Merhaba, şimdiden çok uzun olacağını söylemek isterim uzun uzun yazıp ağlamak istedim.24 yasındayım. Üniversiteden yeni mezun oldum sayılır 4 aydırda bir lojistik firmasında çalışıyorum. 29 yasında bir erkek arkadasım vardı. Tanıdık vasıtası ile tanışmıştık 11 ay oldu ve bugün noktaladık herşeyi.
11 ayda ne mi oldu kıskançlığım takıntılarım yüzünden kendimden önce onu bıktırmaya başladım ama yemin ederim ki hiç biri aşılmayacak veya abartılı şeyler deildi. Yapma dediğim ne varsa yapıyordu aldatma vs yada bi konuşma yakalama bişi yoktu ama ben yinede ço kkıskanıyordum ona rağmen beni dkkate almadıkça kıskançlıklarımı saçma buldukça dahada kıskançlığa itti beni. İnstagramında ünlüleri takip etmesini istemiyorum sürekli sorun çıkarıyordum ama o bunu çocukca bulduğunu söyleyip 'magazinin hayatımızın her alanında olduğunu ve merak edebileceğimizi onunda zaten herşeyi fazlasıyla merak ettiğini'söylüyordu. Normal bi kız takip ettiğini yada yazdığını hiç görmedm. Eminim yakalanırdı çünkü başka şeylerde çok yakalandı. google geçmişinde youtube da erotik şeyler ünlülerin vs izlediğini görüyordum.bu yüzden onları takip etmesini onlara bakınca haz duyduğunu düşünüyordum. Bunu ona artık son zamanlarda söyledgmde 'onlar bizim ulaşamayacağımız kişiler sen çocuksun böyle şeyler kafaya takılmaz bu sadece bi ihtiyaç benimle bu kadar bu muhabbetlere girme'dedi. Hatta 11 aydır göz yumduğumu şimdide yummam gerektiğini evlenince böyle şeylere gerek duymayacağını söyledi. Burda konular okuyordum evlenince eşi porno izlemeye devam edenler.. korkular arttı veben yılmadan takmaya üzülmeye devam ettim. Buna neden devam ettin diyeceksiniz gerçekten aciz ve zayıf bir insan olduğumu düşünmeye başladım artık. Ondan vazgecemiyordum bağımlı bi şekilde seviyodum onu. Kokusu yüzü herşeyi harika geliyordu bana . Gözü bi tek beni görsün istiyordum bi tek beni sevsin benden haz duysun. Haftada 1 kez de tam birleşme olmadan birşeyler yapıyorduk. O benim bunları yaşadığım ilk insandı. İte kaka 11 ay geçti dedalarca ayrıldık barıştık barışmaların %85 inde ben adım attım. Çünkü gerçekten iyi bi insan olduğunu beni sevdiğini düşündürecek çok hareket yaptı. Ailesinin içine soktu herkese bu kız benim evleneceğim kız dedi. Odundu zamanla ben öğrettim bazı şeyleri.Aynı zamanda zaman zaman dengesiz ve ilgisizdi. Zamanla aşarız dedim yada o böyle onu böyle kabul et onu böyle sevdin dedim.
Son olarak; en son zamanlarda bu konulardan bıktığını söylemişti bende tartışmaltwn bıktığımı söyleyip isteklerimin onun hayatını zora sokacak istekler olmadığını ilişkisnin huzuru için yapabileceğini söyledm. Ama ona tuhaf bi şekilde isteklerim anormal geliyordu. Basit yapabileceği şeylerden vazgeçmedi yada keike yapsaydı gizli izleseydi silseydi takip etmeseydi diyorum şimdide. Bu kadar önemli değildi onlar. Kaç kere ben gittim ben yazdım ben sordum ben ettim ben çabaladım ayağına gittim. Hayallerim için sevgim için herşeyi yaptım. Hatalarımda olmadımı çok oldu. En son bıkkınlığındanmıdır nedir bana çok kötü davrnamaya başladı ona saygı duymadığımı düşünmeye başladı istedği gibi davranıyoru kırılırmı üzülür mü ki hiç bi şekilde düşünmüyodu. Soruyodum soğudunmu bıktın mı saçmalıyorsun dyordu. Ne bırakmayı gözü yedi ne isteklerinden vazgecmeyi. En son kavga ettik cevap vermedm istediği çağırdığı yere gitmedim biraz burnu sürtsün dedm gitmedim diye bi dahada aramadı sormadı bende hiç aramadım. Üzülmekten yılmıştım. Bu sabah esyalarını götürüp kapısına bıraktım kardeşiylese haber yolladım. 4 gündür yazmayan fotolarımızı bişeyimi slmeyen adam kardeşinden haber aldıktna sonra 'Allah yolunu acık etsin Allah a emanet ol 'yazdı.
O an anladım bittiğini boşa üzüldüğümü,bir yıllık çabalarımı.. hepsinin boşa olduğunu sevgmin karşılıksız olduğunu anladım. Ama onu çok seviyorum kokusu,yüzü herşeyi aklımda. 15 dün sonra 1 yıl olacaktı. Evlilik teklifi bile bekliyordum şüpheleniyordum son xamanlar. Bütün hayallerim istediklerim herşeyim onunlaydı. Bana bir daha kimse dokunsun baksın istemiyorum. Şuan deli gibi seviyorum onu. Nasıl unutucam nasıl kalbim soğuyacak benim?
İnsanlar ailesini kaybediyor herşey geçiyor biliyorum... ama bu hiç geçmecek gibi geliyor şuanda..
Annemin babamın ayrılığını bile atlattım,içim yana yana neleri unuttum ben.
Ama o bana çok iyi gelmişti. Çok sancılı süreçlerden sonra çıkmıştı karşıma. Onun için herşeyi yaparım. Ama üzülmektende çok yorulmuştum mantıklı davranmak zorundaydım. Onur gurur mantık herşey bitmişti bende. Ama böyle olmazdı. Şimdi ise Bi daha onu göremeyeceğimi koklayamayacağım aklıma gelince deliriyorum. Diyorum ki gizli gizli iş çıkışı eve girişini izleyeyim bakayım ona arada bir.
Sonra onun beni bu kadar sevmediği aklıma geliyor, paramparça oluyorum.
İyi bişey duymaya o kadar ihtiyacım var ki tek bi twselli edici söz bile olabilir. Beni anlayan yada duygularına tercüman olduğum herkes fikirlerni paylaşırsa çok sevinirim.
Sevgiler,
