- 14 Haziran 2019
- 17
- 2
- 1
- 24
merhaba. bunu buraya yazmamin nedeni artik kendi icimde yasamaktan cok bunalmis olmam. bunu konusabilecegim bir arkadasim yok cunku cok utaniyorum. sebebini okursaniz anlayacaksiniz.
bundan seneler once asik oldugum bir adamla inisli cikisli aylarca arali ve asla gercek bir iliski sayilamayacak bir munasebetim oldu. kendisi melek gibi gorunuyordu ama elinde cevirip duruyordu beni. ondan kucuk olusumu avantaj bilerek defalarca ezikleyip hakaretler etti, yari yolda birakti. yalan soyledi ve aldatti beni. her seferinde bunun suclusu benmisim gibi davrandi ve bunu bana inandirtti. ondan sonra buyuk aci dolu bir travma gecirdim. kimseye guvenim kalmadi acikcasi. onu sevmeyi birakmak cok zor oldu, bunun icin cok zorlandim. kotu olan bu degil, bunun bana getirdikleri.
hayatima gercek anlamda giren kisi sadece o oldugu icin herkesi onun gibi sandim. onun davranislarindan kucuk birini yapan kisi onun yasattiklarini yasatacakti bana sanki. bir mimik, bir soz benzerligi hep onu getirtti aklima. dogru durust insanlarla tanisamadim hic. ta ki bu yaz tatiline kadar.
yaz tatilinin basinda ortak arkadasimizin oldugu biriyle tanistim sosyal medyadan. basta her sey arkadaslikti. sonra evlerimizin arasinda 5 dakika oldugunu ogrendik, her gunumuz beraber gecer oldu. bana cok nazik davrandi. aldatilmaktan deli gibi korktugumu soyledigimde anlayisla karsiladi cunku o da aldatilmisti. telefonunu hep onume koydu, her zaman bakabilirsin dedi. ona guvenmem icin elinden geleni yapti.
iliskimiz ilerledikce artik cok ciddi bir boyut almaya basladi bu kisa surede. bazi aile bireylerimiz bile tanisti. hayallerimiz yasantimiz her seyimiz ortak oldu. her sey ilk ay benim icin cok guzel ve kusursuzdu. hala bazi korkularim vardi ama masum korkular. iliski ilerlemeye basladikca paranoyak oldum.
telefonunda kucuk bir seye olay cikardim, bakisi bir yere kaysin gunlerce kavga ettik. keske bununla sinirli kalsaydi. ilerledikce iliskimiz, korkularim utanc verici olmaya basladi. sanki baskasi varmis gibi hissetmeye basladim, ilgisi ve sevgisi asla azalmayip hatta artmasina ragmen. kafamda kurmaya ve buna inanmaya basladim. "gece disari cikiyor ve birileriyle bulusuyor" dedim hep kendime. "baskasiyla yazisiyor suan" dedim. bunlara inandim. arkadaslarimla tanistirdigimda konusurken onlara bakinca onlari benden daha cok begendigini dusunmeye basladim. baska sebepmis gibi gosterip arkadaslarimin telefonunu karistirdim. sanki arkamdan is ceviriyorlarmis gibi bir ses yankilaniyordu kafamda. BOYLE BIR SEYIN KANITI OLMAMASINA RAGMEN buna inaniyordum. telefonuma bakarken, bir seyler sorarken onlar icin soruyor cunku onlari begendi, gizlice konusuyorlar diyordum. -dum diyorum ama kimi zaman sacmalama artik desem de, inandirici geliyor. olan seyler bunlar hayatta, diyorum benim basima neden gelmesin ? onun bunlardan zerre haberi yok. guvenmedigimi soyledigimde karsimda ben sana ne yaptim beni bu kadar sucluyorsun artik dayanamiyorum diye aglayan birisi bu. asla acamam bunlari ve beni asla affetmeden terkeder. deliriyorum. intihar etmek istiyorum kafami susturamiyorum. mukemmel sevgi dolu bir gun gecirdigimizde bu sacma supheler gunlerce yok oluyor. gorusmediysek tum gun aklimda. bunlari dusunmekten utaniyorum. ne yapacagim ? delirdim mi ben ? bu korkularimi kuruntularimi nasil gecirecegim ? ayrilamam ondan cunku deli gibi asigim. ayrilmak bir care degil cunku bu korkular hep olacak benim icin. istesem de ayrilmaz benden biliyorum ayrica. nolur ayril demeyin yalvaririm.
