Tanıyı 2 ay oldu alalı. Ondan önce eşim nörolojik sorunum olabileceğini düşündü, çünkü bazen çok zor şeyleri basitçe hallederken çok kolay şeylerde, gereksiz ayrıntılarda kalıveriyordum. Bunun üzerine süreç başladı ve tanı aldım. Eşim artık yaptığım bazı sıkıntılı şeylerde dehblisin ondan diyor mesela. Hastalığı okudu öğrendi bana çok destek oluyor. Bende öğrendim dikkat etmeye çalışıyorum. Bu yüzden terk edilsem anlayış gösterirdim sanırım bilmiyorum, içsel olarak ben bile çok zorlanıyorum kendimle, başkasından bunu taşımasını isteyemezdim. Ama eşim elhamdülillah ilaç gibi oldu bana. Hayatımı çok kolaylaştırıyor.Bu yüzden terk edilseydiniz nasıl hissederdiniz?
Yani çok zeki, çok iyi anlaşabildiğim biri. Hayatı başka pencerelerinden görmemi falan sağlıyor. Bilmiyorum.
İlk günler biraz acımasızca davranıyordum. Bir şey anlatmaya kalksa sıkılıp dinlemiyordum ya da uzattığını belli ediyordum. Bir şey demiyordu ama kırılıyordu yani belli. Sonra dehb araştırınca üzüldüm şimdi daha hevesli dinleyip kısa yollarını gösteriyorum falan. Bazen çözüyorum bazen çözemiyorum. Bilmiyorum yani. Benim de bi rahatsızlığım var o öğrenince hemen nasıl destek olacağını vs sordu. Ben de destek olmak istiyorum zaten çok değer veriyorum ama uzun vadede ne olur kestiremiyorum.Ben 6 yıllık evliyim. Tanıyı 2 ay oldu alalı. Ondan önce eşim nörolojik sorunum olabileceğini düşündü, çünkü bazen çok zor şeyleri basitçe hallederken çok kolay şeylerde, gereksiz ayrıntılarda kalıveriyordum. Bunun üzerine süreç başladı ve tanı aldım. Eşim artık yaptığım bazı sıkıntılı şeylerde dehblisin ondan diyor mesela. Hastalığı okudu öğrendi bana çok destek oluyor. Bende öğrendim dikkat etmeye çalışıyorum. Bu yüzden terk edilsem anlayış gösterirdim sanırım bilmiyorum, içsel olarak ben bile çok zorlanıyorum kendimle, başkasından bunu taşımasını isteyemezdim. Ama eşim elhamdülillah ilaç gibi oldu bana. Hayatımı çok kolaylaştırıyor.
Sizde seviyorsanız çözümler arayın ama konuşarak karşınızdaki insanla.
Çok mutluyum. Çok yeni ne olur bilemem ama gerçekten çok iyi anlaşıyoruz. Fiziksel olarak zaten çok uyumluyuz.Değer veriyorsanız, birlikteyken mutluyasanız, çekici buluyorsanız vazgecmeyin bence. Zor yönlerini öğrenip nasıl başa çıkabilirsiniz bunları araştırın biraz. Belki se bi süre sonra çok iyi uyumlanacaksınız. Sandığınız kadar zorlanmayacaksınız belki de. Ama bu süreçte büyük büyük sözler vermeyin, gelecek planları yapmayın. Umarım güzel mutlu bir beraberliğiniz olur
Çok mutluyum. Çok yeni ne olur bilemem ama gerçekten çok iyi anlaşıyoruz. Fiziksel olarak zaten çok uyumluyuz.
O yüzden bırakmak benim için kolay değil. Zaten şu anlık istemiyorum ama belirsizlik korkutuyor.
Yani ben okbliyim tesisi yeni aldım ama yıllardır vardı,bazen atakmi geliyor ne evdekilere kan kusturuyormusum biktiriyormus,delimiymisim? Bunları söylüyorlardı,hatta arkadaşlarım,annem beni tanıyanlar kafayimi yedin diyolarMerhabalar,
Erkek arkadaşımda tanı konulmuş DEHB var, aynı zamanda OKB olduğunu da düşünüyor ama bunun tanısı yok.
