Depresyon mu, Boşluk mu

buse85769 .!.:

Hem uzun bir ilişkiden çıkmış olmanızın, hem de pandemi döneminin etkilerinin sizi bu yönde hissettirdiğini düşünüyorum, tabi bu kadar bilgiyle net bir şey söylemek mümkün olmaz bilemem ama depresyonun yarattığı etkiler daha farklı oluyor genelde (benim başımdan geçtiğinden çokça bilimsel araştırma yapmıştım), bu nedenle kendinize iyi gelecek şeyler yapmanızın modunuz ve hayata bakışınıza oldukça faydalı olabileceğini düşünüyorum. İlişki konusunda belki bir süre yalnız kalıp kendinize, geleceğinize odaklanmak daha sağlıklı olabilir tabi size kalmış. İçinizden gelmiyorsa zaten zorlamanın anlamı da yok, böyle hissettiğinizde karşınıza sevebileceğiniz biri de çıksa potansiyel bir ilişkiye zarar verilmiş olur yalnızca. Yaşınızdan dolayı da kendinizi biriyle tanışmak zorunda hissetmeyin çünkü gençsiniz :) 29 yaş hiçbir şey için geç değil. Tavsiyem yapmaktan hoşlandığınız ve modunuzu yükselten aktivitelerle meşgul olup eğer gelecek planı yapmak ya da hayatınızda bir değişiklik yapmak istiyorsanız bunlarla ilgilenmeniz. Yeni bir sayfa açmak ve kendinize odaklanmak için güzel bir zaman, istediğiniz takdirde her şeyi başarabileceğinizi bilin, sevgilerr :)

Genişletmek için tıkla...

SinirliBiri .!.:

Herkese tekrar merhaba..
Belki önceki konumu bilenleriniz vardır nişana 3 ay kala ayrılmıştım 2 yıllık erkek arkadaşımla bana ve aileme yaptığı terbiyesizlikten dolayı.

Üstünden 1 ay geçti. Asla iletişime geçmedim, geçmem de. Sildim attım. Zaten derdim de o değil. Ben aptal gibi her şeyi kafamda planladığım durumlara göre ayarladığım ve ayrılığı hesaba katmadığım için şuan boşluğa düşmüş hissediyorum. Pandeminin de etkisi var tabi malum evde olunca ve sosyal bir aktivite olmayınca insan sürekli düşünüyor.

Gelecekle ilgili ne yapacağım bilmiyorum. Yaşım 29. Bazen diyorum ki işe girip ayrı eve çıkayım, kendi hayatımı kurayım. Bir güç doğuyor içime ‘yapabilirim’ diyorum sonra bir an geliyor ki kendimi yine sorgularken buluyorum. Sanki bundan sonra hep mutsuz olacakmışım hissine kapılıyorum.

Diğer taraftan şimdiden benimle görüşmek isteyenler vs var ama bir şey hissetmiyorum sonuçta daha 1 ay oldu ilişkim biteli. Ki ayrıldığım insan demeye bin şahit isteyen kişi çoktan başka kadınlara yazdı bile. Ben de diyorum ki zaten yaşım küçük değil tanışayım şans isteyenlerden biriyle ama içimden gelmiyor yahu. Ben istiyorum ki olacaksa bile kalbim atsın ‘iyi ki’ diyeyim.

Yani çok karışığım.. depresyon mu yoksa sadece boşluk mu içimdeki çözemiyorum.. sadece dertleşmek istedim.. geç mi kaldım ben hayata..

Genişletmek için tıkla...

nefesalnefesver .!.:

bu anlattıkların tamamen tembellik.
bi silkinip kendine gelmen lazım.
29 yaşındasın ve çalışmayıp ailenin eline bakıyorsan ve onlarla yaşıyorsan burda büyük hatalar var demektir. Erkek arkadaşınla evlenmesen ne olacaktı? evlenip evinin kadını mı olmaktı niyetin?
ne mezunusun bilmiyorum ama ne iş olursa olsun muhakkak çalışmalı ve kendi ayaklarının üzerinde durmalısın.. üzerindeki ölü toprağından tez zamanda ancak çalışarak kurtulabilirsin..

Genişletmek için tıkla...