bundan seneler once asik oldugum bir adamla inisli cikisli aylarca arali ve asla gercek bir iliski sayilamayacak bir munasebetim oldu. kendisi melek gibi gorunuyordu ama elinde cevirip duruyordu beni. ondan kucuk olusumu avantaj bilerek defalarca ezikleyip hakaretler etti, yari yolda birakti. yalan soyledi ve aldatti beni. her seferinde bunun suclusu benmisim gibi davrandi ve bunu bana inandirtti. ondan sonra buyuk aci dolu bir travma gecirdim. kimseye guvenim kalmadi acikcasi. onu sevmeyi birakmak cok zor oldu, bunun icin cok zorlandim. kotu olan bu degil, bunun bana getirdikleri.
hayatima gercek anlamda giren kisi sadece o oldugu icin herkesi onun gibi sandim. onun davranislarindan kucuk birini yapan kisi onun yasattiklarini yasatacakti bana sanki. bir mimik, bir soz benzerligi hep onu getirtti aklima. dogru durust insanlarla tanisamadim hic. ta ki bu yaz tatiline kadar.
yaz tatilinin basinda ortak arkadasimizin oldugu biriyle tanistim sosyal medyadan. basta her sey arkadaslikti. sonra evlerimizin arasinda 5 dakika oldugunu ogrendik, her gunumuz beraber gecer oldu. bana cok nazik davrandi. aldatilmaktan deli gibi korktugumu soyledigimde anlayisla karsiladi cunku o da aldatilmisti. telefonunu hep onume koydu, her zaman bakabilirsin dedi. ona guvenmem icin elinden geleni yapti.
iliskimiz ilerledikce artik cok ciddi bir boyut almaya basladi bu kisa surede. bazi aile bireylerimiz bile tanisti. hayallerimiz yasantimiz her seyimiz ortak oldu. her sey ilk ay benim icin cok guzel ve kusursuzdu. hala bazi korkularim vardi ama masum korkular. iliski ilerlemeye basladikca paranoyak oldum.
telefonunda kucuk bir seye olay cikardim, bakisi bir yere kaysin gunlerce kavga ettik. keske bununla sinirli kalsaydi. ilerledikce iliskimiz, korkularim utanc verici olmaya basladi. sanki baskasi varmis gibi hissetmeye basladim, ilgisi ve sevgisi asla azalmayip hatta artmasina ragmen. kafamda kurmaya ve buna inanmaya basladim. "gece disari cikiyor ve birileriyle bulusuyor" dedim hep kendime. "baskasiyla yazisiyor suan" dedim. bunlara inandim. arkadaslarimla tanistirdigimda konusurken onlara bakinca onlari benden daha cok begendigini dusunmeye basladim. baska sebepmis gibi gosterip arkadaslarimin telefonunu karistirdim. sanki arkamdan is ceviriyorlarmis gibi bir ses yankilaniyordu kafamda. BOYLE BIR SEYIN KANITI OLMAMASINA RAGMEN buna inaniyordum. telefonuma bakarken, bir seyler sorarken onlar icin soruyor cunku onlari begendi, gizlice konusuyorlar diyordum. -dum diyorum ama kimi zaman sacmalama artik desem de, inandirici geliyor. olan seyler bunlar hayatta, diyorum benim basima neden gelmesin ? onun bunlardan zerre haberi yok. guvenmedigimi soyledigimde karsimda ben sana ne yaptim beni bu kadar sucluyorsun artik dayanamiyorum diye aglayan birisi bu. asla acamam bunlari ve beni asla affetmeden terkeder. deliriyorum. intihar etmek istiyorum kafami susturamiyorum. mukemmel sevgi dolu bir gun gecirdigimizde bu sacma supheler gunlerce yok oluyor. gorusmediysek tum gun aklimda. bunlari dusunmekten utaniyorum. ne yapacagim ? delirdim mi ben ? bu korkularimi kuruntularimi nasil gecirecegim ? ayrilamam ondan cunku deli gibi asigim. ayrilmak bir care degil cunku bu korkular hep olacak benim icin. istesem de ayrilmaz benden biliyorum ayrica. nolur ayril demeyin yalvaririm.