annelıge hosgeldınızÖncelikle 8 aylık hamileyim. Çok istedim cok zor buldum sanstı diyebilirim. Aslında baslarda hersey normaldi ama suan içimde bi tuhaf his var. Sanki anneliği beceremeyecegim gibi düşünüyorum. Bebeğimi sevdiğimi bile hissedemiyorum. Normalde cocuklara asırı düşkün biri olarak bu duruma cok üzülüyorum. 1 ay sonra bebegimi kucagıma alacagım ama bende ufacık bir mutluluk kalmadı.
Dediğim gibi aslında aşırı merhametli bir insanım ama bu durum fazlasıyla canımı sıkıyor. Geçer mi bu hislerim?
Ya iyi bir anne olamazsam? Ya bebegimi sevemezsem?
Korkularım uyutmuyor bile... Cok çaresiz hissediyorum. Yardımcı olur musunuz?
annelıge hosgeldınız
hayır gecmeyecek tam aksıne artabılır buda sızı streslı yapar ve en ufak seyde cocuga kızan bırı halıne donusursunuz
hepımızın yaptıgı hata en mukemmel anne olmaya calısmak , calısırken ıhmaller asabıyetler yorgunluk bıkkınlık
su dunyada sızden daha ıyı kımse bakamaz cocuga tabıkı ıyı anne olacaksınız :) akısına bırakın bol bol sevın sabredın
ben tam tadını alıcam dedıgım doyamadıgım en sevılmelık zamanda (3.5 yas ) okula gonderıcemkeske daha fazla sevseydım dudagımı yanagından hıc cekmeseydım yıye yıye bıtırseydım dıyorum bır boslukta hıssedıyorum dusunun
yok yok gayet normal hıslerın kaygı endıse dogumdan sonra ya bekledıgım gıbı degılmıs bu muymus demekten korkma bunun endısenı anlıyorum bence bunu yasamayan yok :)Yaaa canımsın valla içime su serptin. Fedakar bir annenin kızı olarak sevgisiz bir anne olursam yazıklar olsun bana. Ama ne bileyim sanki sevgi yok gibi içimde. Bu nasıl kötü bi his yarabbi anlatamam.
Diyorum dogunca da mı böyle olacak.
Hayır mucize gibi geldi istedim de ama anlamadım
Bu hisler normal heleki o dünyaya gelsin kokusunu bagrina basip iligine kadar çekince asla bırakamayıp kendiliginde annelik vazifeni yerine getiriyorsun.Öncelikle 8 aylık hamileyim. Çok istedim cok zor buldum sanstı diyebilirim. Aslında baslarda hersey normaldi ama suan içimde bi tuhaf his var. Sanki anneliği beceremeyecegim gibi düşünüyorum. Bebeğimi sevdiğimi bile hissedemiyorum. Normalde cocuklara asırı düşkün biri olarak bu duruma cok üzülüyorum. 1 ay sonra bebegimi kucagıma alacagım ama bende ufacık bir mutluluk kalmadı.
Dediğim gibi aslında aşırı merhametli bir insanım ama bu durum fazlasıyla canımı sıkıyor. Geçer mi bu hislerim?
Ya iyi bir anne olamazsam? Ya bebegimi sevemezsem?
Korkularım uyutmuyor bile... Cok çaresiz hissediyorum. Yardımcı olur musunuz?
Öncelikle 8 aylık hamileyim. Çok istedim cok zor buldum sanstı diyebilirim. Aslında baslarda hersey normaldi ama suan içimde bi tuhaf his var. Sanki anneliği beceremeyecegim gibi düşünüyorum. Bebeğimi sevdiğimi bile hissedemiyorum. Normalde cocuklara asırı düşkün biri olarak bu duruma cok üzülüyorum. 1 ay sonra bebegimi kucagıma alacagım ama bende ufacık bir mutluluk kalmadı.
Dediğim gibi aslında aşırı merhametli bir insanım ama bu durum fazlasıyla canımı sıkıyor. Geçer mi bu hislerim?
Ya iyi bir anne olamazsam? Ya bebegimi sevemezsem?
Korkularım uyutmuyor bile... Cok çaresiz hissediyorum. Yardımcı olur musunuz?
BUNU benim tanıdığım herkes söylüyoÖncelikle 8 aylık hamileyim. Çok istedim cok zor buldum sanstı diyebilirim. Aslında baslarda hersey normaldi ama suan içimde bi tuhaf his var. Sanki anneliği beceremeyecegim gibi düşünüyorum. Bebeğimi sevdiğimi bile hissedemiyorum. Normalde cocuklara asırı düşkün biri olarak bu duruma cok üzülüyorum. 1 ay sonra bebegimi kucagıma alacagım ama bende ufacık bir mutluluk kalmadı.
Dediğim gibi aslında aşırı merhametli bir insanım ama bu durum fazlasıyla canımı sıkıyor. Geçer mi bu hislerim?
Ya iyi bir anne olamazsam? Ya bebegimi sevemezsem?
Korkularım uyutmuyor bile... Cok çaresiz hissediyorum. Yardımcı olur musunuz?
Psıkolagagidin.Kaygılarınızı atın.Bebegede yansır tüm bunlar.Öncelikle 8 aylık hamileyim. Çok istedim cok zor buldum sanstı diyebilirim. Aslında baslarda hersey normaldi ama suan içimde bi tuhaf his var. Sanki anneliği beceremeyecegim gibi düşünüyorum. Bebeğimi sevdiğimi bile hissedemiyorum. Normalde cocuklara asırı düşkün biri olarak bu duruma cok üzülüyorum. 1 ay sonra bebegimi kucagıma alacagım ama bende ufacık bir mutluluk kalmadı.
Dediğim gibi aslında aşırı merhametli bir insanım ama bu durum fazlasıyla canımı sıkıyor. Geçer mi bu hislerim?
Ya iyi bir anne olamazsam? Ya bebegimi sevemezsem?
Korkularım uyutmuyor bile... Cok çaresiz hissediyorum. Yardımcı olur musunuz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?