deprem fobisi

Son depremden sonra bilgisayarımda sürekli son depremler sayfası açık, elim sürekli F5'te... Sırf bu korkum yüzünden işi bırakmayı düşünüyorum, çünkü binamız çok eski, en az 30-40 yıllık, 6 katlı ve yol kenarı. En üst kattayız, yoldan arabalar geçtikçe sürekli sallanıyoruz. Bir de üstüne, uzun zamandır orada çalışan bir görevli, binanın 17 ağustos depreminde hasarlı raporu aldığını ama belediyeye para verip, raporu geri çektirdiklerini söyledi. Şimdi sağlam raporunu burnuma dayasalar, inanır mıyım bilmiyorum. Çalışanlardan, müdürlere kadar kimsenin binanın durumundan haberi yok, ilgilenmiyorlar da. İş stresinin üstüne bir de bu bindi, akşamı zor ediyorum cidden. Eşime anlattım konuyu, o da gitmemi istemiyor artık. Yeni bir iş bulmadan da bırakmak istemiyorum.
 

canım allah yardımcın olsun umarım bir iş bulursun en yakın zaman da depreme dayanıklı bir binası olanda kurtulursun ordan işe gitmek işkence gibi geliyodur sana kıyamam
 
canım allah yardımcın olsun umarım bir iş bulursun en yakın zaman da depreme dayanıklı bir binası olanda kurtulursun ordan işe gitmek işkence gibi geliyodur sana kıyamam
Teşekkür ederim canım. Evet, her sabah ayaklarım geri geri gidiyor artık. İş arıyorum, bakalım ne zaman bulurum.
 

Benimde işyerim üst katlara taşınmıştı. Bina dere yatağına, Pendik'in en gevşek arazisine yapılmıştı ve sanırım binanın kendisi de sağlam değildi. Düşünün asansör bile sallıyordu. Başka sebepler olmasaydı bile fazla dayanamazdım, çünkü her asansör kullanıldığında yüreğim ağzıma geliyordu.
 

Aslında hiç de komik değil..bence gayet mantıklı..en azından rahat bir uyku uyuruz ya kaydırağa güvenerek:)..bende sizler gibi nasıl kaçarım..nerden kaçarım diye düşünüyorum..kendimce planlar yapıyorum..hoş ne kadar kaçsanda ecel geldiyse hepsi boş ama öyle değil işte..enkazın altında günlerce kalmak ve ölümü beklemek düşüncesi bile yetiyor insana..aslında deprem ülkesindeyiz ama bu konuda hiçbir çalışma yok..depreme dayanıklı evler yapılıyor güya ama bence hepsi boş..böyle kaydırak gibi fikirler hayata geçmeli diye düşünüyorum
 
17 ağustos ve 12 kasım da 7.2 ve 7.4 iki tane depremi yaşadım aradan 12 yıl geçmesine rağmen ne sinemada filmi rahat izlerim, ne duşta rahat ederim, ne yüksek binalara girebilirim. gözüm sürekli avizededir sallanırsa ordan anlamak için...
 
Deprem korkusu bende de var maalesef.. 99 Depreminden beri ( Ben o zamanlar Ankara'da yaşıyordum) her deprem haberleri olduğunda bazı geceleri sanki sallanıyoruz gibime geliyor. Huzursuz yatıyorum çok kötü bir his Şu anda İstanbul'da yaşıyorum. Malum her depremde haberler büyük iSTANBUL olası depreminden bahsediyolar ben iyice kötü oluyorum, sırf bu yüzden tek katlı eve taşınalım diye tutturdum babamlara. Ama babam '' başımıza geleceği varsa heryerde gelir, kaderin önüne geçilmez'' dedi haklı olarak.. Zaten panik atak var bende uff :18: Çok yakın bir arkadaşım 99 Depreminde göçük altında saatlerce kaldı, annesi ve ablası gözü önünde ölmüş ... O bile deprem konusunda daha sakin. Ben niye böyle evhamlı oldum bilemiyorum
 
Son düzenleme:
canım bende de boyle bı fobı cok cıddı boyutlardaydı bıkac yıl oncesıne kadar. bende bı deprem yasamıstım sanırım o zaman ılkokuldaydım ve bu 10 yıl falan devam ettı. cok sukur sımdı gectı. ben yattıgım zaman heryer sallanıyo gbı hıssederdım bazen ayaga kalkardım hala heryer sallanıyo. annemi cagrrdım cıglık atardım ınankı kabus gıbı yıllar gecırdım her gece hergece. sonra kendımı sartladım deprem falan yok dedım sakın ol dedım her seferınde o deprem hıssı geldıgı zaman deprem yok dıyodum o hıs devam edıodu bazen kalkıp oturyodum ama cıglıkları kesmıstım. sonra dıkkat ettımkı bu hıs streslı oldugum zamanlar, kendımı guvensız hıssettıgım zamanlarda daha cok gelıyor. karanlıktan da korkardım bazen. sonra 1 yıl tek basıma yasadım. aılem, yıllardır alıstıgım hayat olmadan. baska bı ulkede baska ınsanlarla her seyımı kendım yaparak. ve kendıme olan guvenımın ne kadar yukseldıgını gordum. korkularım kalmadı hepsı gıttı. sımdı 2 aydr turkıyedeyım bı kere bıle boyle bı hısle karsılasmadım cok sukur. belkı senın de bu korkunun altında yatan cok baska bı neden vardır. ben sana osho nun korku kıtabını onerırım emınım cok faydası olcaktır..
 
