Dokuz aylık evliyim. Kaçarak evlendim. Geçen sene bu gün tanışmıştık tanıştıktan üç ay sonra evlendik . Sorunsuz gün geçmiyor her allahım günü sessiz sessiz gizli gizli ağlamaktan bıktım usandım kocamın hizmetkarı gibi hissediyorum kendimi 8 aylıkta hamileyim hamileligim boyunca hiç hamile gibi davranmadim kalktım hizmet ettim hiç yerimde durmadım hali da yıkadım cam da sildim koltuk kanepe me var ne yok kaldırıp temizledim ilk üç ayında işe gidip geldim çalıştım. Hatta son onbeş gündür evde tadilat vardı harc ta kardim sıva da yardımda ettim badana yapıldı önce de sonra da temizlik yaptım. Hani normal adam dahi yapmaz bazı yaptiklarimi bunlara rağmen midemde kalksa yemek pisirdim. Hiç bi zaman işten kaçmadım şu son iki üç gündür çok kötü oldum midem karnım kasiklarimdan ölüyorum iki gün önce doktora gittim iki cm açılman var dedi ama suyum gelmedi bi de sancim yoktu bi de bebeğim ters dönmüş sezaryenle doğum olabilir dedi oturamıyorum yatamiyorum bu akşam halsizlestim alttan beni sıkan bi ağrı gibi boğucu bi ağrı vardi. Eşime anlattım bi de korktum bebeğin kordonu dolanır mi falan diye o da babasını arayıp araba sordu doktora gitmek için babası da karın yalandan yere şey yapıp ta sana neden rahat ettirmiyo yat uyu sen yarın işe gidicen dedi . Bu sadece bu akşam olan bi örnek eşimin hayatında hizmetçi gibiyim oğullarının yemeğini yapicam üstünü giydiricem altına yatıcam gönlünü eglendiricem. Sinirlenince sınırını benden çıkartacak ağzımı acmicam kirilmicam darilmicam bi şey istemicem kocamsa konunun farkında da işine geliyor gibi söylediğim de ya bi şey yâpicaksin zor geliyorsa yapma diyo ya da hizmetçi m değilsin gibi şeyler söylüyor ama istemem yan cebime koy hesabı söylüyor tek sorun bu da değil kaynanalar bir oturuyoruz hayat burnumdan geliyor eşim sabret afarkindayim demekten başka bir şey demiyor sesimi cikartmiyorum ama bitik durumdayım hiç arkadaşım kimsem yok dertlesebilecegim bende buraya yazıp az da olsa içimi dökmek rahatlamak istemdim