Benim beş yıllık bir arkadaşım var. Ne olduysa marttan beri böyle bir havalar, havalı havalı konuşmalar, azarlamalar, kendini bir büyük görmeler falan... Sevgili yaptı farklı ortamlara girdi, çok değişti. Kendisi bir erkek. Anlayamıyorum, karşımdaki bu yabancı kim bilmiyorum. En yakın arkadaşı izmire okumaya gidince biz baya yakınlaşmıştık, hatta en iyi arkadaş olmuştuk. O istemiyor diye tanımadığı kimseyi çağırmadım doğum günüme, ama o o gün defoldu izmirlere gitti. Sıkılmış, daralmış! Nasıl sinirlendim anlatamam. Sonra o gün buluşacaktık, her zamanki gibi saat kaçta buluşucaz dedim. Bilmem ki kaçta uyanırım dedi. Ben normalde o an sinirlenmiş olsaydım müthiş bir kavga eder, küser giderdim. O an bi algılayamadım öyle telefonu kapattıktan sonra saydırdım baya. Buluşacağız ya, ben tek biz oluruz sanıyordum meğerse bu arkadaşı izmirden gelmiş sevgilisiyle beraber, bunlar bir çiftler buluşmasına çıkmışlar. Ben o an kaldım yanlarında sap gibi, bilseydim başka birini getirirdim. Tüm gün sadece sevgilisiyle ilgilendi, hep onun yanında kaldı, bende yalnız kalakaldım. Çünkü diğerleri biri pek yakın olmadığım, diğeri de yeni tanıştığım insanlar. Bunlar konuşuyorlar işte, bizim eve geçeriz, kalırız falan diye. Ben dinliyorum. Gün sonunda yalandan bir davet alıyorum, o da arkadaşımdan bile değil, arkadaşımın arkadaşından. Bütün buluşma boyunca alttan alttan soktum lafları, en sonunda bir kızdı bana ne diyorsun sen falan diye. Ben rezillik çıkmasın diye uğraşıyordum, ne oldum o anda. Bir de yalandan davet etmeleri başlamıştı, yeni sevgilisinden edindiği bir özellik, mesela diyorum ne yapıyorsun hıı işte ... ile buluşucaz sen de gelsene. Benim de en sinir olduğum şey bu. Kaç kere de dedim en sinir olduğum şey birinin yalandan beni davet etmesidir diye. Bir de şu ''hep ben bilirim'' tavrı çıktı yeni. Bir tartışmaya giriyoruz mesela bir şey hakkında, hemen yüzünde bir küçümseme ifadesi, sözcüklerimi bastırmalar, üfflemeler falan. Zor bir dönemden geçiyordur diye hep sineye çektim ama o buluştuğumuz gün mahvoldum artık. Sevgilisi biseksüelmiş, ben biraz yakınlaşınca ne oluyor size falan diyor bana. Oysa biz onun sevgilisiyle çok iyi anlaşıyoruz. İşte bu beni sinir etti. Zaten ikidir tek başımıza buluşacağız diye gidiyorum, hep birileri çıkıyor. Geçenlerde iki hafta önce falan kararlaştırmıştık bir spor salonuna gideceğiz diye, bu tutmuş şehir dışına gezmeye gitmiş. Mesaj atmıştım gidiyoruz dimi pazar günü diye, yok dedi işte orası kötüymüş vs vs ben de açtım ağzımı yumdum gözümü. Bana bahsetmeden, ta iki hafta önce yaptığımız planları kendi kendine iptal ediyor. Küçümsemeye çalışıyor, sırf birazcık farklı arkadaşlar edinmeye başladı diye bence. Buluşmadan geldiğim gün, aradım ve seninle konuşmam lazım dedim. Önemli dedim. Sonra ararım ben seni dedi. Ben de aramana gerek yok diyip kapattım. Biraz zaman geçince-bir kaç saat- aradı. Ben de kızdım biraz, ne bir özür ne bir şey. Hı tamam tamam ararım seni tekrar diyip bir laf etmeme izin vermeden kapattı telefonu. Anlamıyorum ya! Hakikatten anlamıyorum! Arkadaşlığımızı kesmek istiyor desem, iki günde bir mutlaka arıyor. Amacı ne anlayamadım! Arkadaşı izmire dönecekmiş tekrar, ve o hala onu seçiyor arkadaşlığa. Kız ankaraya yılda sadece yirmi gün falan uğruyor ya! Anlamıyorum, moralimi çok kötü bozdu bu çocuk. Amacı ne hakikatten bilmiyorum. Ben arkadaşlık edemeyeceği kadar kötü biri miyim?:2::2: Annem hep derdi ki, eğer etrafındaki insanları küçümsersen, umursamazsan onlar senin peşinden bir o kadar koşarlar. Acaba böyle bir felsefe falan mı yapıyor kendi aklında.. ekleyeyim onu kiskanmiyorum ve hoslanmiyorum da...
Son düzenleme: