Dert sayılmaz gerçi (Başlık yanlış oldu ama değiştirilir mi bilmem).Ama çok bunaldım.Annem bizde bu aralar.Ben üniversite okuyorum ve ara sınavlarıma az bir zaman kaldı eşimin de işleri çok yoğun bu aralar.Birde küçük kızımız var.çok hareketli ve uykusuz bir çocuk.Biraz zorlanıyoruz.Sürekli ilgi istiyor.Eşimle sürekli peşindeyiz.Ve bu arada eşim çok çok ilgili bir babadIR.Yani ne işimiz olursa olsun kızımla ilgileniyoruz ama biz zorlanıyoruz tabi.Geleyim anneme;annem ara ara torununu özledikçe gelir.Bu aralar bizde ve beni psikolojik olarak çok yıpratmaya başladı.Sürekli olarak ne üniversitesi okuyorsun çocuğumu ilgisiz bırakıyorsun, tam konuşma döneminde çocuğum senin yüzünden konuşmayı unutacak vs vs ama sürekli olarak böyle.Bende zaten yapı olarak sinirli bir insanım ama bir duymamazlıktan geliyorum iki geliyorum olmuyor.Biranda tersliyorum.Onun gözleri doluyor.Ben çoook üzülüyorum.Ama sonra yine başlıyor bindefa ya.Ne zaman ders çalışacak olsam sesleniyor gel annesi gel x ne yapıyor bak şimdi şöyle yapıyor.Geldiğinden beri bir konu bitiremedim.Güya eşimle annem gelince daha rahat çalışırım diye konuşmuştuk. Ya anlatamıyorum.Diyorum sen yokken kızımı yalnız bırakmıyoruz sen varsın diye çalışmak için odaya geçiyorum diyorum.İnanın onu da üzmek istemiyorum.onu üzdüğüm için üzülmekte istemiyorum. Ayrıca ben annemi çok seviyorum,ana kuzusuyumdur.Ama şikayetlerinin ve alınganlıklarının dozu çok arttı.Herşeye söyleniyor ama herşeye...duymamazlıktan geliyorum ama bazen istemeden tersliyorum. Bu da çok dert oluyor bana
Son düzenleme:
