Depresyonda mıyım???

Iron Lady

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
20 Ocak 2018
1.098
1.361
83
Öncelikle 8 aylık hamileyim. Çok istedim cok zor buldum sanstı diyebilirim. Aslında baslarda hersey normaldi ama suan içimde bi tuhaf his var. Sanki anneliği beceremeyecegim gibi düşünüyorum. Bebeğimi sevdiğimi bile hissedemiyorum. Normalde cocuklara asırı düşkün biri olarak bu duruma cok üzülüyorum. 1 ay sonra bebegimi kucagıma alacagım ama bende ufacık bir mutluluk kalmadı.
Dediğim gibi aslında aşırı merhametli bir insanım ama bu durum fazlasıyla canımı sıkıyor. Geçer mi bu hislerim?
Ya iyi bir anne olamazsam? Ya bebegimi sevemezsem?
Korkularım uyutmuyor bile... Cok çaresiz hissediyorum. Yardımcı olur musunuz?
 
Bu hisleriniz normal bende de bu gibi korkular çok oluyor ki ben daha hamile bile değilim yeni evleniyorum :)) hep düşünürüm ilerde çocuğum olursa ona iyi bakamazsam beceremezsem... ya beni sevmezse :) korkuyorum ama anne olmayı çoook istiyorum. Biraz evhamlı yapım var. Aslında bunlar toplumla bağdaşmaya çalışmaktan... siz daha yeni tecrübe edeceğiniz bir şeyde haliyle heyecan yaşıyorsunuz ve doğru olsun diye toplumdan görerek yapmaya çalışıyorsunuz boşverin milleti akışına bırakın kendiniz olun bakın nasıl gerisi çorap söküğü gibi geliyor. Unutmayın kimse bir değil. Başka şikayetlerinizde varsa eğer; uyuyamama, huzursuzluk hissi, boşlukta hissetme, sıkılma... yardım alın lütfen iyi gelir
 
annelıge hosgeldınız
hayır gecmeyecek tam aksıne artabılır buda sızı streslı yapar ve en ufak seyde cocuga kızan bırı halıne donusursunuz
hepımızın yaptıgı hata en mukemmel anne olmaya calısmak , calısırken ıhmaller asabıyetler yorgunluk bıkkınlık


su dunyada sızden daha ıyı kımse bakamaz cocuga tabıkı ıyı anne olacaksınız :) akısına bırakın bol bol sevın sabredın
ben tam tadını alıcam dedıgım doyamadıgım en sevılmelık zamanda (3.5 yas ) okula gonderıcem keske daha fazla sevseydım dudagımı yanagından hıc cekmeseydım yıye yıye bıtırseydım dıyorum bır boslukta hıssedıyorum dusunun
 
Çoooook seversiniz hiç merak etmeyin hele bir hamileliğin zorluklarını atlatın, bebeğinizin o ilk anını yaşayın, hayatınızın merkezi o olacak
 
Birkç defa eş ailesi yüzünden sinir krizi geçirdim. Eşimle cok iyiyiz. Severek evlendik. Cocugu da isteyerek yaptım. Ya ne bileyim sanki sevmiyormusum gibi geliyor. Kaç gündür aglıyorum. Ben nasıl bir insanım diye.
Ya dogunca sevmez kötü bir anne olursam? Allahım insallah geçer bu hisler.
Çok korkuyorum bu durumdan. Genel olarak iyiyim sadece eş ailesinin çıkardığı huzursuzluklar vardı ona kafayı cok taktım. Bi baktım ki bende bu hisler baş gösterdi
 

Yaaa canımsın valla içime su serptin. Fedakar bir annenin kızı olarak sevgisiz bir anne olursam yazıklar olsun bana. Ama ne bileyim sanki sevgi yok gibi içimde. Bu nasıl kötü bi his yarabbi anlatamam.
Diyorum dogunca da mı böyle olacak.
Hayır mucize gibi geldi istedim de ama anlamadım
 
Hep söylüyorum "Bir daha çocuğum olursa 7. ayda doğurayım ben." diye.

8.aya kadar en ufak bir hamilelik belirtisi göstermeyen ben 8. ayda evlerden ırak bir duygusallığa büründüm. "Yapamayacağım, olmayacak." "Ne zaman doğacak bu kiz?" "Doğunca o beni sevmezse?" ; "Ya onu çok sevemezsem?" kendimi yedim durdum. Lohusalık zamanı bile "Ben bebeğimi yeterince seviyor muyum?" diyordum.

Şimdi kızım 2 yaşında, o düşüncelerin hepsi zamana yenildi gitti. Çok tatlı ama yorgun bir hayat devam ediyor bizim için. Hissettikleriniz normal, bazen artacak, sonra azalacak bir bakmışsınız hiçbirinden eser kalmayacak.

Sağlıkla alın kucağinıza inşallah.
 
yok yok gayet normal hıslerın kaygı endıse dogumdan sonra ya bekledıgım gıbı degılmıs bu muymus demekten korkma bunun endısenı anlıyorum bence bunu yasamayan yok :)
ben yenı dogdugunda pek bırsey anlamadım gogsum yara olmus emzırırken sezeryanlıyım dogum esnasında ekstra amelıyat oldum sag yumurtalıgım komple alındı onun agrısı sankı eve geldım ev benım evım degıl bır bosluktayım cok degısıktı once anlamadım

tam olarak anne oldugumu 4-5 aylıktı anladım dıyebılırım ondan oncesı inektım cunku 5, bucuk aylıktı ek gıdaya gecmemızle hersey daha kolaylasmaya bırbırımıze alısmaya basladık

sımdı son durumu soyleyeyım severken yıcem dıye korkuyorum kendımı zor tutuyorum

ılk gun dogum esnasında doktor cıkarıp baaaakk mınnosa dedıgınde ayyy doktor bey lutfen aldıgınız yere gerı koyun dıyen ben sımdı ölürüm ölürüm ölürüm oylekı dıyorum ya yıcekmısım gıbı gelıyor


aynısı olacak

tek dıyebılecegım sabır sonradan pısman olacagın agresıflıklere gırmemeye calıs emzırırken mesela gececegını bıl sabret agrın olursa sabret sana yapısık olursa sabret 2 sene sabret

2 sene sonra tadından yenmıyorlar allahım ısteyen herkese nasıp etsın
 
Kızlar insallah geçer dediginiz gibi. Korku mu sevgisizlik mi bilemedim ama umarım kaybolur. Bir anda bu hisse kapıldım
 
Bu hisler normal heleki o dünyaya gelsin kokusunu bagrina basip iligine kadar çekince asla bırakamayıp kendiliginde annelik vazifeni yerine getiriyorsun.
 
BUNU benim tanıdığım herkes söylüyo
bende öyle hissetmiştim doğunca görmedim
küveze koydular hiç gidesim gelmemişti
zaten doktorumda yollamadı
ertesi gün gittim
Yoğun bakım odasına girdiğimde okadar bebegin içinde kendi bebeğime yöneldim direk
Ama hiç unutmam
görür görmez ilk söylediğim söz
ayy aynı kaynanama benziyo oldu emzirirken meme agzından çıktı sinrli sinirli baktı nevar demiştim hatta
sonra aşık oluyosun zaten o bebişe
Sadece bana mı oldu diye kimseye anlatamamıştım ama çevremden de anlatanlar olunca normal demek ki dedim
hamileyken çok seviyodum
çok konuşuyodum doğunca oldu öyle
 
Psıkolagagidin.Kaygılarınızı atın.Bebegede yansır tüm bunlar.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…