Biz 1.5 aydır beraberiz öyle aman aman bir sorun yaşamıyoruz. Bazen yorucu oluyor ama yalan değil. Mesela bir yoldan geçiyoruz yolun ortasında bir şey görüyor onun ne olduğunu çözmeden yapamıyoruz. 3 km yolu geri döndüğümüzü biliyorum.
Sağ yanaktan öpüp gidiyorum mesela soldan öpmeden bırakmıyor.
Bazen deli gibi bir enerji evde volta atıyor. Bir şey anlatırken en ince dwetayına kadar anlatıp, ben bir şey anlattığımda da çok soru soruyor. Evin kapısını kilitledik mi 3 kere kontrol ediyor falan.
İlerideki süreçte beni neler bekliyor ? Ya alışamazsam, destek olamazsam, yorulursam ?
Bunun yüzünden arkamı dönüp gitmek istemiyorum sonuçta onun da elinde olan bir şey değil. Ama korkmuyorum dersem yalan.
Tecrübesi olanlardan yorum ?Bizden ne istiyorsun o zaman?
Ya ilgileneceksin ya ilgilenmeyeceksin?
Çok geçmiş olsun. Şu an aynı evde yaşıyor gibiyiz. O yüzden ben de gözlemliyorum.Uzaktan davulun sesi hoş gelir. Aynı evde yaşamadıkça ne kadar zor olacağını bilmeden karar vermeyin.
Allah şifasını versin ama bu insanlarla uğraşmak çok zor. Ben, temizlik ve simetri hususunda çok takıntılıydım. Eşim çok sabırlıdır ama bir zaman sonra farkediyorsunuz gına geldiğini. Dile getirmese bile, rahatsızdı.
Ben çok kapsamlı bir tedavi gördüm geçmiş yıllarda. Kuzenimin 1 tanesi psikiyatri profesörüydü ve rahatsız olurum diye (dinleme açısından) başka bir hocaya yönlendirdi, o da işinin ehliydi. Ikisi birden benim üzerime plus plus düştüler ve hem ilaç, hem aileyi koordine edip, başarılı şekilde atlattım.
Şu an ara ara yokluyor ama iyiyim. Lakin benimkisi temizlik ve düzene yönelikti. Eşim titiz birisidir bu sebepten rahatsız olsa bile yaka silkmedi.
Tedavi olunca "oh beee dünya varmış" dedim. Şu an normal titizlikteyim, abartmıyorum. Benim gibi olanlar genelde bastırılıyor ama sevgiliniz gibi olanlar pek düzelmiyor hekimler daha iyi bilir ama benim gördüklerim düzelmedi.
Ben, eşim yıpranmasın diye hemen tedavi yöntemine geçtim, yıllardır normalim. Ama bazıları tedavi bile olmuyor. Biz, ilk 6 ayı biraz sıkıntılı geçirdik (evliliĝin) eşime zararım yoktu ama, çok yoruluyordum ve kıyamıyordu, üzülüyordu. Mesela ona her çay doldurduğumda 2. Bardağı, temiz bardakla verirdim (10 bardak içse hepsinde farklı bardak) ve bana yük olduğunu düşünüp rahatsız olurdu.
Siz ne kadar sabırlısınız? Bunlarla başa çıkabilir misiniz? Mesela eşim titiz olmasaydı bana katlanamazdı. Buna rağmen tedavi aldım. Sizin yaşam şeklinize uymuyorsa ve sabrınız yoksa bu yola girmek hem onu, hem sizi yıpratır. Beraber yaşama, aynı ev de sık vakit geçirme gibi bir şansınız var ise bunu yapın ve gözlemleyin, sonra karar verin.
TeşekkürlerÇok geçmiş olsun. Şu an aynı evde yaşıyor gibiyiz. O yüzden ben de gözlemliyorum.
Bizde titizlik vs yok tam tersi çok dağınk. Kendi dağınıklığında mutlu ama. Teşvik edip toplatıyorum kendisini. Hayır falan demiyor sadece uyum sağlamada sıkıntı var. Daha basit şeyler. Yatmadan kapıyı kitledim mi kontrol etme gibi. Kedilerimiz var ara ara kedilere bakıyor her şey yolunda mı diye. Okb den çok emin değilim zaten bizde dehb daha aktif.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?