- 20 Mart 2021
- 527
- 276
- 53
-ingilizce başlık yasak olduğundan tam bir drama queen'im yazamadım..bu çok içimde kaldı belirtmeden geçmek istemiyorum.-
derdim çok çocukça gelebilir, üniversite 1.sınıfım 19 yaşındayım onu da söyleyim. her an depresif olan bir kız değilim aslında, ama modum düştüğünde "neyse hemen depresif şarkılarımı açar biraz bir şeyler okur kahve içerim" gibi bir moda giriyorum. yani bunu direkt böyle düşünmüyorum ama kafam böyle çalışıyor arka planda. psikoloji de ilgimi çektiği için bu konu hakkında bir şeyler okudum, kişilik testi falan da çözdüm ( çoğunda intp çıktım, intp'yim sanırım ki intp'ler dramayı severler diye biliyorum ama kişilik tipimden emin değilim tam.)
benim anlamadığım bu karakter özelliği gibi bir şey mi, ergenliğe bağlı bir durum mu, bu tarafımı kabullenmem mi gerek doyasıya yaşamam mı gerek yoksa kendimi bu moddan çıkarmam mı gerek?( bunu da yapabilirsem tabi.) eğlenceli biri olduğumu da söylerler ama bazı konuları kafamda çok büyütmüşüm şimdiye kadar ve o konulardan bir eleştiri gelince çok yara alıyorum hemen o depresif moduma geçiyorum, insanlardan hatta biraz ilgi alaka bekliyorum beni anlasınlar istiyorum. çünkü zamanında o kadar kalbim kırılmış ki bazı konularda şuan en ufak bir şeyde en başa dönüyorum çocuk gibi küsüp kendi kendime acımı yaşamak istiyorum.
yorumlarda bu durumu bi de örnekle anlatmak istiyorum onu da okursanız çok sevinirim fazla uzatmak istemiyorum soru kısmını.
derdim çok çocukça gelebilir, üniversite 1.sınıfım 19 yaşındayım onu da söyleyim. her an depresif olan bir kız değilim aslında, ama modum düştüğünde "neyse hemen depresif şarkılarımı açar biraz bir şeyler okur kahve içerim" gibi bir moda giriyorum. yani bunu direkt böyle düşünmüyorum ama kafam böyle çalışıyor arka planda. psikoloji de ilgimi çektiği için bu konu hakkında bir şeyler okudum, kişilik testi falan da çözdüm ( çoğunda intp çıktım, intp'yim sanırım ki intp'ler dramayı severler diye biliyorum ama kişilik tipimden emin değilim tam.)
benim anlamadığım bu karakter özelliği gibi bir şey mi, ergenliğe bağlı bir durum mu, bu tarafımı kabullenmem mi gerek doyasıya yaşamam mı gerek yoksa kendimi bu moddan çıkarmam mı gerek?( bunu da yapabilirsem tabi.) eğlenceli biri olduğumu da söylerler ama bazı konuları kafamda çok büyütmüşüm şimdiye kadar ve o konulardan bir eleştiri gelince çok yara alıyorum hemen o depresif moduma geçiyorum, insanlardan hatta biraz ilgi alaka bekliyorum beni anlasınlar istiyorum. çünkü zamanında o kadar kalbim kırılmış ki bazı konularda şuan en ufak bir şeyde en başa dönüyorum çocuk gibi küsüp kendi kendime acımı yaşamak istiyorum.
yorumlarda bu durumu bi de örnekle anlatmak istiyorum onu da okursanız çok sevinirim fazla uzatmak istemiyorum soru kısmını.
sınıfta bir arkadaşım vardı mesela onla yakın gibiydik sonra yavaş yavaş aramıza soğukluk girdi -konuşuyoruz yine ama denk gelince- şimdi o güzel bir arkadaş grubu edinmiş ben hala aynı, sınıfla muhabbetim var mı var ama kimseyle uzun süreli yakın değilim. kendim gibi de olamıyorum yani sınıfta ve bu lisede yaşadıklarım tekrar tekrar aklıma geliyor tam bi kısır döngü gibi. farklı insanlar farklı olaylar farklı mekanlar ama sorunlarım genelde aynı başlıklarda yaşanıyor. ben mesela bugün yine aşırı depresiftim. içimden geldiği gibi o mod düşüklüğünü yaşamayı seviyorum ama işte ortada elli tutulur bir sebep de yok. şeyi seviyorum ya sorunum, beni rahatsız eden şey artık ne ise onu bir araştırıcam onla ilgili kitap varsa kitap yazı varsa yazı sorular varsa onlara bakıcam. kahvemi koyucam yanına işte depresif modda bir film varsa onu izlicem mesela ya da vintage bir dizi. bu bana zevk veriyor. geçmişteki bu konular tekrarlayınca ben böyle hemen geçmişe gidiyorum, o depresif moduma geçiyorum içten içe çevremdekilerden bir anlayış görmek istiyorum. her an böyle değilim ama böyle olduğumda da tam bir drama queen oluyorum kısaca. neyse çok uzattım, nolur okuyun 
nütfeen bana da gönderin cok merak ettim eksik kalmıyım
