Derdim uyku.

noram .!.:

19 aylık bebeği olan ve bu konular üzerinde aylarca kafa patlatmış biri olarak uyku eğitimine attık kesinlikle karşıyım.
Uyku eğitimi bebeğin doğasında olmayan bir durumu zorla bebeğe yaptırmaya çalışmaktır. Bebeklerin kesintisiz uyuması diye bir şey yok, kesintisiz uyuyan bebeklerin hepsi öğrenilmiş çaresizlikten uyumaya devam ediyor.
Bebeğiniz gece kabus görüp uyandığından sizi çağırmasa ve korkuyla tekrar uykuya dalsa deliksiz uyuduğunuz için mutlu mu olacaksınız mesela? Ya da çok ciddi bir gelişim evresinde sizin temasınıza ihtiyaç duyduğu bir anda almayacağınızı bildiğinden sizi çağırmaması bebeğin iyiliğine mi oluyor?
Çünkü bebekler uyanır, bu onların doğası. Bebekler duyusal varlıklar, uyurken bile temas halinde olmaları beyin gelişimlerini olumlu etkiliyor.
1944 yılında ABD’de 20 adet yenidoğan üzerinde yapılmış bir deney var. Bebeklerin temel ihtiyaçları hariç hiçbir ağlamalarına cevap verilmiyor. Bebekler bir müddet sonra ağlamayı bırakıyorlar. Ağlamaktan vazgeçmelerinden kısa süre sonra yarısı içinde ölüyor, deneyin bu kötü sonucu yüzünden diğer bebekler koruyucu ailelere verilse bile bu tramvayı atlatamadıkları için onlar da ölüyorlar. Şimdi ben uyku eğitimi buna sebep olur demiyorum ama bebekleri ne kadar kötü etkileyebileceğini de tahmin edersiniz.
Ben bebeğimi 12 saate kadar deliksiz ve kendi kendine uyutmayı başarmış bir anneyim ki ağlatmasan, zorlamadan. Uyku eğitimi diye kendimi ve bebeğimi strese soktuğum zamanlar için çok üzülüyorum.
4-6 aylar arasında deliksiz ve kendi kendine uyuyan bebeğimin düzeni diş, aşı ve ataklarla bozuldu. Tabii ben bu sürede uyku eğitimi fikrimden de vazgeçmiş, doğal ebeveynliği benimsemeye karar vermiştim, iç güdüsel yani.
Bebeğim 1 aydır yatağında kendi kendine uyumaya başladı. Emerken kendi kendine bırakıp poposunu dönüp uyumaya başladığında ben de yatağına yatırıp kendi başına uyutmayı denedim ve bingo. Sorunsuz bir şekilde de bu serüveni tamamladık. Sizinki daha erken de olabilir daha geç de. Bebeğin sinyallerini takip edip, desteklerseniz süreç her ikiniz için de yıpratıcı ve zor olmaz.
Takip ettiğim hiçbir uzman psikolog uyku eğitimini önermiyor. Tabii ki bebekleri ağlatmak değil mesele, hazır olmadıkları bir duruma zorlamak.
Regülasyon,beyin gelişimi, gece boyu anne teması ve hatta süt hormonu olan prolaktinin en yüksek seviyelerine gece ulaşması konularını bir araştırın isterseniz. Bunlardan sonra Emin’im bu bahsi de kapatırsınız.
Ayrıca uyku eğitimi sırasında ağlayan bebeklerde stres hormonu yükseliyor ve uykuya çaldıklarında dahi o stres hormonu seviyesi düşmüyormuş. Stresin de zararlarını anlatmama gerek yok. Daha çok şey var da destan oldu zaten.

Genişletmek için tıkla...

Safsarisin .!.:

Yok olmaz merak etme. Senin bebek uslu masallah. Öyle postları okuma. Bende hamileyken cok denk geliyordum etraftan da duyuyorum. Eğer senin bebegin uykuyu sevmeyen ve ya uyumayan bebek olsaydı emin ol suanda sen bu ayda hatta daha öncesinde bile perişandın. Gerek yok uyku eğitimine bence. sağlıkla büyüsün

Genişletmek için tıkla...

dgdln .!.:

Tracy hogg Bebek bakım sorunlarına mucize çözümler kitabını alıp okumanızı öneririm. Ben 5 buçuk aylıkken eğitim verdim şuan 11 aylık. Diş çıkarma dönemlerinde sadece bir kere uyanıyo ateşi varsa 3 kere falan uyanıyo , atak haftalarında bile artık deliksiz uyku var.

Genişletmek için tıkla...

Khomyuk .!.:

Ya bir de ben şunu anlamıyorum, ömür boyu emerek uyumayacak, yada senelerce uyutmanı istemeyecek. Her anlamda sana muhtaç bağımlı olduğu sene taş çatlasın iki bilemedin üç sene. Bir ömür yanında olacak seni sevecek bir insan için iki sene üç sene uykusuz kalıp sık emzirsek ne olacak? Bunu gerçekten anlamıyorum. Minicik bebek ihtiyacı olmasa uyanmaz. Derdini söyleyemiyor, kendini sakinleştiremiyor, tek bir insan var güvendiği onu yanında istiyor. Buna da mı hakkı yok?

Genişletmek için tıkla...

trncysl .!.:

Abartmiyorum gecede ortalama 15 kez uyanan ogluma bile vermedim uyku egitimi. Simdi kizim 1 aylik ona da vermeyi düşünmüyorum.. 2 yıl sabretmek cokta zor değil bence

Genişletmek için tıkla...

Zezemeze .!.:

Ya bakın şöyle söyleyeyim. Benim bebeğim iyi çok şükür uyuyor fazla uyanmıyor ama öyle anneler var ki bebekleri uyumuyor, gece uyanıp saatlerce geri uyumuyor veya gece yarım saatte veya saatte bir uyanıyor. Ve bu diş gibi atak gibi dönemsel değil aylarca devam ediyor. Kabus gibi değil mi sizce? Benim için kabus gibi mesela. Çünkü ben uyuyamadığımda baş ağrısından ölüyorum, sinirli oluyorum, midem bulanıyor ve çocuğuma da verimli olamam bu şekilde. Ayrıca bebek emmeye kalkıyorsa ihtiyacı vardır kısmına çok katılmıyorum çünkü bazen bebekler uykuyla bağdaştırdığı şey neyse o olmadan tekrar uykuya dönemiyor uyanınca. Koşullu öğrenme yani. Sallanma =uyku, meme =uyku gibi.

Benim için gerekli değil şu an uyku eğitimi o yüzden vazgeçtim ama ilerde saat başı uyanan ve bunu dönemsel değil kalıcı hale getiren bir bebek olursa tekrar düşünürüm. Tabi ağlatmadan. Bebeği ağlamaya terk etmeyi kesinlikle doğru bulmuyorum ve asla düşünmem tabiki.

2-3 sene diyoruz ama öyle çocuklar var ki anne baba o sürede boşanma aşamasına gelebiliyor. Uykusuzluk, yorgunluk ve üstüne binen sorumluluklar çok zor.

Bir ben bebeğimin odasını ayırdım 4,5 aylıkken. Bunda bir sakınca görmüyorum, gören uzmanlar var görmeyen de var. Şimdi hem daha güzel uyuyor hem de biz daha güzel uyuyoruz. Önceden yatakta dönemiyordum bile hemen uyanıyordu. Şimdi sabah mutlu uyanıyor bütün gün birlikteyiz zaten

Genişletmek için tıkla...