Az önce bitti temizliğim. Kulaklık takıp son ses önce mezdeke, roman havası ardından da ayfer vardar, musa eroğlu ve son olarak da farsça şarkılara geçiş yapıp hıçkırıklarla ağlayarak temizlik terapimi sonlandırdım. Bana ilaçççç gibi geliyor, anlatamam. Ağlaya ağlaya salya sümük ev siliyodum. Gören delirdi herhalde der, belki de gerçekten delirmişimdir bilemiyorum amaaa şu an var yaa pamukkkkk gibiyim pamuk. Ben de çok düzenli olamıyorum malesef , evim öğrenci evinden hallice ama genelde tertemizdir 2 kediye rağmen.
Çocukluktan gelen yaralar tamamen kapanmıyor ama kendimizi sevmenin bi şekilde yolunu bulabiliyoruz, bu mümkün.
yine eleştiri alacağım diye korka korka açmıştım konuyu
(kendimden yola çikarak yazdım biraz cnm)
gün içinde bide spora gidip geliyorum o yüzden biraz sabah gitmeden ortalığı toplarim sonra dönduğümde kalanları yaparım biraz insanın içinden gelmeli sevmeyen sevmiyor ha pislik içinde değilseniz aman salla gitsin zaten 
kesinlikle adapte ediyor,sevdiğim türde hikayeler olaylar ya da tarihle alakalı kıssalar dinliyorum..eskiden bir manyaklıktı ki bütün temizliği bir güne sığdırıp iki gün nenem gibi belim bükük takılıyordum..
