Hayatı sadece kendiniz için yaşayın. Aksi takdirde pisman olur üzülürsünüz. Ki üzülmüssünüz. O halde bundan sonrası icin kendinizi düsünerek yasayin. Yoksa daha mutsuz olur ve daha cok üzülürsünüz. Esiniz de sizi oldugunuz gibi sevsin. İnanc insanin kendi iciyle kendi kalbiyle meselesidir. Ailesi esi kim olursa olsun karisamaz baskı kuramaz.Nerden baslicami bilemedim simdi ama derdimi kisaltarak anlatayim... Ben 33 yasinda 12 senelikte evliyim. Esimin ailesi dindar kendi ailem degil. Son 4-5 yildir esimde dine yöneldi fakat bana kendisi ve annesi, babasi baski yapmasalarda hep imali imali konusup, taş atip başı açik oldugum icin igneleyip kucumsediler, sonra bide kaynim evlendi, elti kapalı. Onu övup beni daha fazla kucumsediler surekli... bende ne kadar etkilendiysem aklimda hic yokken, Allah afetsin, sanki sirf onlara yaranmak icin kapandim.. 1 sene 3 ay oldu ama kapanmamin ikinci ayindan itibaren pismanim, surekli uzuluyorum, agliyorum, eski halimi özluyorum, kendimi 10 yas daha buyuk gozukuyormus gibi ve cirkinlesmis hisediyorum, calisirken daraliyorum, resmen psikolojim bozuldu. Bu mubarek ramazan ayinda bile (Allah afetsin) hatta ailevi (esimle) baska sorunlarimiz da olmasina ragmen benim aklimdan tek gecen tekrar başımı acmak.. Ramazan bitsin, bayram gecsin acilacam diyorum ama esimin, onun ailesinin, cevremin tepkisinden cok korkuyorum...ama zorla guzellik olmuyor iste.. Benzer seyler yasayan oldumu aranizda? Tepkiler karsisinda nasil davranmam gerek??
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?