- 21 Ağustos 2013
- 4.702
- 5.092
- 158
- 40
- Konu Sahibi La vie en Rosee
- #41
Ben kendimi bildim bileli oyleyim zaten.dogustan depresyonik miyim yaniYaşayan bir ölüye dönüşünce
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Ben kendimi bildim bileli oyleyim zaten.dogustan depresyonik miyim yaniYaşayan bir ölüye dönüşünce
Aaa unutmak depresyon mu ben normaldd xin gibiyim ama isteksizlik yorgunluk unutmak bi dakika once soyledigini sonem donem oluyo bana.depresyonda miyim cidden ben kiŞu anda Hiç gelmeyecekmiş gibi görünse de gelecek o günler, emin ol. Yalnızca biraz zaman gerekiyor.
O zamanlar ilaç tedavisinin yanında, Doktorum da bana içinden gelmese de, zorla olsa da işini yapmaya çalış, zamanla o kısır döngüyü yeneceksin diyordu.
iki dakika önce söylediğimi unutur hale geldiğim sırada, zorla, hiç canım istemeyerek, yarım saatlik iş saatlerce sürse bile, kendi kendime “önce hareket, sonra istek” diye tekrarlayarak yapıyordum işleri. Çünkü insanın hiç yapacak takati olmuyor ama hareket ettikçe açılıyor yavaş yavaş.
bir de benimkisi yineleyen bir durum, o zamanlar için yine doktorumun söylediği bir şey var çok hoşuma giden.
tıpta “Depression About depression“ diye bir kavram var demişti. Yani depresyona girdiğin için depresyona girmek. Neden böyleyim, beceriksizim, zayıfım diye kendinle kavga etmek, yine gelecek diye huzursuzlanmak ve bunun sonucunda daha da fazla depresyona girmek.
Normalde 10 birim depresyonun varsa, bu yaklaşımla 5 le çarpıp, 50 birim depresyona giriyorsun diyordu.
bu bir hastalık, benim kişiliğimle alakası yok. Yalnızca biyolojik bir şey diyerek kabullen. Getirdiği kötü hislerin yalnızca, bu hastalığın belirtileri olduğunu kabul et.Geldiği zaman, yine mi geldin, hoşgeldin, Sefa geldin Diyerek bir misafiri karşılar gibi karşıla, ve geldiği gibi zamanını doldurduğunda gideceğini bil diyordu doktorum.
bu yaklaşımın da benim işime çok yaradığını söyleyebilirim.
Ben kendimi bildim bileli oyleyim zaten.dogustan depresyonik miyim yani
Dogustan depresyondaysam needen bileyim ki derim bencesanmam, depresyona girenler acaba depresyonda mıyım demez bence.
Gerçekten mi soruyorsunuz, dalga mı geçiyorsunuz gerçekten anlamadımDogustan depresyondaysam needen bileyim ki derim bence
Dalga bedir ya hu estagfurullah.yani ben sakavari yazsam da gercek dusuncem depresyonda oldugum.yogun stres altindayim malesef.her gun bas agrim eksik olmuyor.Gerçekten mi soruyorsunuz, dalga mı geçiyorsunuz gerçekten anlamadımdoğuştan depresyon ne demek? Depresyon, anksiyete, panik atak vs. bunları yoğun stres tetikler.
Şakacı insanları severim. Baş ağrısı da kendimi bildim bileli var diyorsanız burnunuzdan rahat nefes alabiliyor musunuz diye soracağım, merak ettimDalga bedir ya hu estagfurullah.yani ben sakavari yazsam da gercek dusuncem depresyonda oldugum.yogun stres altindayim malesef.her gun bas agrim eksik olmuyor.
Genetik yatkınlık oluyor ve evet, depresyon kronikleşebilen bir şey.
Ben bazı bazı bi arkadaşa bakar çıkarım ya da teğet geçerim, eskiden daha ağır geçirirdim. :)
Evet, depresyon zaten "Hayattan hiçbir şekilde haz alamama-her şeyin önemini yitirmesi" hali diye tanımlanabilir.
21-22 yaşlarında, ağır bir depresyonu tecrübe ettim. Dayak yemiş gibi ağrımayan yerim yoktu, annem zorla, kolumdan sürükleyip yıkamaya götürürdü ve belki 20 gün kadar yıkanmadığımı, olduğum yerde üzerime toprak atılmış gibi hissettiğimi hatırlıyorum. İştahım kapalıydı, hiçbir şeyin hiçbir lezzeti yoktu, sürekli uyuduğum bir hali tecrübe ettiğim gibi, uykumun da elden gittiği depresyonları da gördüm.
İlaçlarını alacaksın elbette ve fakat kendini zorlayacaksın da. Bunu bana dediklerinde "Peeehh" derdim ama böyle, görüştüğüm her doktordan bu tavsiyeyi aldım: SADECE İLAÇLA OLMAZ.
Ayakların geri geri bassa da kafanda bir tuş var, "Yıkanacağım" diye zorlayacaksın, su iyi gelir; kolunu kaldırıp köpüklenemesen bile, biri seni yıkasın, hiç olmadı sadece aç suyu, küvetse gir, duşsa altına otur, aksın dursun üzerinden. Ceset gibi yığ kendini banyoya gerekirse, aç suyu aksın kafana yüzüne... Su iyi gelir.
Evet, spor iyi gelir/korur. Depresyonun en ağır anlarında bunu yapamazsın zaten tır çarpmış gibi olduğun için ama hafifleyince alışkanlık haline getirmek için bir miktar kolları sıva; kendini korumaya al.