düzcede deprem olduğunda insanlara terapi yapan doktorlar vardı görevlendirilmiş. kütahyada öyle bir çalışma olmadımı bir araştır eğer varsa sende katıl
 
Malesef bu korku bende de var..
Malum birde İstanbul'da yaşıyorum...Ara ara olur bana sanki gece yattığım zaman yatağım sallanır gibi gelir, korkumu anlatamam yatağa çakılıyorum iyice...Hele de enkaz altında kalmak yok mu ? Aman Allah'ım rabbim esirgesin ..

Sürekli kurup duruyor benim beynim de..Durduk yere avizeye baktığım bile oluyor sallanıyor mu diye ....
 

aynısı bendede var.aslında fobi demeyelim buna.mesela o gün tv de depremle ilgili bir haber izlediysem o hafta öyle bir kafama takıyorum işte! İstanbulda yaşayan herkesde bu sorun vardır eminim..
 
siz bide gemlik körfesinde fay hattı üzerinde oturun benm gbide göriyim evleri yıkıyolar burda zemini sağlam olmayanları yerine yenileriyapıyolar. her deprem vitrinlerimdeki bardaklar sallanıyo sesleriinden irkilir olmuştum.ama kendimi hazırladım büyük deprem burada olacağı için artık deprem olurken oturup bakalım kaç saniye sürcek şimdi diyorum:44:
 
slm kzılar
geçmişi baya okumaya çalıştığım aynı korkular bende de var yanımda eşim ayağını sallasa lambaya bakıorum depremmi oluo die. evimzn arkasında aprk var orda köpekler biraz çok havlasa deprem aklıma gelio.aklıma gelmediği gün yok gibi.
sebebine gelince türkiyenin deprem riski en az olan yeri memleketim.konya...
konyada dprem olmaz yada olursa kaç yılda bir çok ufak şiddetde olur o da beni buldu. dprem olduğunda asansördeydim elektrkler kesildi hemde 11. kata çıkıodumasansörün üzerine kumlar taşlar döküldü sallandı sallandı lambalar bi kaç kere göz kırptı ve kaldım asansörde hatta kaldık. yanımda 3 yaşında yeğenim vardı çocuk korkmasın ide bağıramadımda ğlayamadım ölece kalakaldım bi yandan da onu düşünüorum korkması die.
Allah tan çocuk ağlamadı bağırmadı çağırmadı yoksaiice elim ayağıma dolaşacaktı.
herkes bağrış çağrış merdivenlerden aşağı inio ve ben bağırırorum ama duyan yok....
annem biliodu yukarı çıktığımı tek tek katlara çıkarak bağırarak bizi aramış en sonun 10. katta buldu . kapıcı aradılar ama evde yoktu ne kadar kaldığımı hatrlamıorum ama 30-40 dk durduk heralde. düşünesenize ya o anda bi daha olsaydı dprem napardım ben.
Allah ım hatrlayınca bile fena oluorummm.
o günden sonra asansöre hiç binmedim.10 .katta olsa yürüyerek çıktım.banyoya wc ye gidemiodum ya deprem olursa die.
annem bekliodu yanımda hep.
evde yalnız kalamıodum.sonra asansöre yanımda birileri varken binmeye başladım. şimdi tek başımada biniorum ama her bindiğimde içimde aynı korku var.
deprem korkusu hala var ama ilk başlardaki gibi deil.
şimdi ise 1 yıldır istanbuldayım.
Allah bizi büyük felaketlerden korusun.dua edip sığınmaktan başka çaremiz yok.
o korkular başka korkulara da sebebiyet verdi.
arabayla ble olsa tünellerden geçerken çok fena korkuorum metroya finikülere bindiğimde çok fena oluorum bi bitsin şu yolun sonu gelsin die hep yola bakıorum dua ediorum.dar ve kapalı yerlerde kalamıorum( asansör gibi)
istanbul civarında olacağı söylenen büyük depreme gelince zmanı için 10 larca yıl var denilio.Allah tan başka kimse bilemez neyin ne olacağını belkide faylarda değişiklik olacak ve beklnene büyük dprem olmayacak. umarım öle olurr....
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…