Günümüzün en büyük sorunu tabi ki maddiyat eksik. Diyeceksiniz ki herkes aynı durumda. Ama ben bir olay yaşadım o olay olmasaydı kendi yanımızda kavrulur giderdik eşimle. Şimdiye evimi arabamı almıştım. Rahat bir hayatım olacaktı kısaca. Ben çalışan bir kadın olarak 6 senedir evime temizlik için kimseyi almadım, çocuğumu özel okula gönderme isteğim var yapamayacağım. Ben evlenirken gayet rahat olurum baba evinde çektim bundan sonra rahat ederim demiştim kendi kendime. Çünkü ben memurum. Eşim şu an asgari ücretin az bir miktar üstünde kazanıyor. Nerden baksan yarı yarıya bir maaş eksilmesi var eve giren.
Mahkemeyle ilgili bir durumumuz var ve hakkımızın yendiğini düşünüyorum. Bütün öfkem buna aslında. Çünkü eşimle aynı şartlarda aynı durumda olan kişiler göreve döndü hemde 1 sene dolmadan. Ama biz 5 senedir bekliyoruz.
Belki mutluluğu tek bir olaya bağlamak yanlış gelecek çoğu insana ama ben bu durumu asamiyorum.
Kendimi evin hem kadını hem erkeği hissediyorum, cinsellik desen zaten açık konuşacağım 2 dakikada bitiyor. Eşimin sanki dert ortagiyim gibi hissediyorum. Bir de az önce ev durumundan falan bahsettim yine. İşin gücün para dedi. Senin durumundan dolayı ben bu haldeyim nasıl olmamı bekliyorsun. Demedim..