Salonda daral gelir zaten mümkün değil boşa kürek çekmek gibi hissettirir, yollarda yürümek gözünde büyüyebilir, bir "Hedef" koyup çıkaracaksın kendini evden. O depresyon dönemlerinde, iyice artmadan, burger king dondurma hedefi koyardım kafama (Çok severim, iştahımın en berbat olduğu zamanlarda dahi dondurmadır yani beni iyi hissettirir bir miktar), oraya kadar güneşi göre göre yürürdüm. Kollarına girecek, seni dışarı çekecek insanların olsun yanında. "Hayır"larını duymasınlar bir müddet.
"Kendini tamamen bırak-kaç" diyor ruhun sana için için, bunu bir miktar dizginlemeyi öğrenmen, içgörü edinmen gerekiyor.
Ölüye mezardan kalk diyor gibiyim biliyorum ama öyle. Kalkacaksın, ilaçlar + kendi yollarını keşfedip.
Madde bağımlılığı seminerinde uzman dedi ki psikiyatri ilaçları da bir madde bağımlılığıdir.Biraktiginiz an yoksunluk krizine girersiniz ki bir anda bırakılmamalı dedi.Cok geçmiş olsun kendinize telkinler verin,akapunktur deneyin, psikiyatri yerine psikolog deneyin.Kendi ilaciniz olmaya çalışın, şifalar diliyorum
Ay depresyona girdim ya diyenler bunları anlamaz gerçekten depresyona girmediyse ya da yakinnda gormediyse.
Sakın aman canım kalk İste hayat devam ediyor vs vs diye sanki siz abartiyorsunuz gibi soyleyenleri de umursamayin.
Onlar bu duruma hiç gelmemis demektir.
Ve bos teneke çok ses cikarir. Bu donemde boyle insanlarla gorusmeyin
Bi seyi de paylasayim.belki depresyondakilere de iyi gelir bilemiyorum.ben bi baslik acmistim konuyu hatirlamiyorum.bir seyin sacma sapan abidik gubidik nedenlerle cok emek vermeme mesai harcamama ragmen olmamasi ile ilgiliydi.bugun uyi ki dedim ya iyi ki olmamis.Allahim sen korumussun kime ne iyilik yapmistim da boyle oldu dedim ya.gercekten.cok emek vermenize ragmen eften puften bisiyden olmayan seyler olursa hayatinizda uzulmeden once 2 defa dusunun.elde degil farkindayim
Deprwsyonda oldugunuzu nasil anliyorsunuz
Evet yinelenen bir olay depresyon. Bunu bir anksiyete+panik atak+majör depresyon rahatsızlığı olan, ilaç alan biri olarak söylüyorum. Ki ilaç düşmanı gibi birseydim. Ama şöyle düşün, böyle böyle onunla nasıl yaşayacağını öğreniyorsun. Bir de bu yönden bak. Ve sonraki gelişlerinde o kadar yildiramiyor insanı. Ve evet doğru ilaç ve doğru doz kombinasyonu o depresyon halinden sonra yeniden doğmuş gibi hissettiriyor.
ÖNCELİKLE HARİKA Bİ KONU AÇMIŞSIN.BENDE 2. TEDAVİMDEYİM.1.si 2 kez beyin amalıatı gecırdım aylarca hastanede kaldım ölücem zannediodum.2.side 4boşanma aşamasında başladım.tüm zor zamanları geçirdiğim kişi babasına kefil olmadım diye boşandık.Şu an 12. ayımdayım ilaçta en son 3 aylık verdi.Bazen içmeyı unutuyorum alt üst oluyorum.Geçene kadar içeceksın canım.Rabbım dermansız dert vermesın.Benım kalbım carpıodu en son vucudumda kucuk kucuk kırmızı seyler cıkıodu aklıma geldikçe .Rabbim yardımcımız olsun.Evet genlerdende geçio zaten çoğu hastalık genlerden geçiyor canım
Benim de anksiyete kaynaklı depresyon anksiyete geçiyor ertesi gün depresyon devreye giriyor ilaç kullanıyorum ama sanırım artık ilacı değiştiricez hiç iyi gelmiyor çünkü terapi de alıyorum biraz ayakta durmama vesile oluyor bıktım diyebilirim 6 ay iyiysem 6 ay kötüyüm bir çıkış yol bulamadım artık güçlü de olamıyorum artık ben güçlüyüm diyemiyorum şuan hastayım iyileşince yine olucak korkusu beni mahvediyor
Terapi aldığım Dr a yeni başladım 1buçuk ay oluyor daha öncesinde çok Dr gezdim bir umut artık bu Dr umda hem ilaç tedavisi uyguluyor hem terapiAllah yardımcınız olsun. Yaşamayan bilmez, çok beter bişey.. acaba doğru tedaviyi mi tutturamadı doktor? Belki ilaç yetersiz geliyordur gerçekten de. Oldukça geniş kapsamlı bir konu bu. Uzun bir süre çöküş yaşamışsınız bir de. Umarım çok daha iyi olursunuz.
Ben de 2 kere depresyon geçirdim. Hala yinelemesinden korkuyorum.2si daha siddetli ve uzun sürdü. Her seferinde daha da yıpratıyor sanki. Gerçekten çıkması cok zor bu dönemden. Umarim atlatırsınız. Şahsen ben de genetik olduğunu düşünüyorum. Benim anne de bildim bileli depresif bi kac kere depresyona girmiş bi kadın. Beraber ilaç tedavisi gördük.