• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Derin düşünen çocuk

Daha önce de yazmıştım oğlum daha okula gitmeden benim annem var onun annesi anneannem, onun da annesi var onun annesi kim, onun annesi kim deyip ilk anneyi arardı

Ben de insanların yüzyıllardır bu sorunun cevabını aradığını onun da arayacağını söylemiştim

Sorgulamaktan zarar gelmez ama tabii abuk sabuk bilgilerden uzak durmalı internete çok bulanmamalı

Bu arada ateizm yahut tanrı tanımamak da bir tercihtir vs bu kötüdür deyip çocukları baskılamamak gerekir
 
En güzel pedegog kuran'dir... Yaşı da küçük falan değil çok zekiyse eğer. Kuranida rahatlıkla okuyup sorularına cevap bulur... Gerisi fasa fiso. ..
 
En güzel pedegog kuran'dir... Yaşı da küçük falan değil çok zekiyse eğer. Kuranida rahatlıkla okuyup sorularına cevap bulur... Gerisi fasa fiso. ..
Ya simdi burada bunu soylemeyin. Size aciklayamayacagim sebepler var malum sitede yasak. Ama sunu anlamak lazim ki 12 yas dini degerler ve metafizik kavramlarin gelisimi icin uygun bir yas degil. İnsanlari da yanlis yonlendirmemek lazim.
 
Yüzme, basketbol bunlarla ilgileniyor zaten.. Koleje gidiyor. Elit bir çevresi var. Ben onu bedenen zorlayıcı, stres atabileceği, fazla kuralı olmayan bir şeyin iyi geleceğini, azıcık yeryüzüne indireceğini düşünüyorum. Çünkü görünüşte boşanmış anne baba dışında her şeyi mükemmel. Bunlar onu mutsuz etmiş. Belki küfür eden yeni arkadaşlar onu biraz dünyaya, gerçeklere çeker olamaz mı?

Bence olmaz

Çünkü o ortamda da kendini öteki hisseder

Muhtemelen sıkıntısı zaten klasik olmamak olan çocuğu kendine uymayan bir ortama sokmak onu daha zorlar
 
Ya simdi burada bunu soylemeyin. Size aciklayamayacagim sebepler var malum sitede yasak. Ama sunu anlamak lazim ki 12 yas dini degerler ve metafizik kavramlarin gelisimi icin uygun bir yas degil. İnsanlari da yanlis yonlendirmemek lazim.
Evet site kuralları... Neyse hakkında hayırlısı artık. İnşaallah Allahın varlığına inanarak büyür...
 
Ben bu konuda şanslıyım sanırım, çünkü o yaşlarda bu tip şeyleri sorgularken cevap alabileceğim karşılıklı tartışabileceğim bir ailem vardı. Babam da küçükken benim gibiymiş, geçtiğim yolları biliyor beni anlıyordu. Evet bu sorulara belki hiçbir zaman tam anlamıyla cevap bulamadık, hala bir çok şeyi sorguluyorum. Ama yalnız oladığını bilmek, senin gibi başkalarının da bunları düşündüğünü görmek çok rahatlatıcı olmuştu benim için. Çocuğun bu düşüncelerini yargılanmadan rahat rahat paylaşabileceği birine ihtiyacı var. Ay bu çocuk neden böyle diye ahlanıp vahlananlara değil. Bu onu daha kötü hissettirir.
 
Sanirım ana-baba yetrince ilgilenemeyince bosanmis bir ailede buyüyen bir cocuk olarak sosyal medyanin ve yanliş cevrenin eline dusmuş.

Cok kritik bir yasta ya batacak ve hayati mahvolacak ya da cikacak. Psikologa gidecekmis bu iyi haber ama once de gitmis ise yaramamis.

Nacizane önerim siz ya da bir büyugü onunla yakindan ilgilenin lutfen. Allah bilir, maneviyati olan bir psikolog bulun ve surekli psikologla iletisim halinde olun.

Yani cocuğu bir uzmana gondermek yetmez ki uzman bakalim konusunda iyi mi ya da o da haftada bir konusarak bu çocukcağiza mutlu bir aile ortamini yasatamaz ki.

Yani bu cocukla kim ilgileniyorsa lutfen onu bu konuda uyarin daha fazla ilgilensin. Yoksa ileride basaçikamayacagi kadar sorunlar buyuyebilir su an mudahale edilebilir bir noktada bence umarim geç kalinmaz.
 
Hanımlar,
lütfen özellikle rica ediyorum konuya dini yorum yazmayın, 12 yaşında bir çocuğun yaşadığı bu sıkıntıların çözümü için konu sahibesi ne kadar çok cevap alabilirse o kadar iyi olacağından, konunun dini içerik nedeniyle kapatılmaması için azami özen gösterin lütfen.
 
Annesi tabi ki ilgileniyor. Yeğenim aslında sosyal medyadan, duyduklarından etkilenmiş değil. Her şey kendi gözlemi ve ona bir şey anlatamıyorsunuz. Hep bir cevabı var ve sizi köşeye sıkıştırıyor. Öyle de olabilir tabi. Ama bu onu mutsuz ve takıntılı yaptı, sorun bu. Mutlu olamayan bir çocuk.
Yeğeniniz çok zeki ve sorgulayan bir çocuk, ona ne okutursanız okutun, ne cevap verirseniz verin, cevabınıza yeni bir soruyla karşılık verecek sizi cevap veremez hale getirecektir.
Uzman desteği de alın tabii ama sonraki mesajlarınızı da okudum, katılıyorum, arkadaş çevresinden farklı birileriyle tanışması iyi gelebilir, biraz çamur içinde debelenen, tek kale maç yapan, mahalle marketinden birbirine gazoz ısmarlayan çocuklar arasına karışırsa yani aslında biraz yaşının gerekliliklerini yaşarsa iyi olur.
Yeğeniniz sanki çok çabuk olgunlaşmak zorunda kalmış gibi, çocuk bedeni, duygularıyla, sorumlulukları ve yapması gerekenler, ondan beklenenler arasına sıkışmış gibi.
Boks demişsiniz neden olmasın, o da bir spor dalı, içinde şiddet duyguları taşımayan bir çocuk olduktan sonra stres atmasına yardımı dokunabilir.
 
5 ve 6. sınıfta iken bende bunları sorgulamıştım. Öyle ki ağlama moduna kadar gelmiştim. Ailem de inançlı insanlardır. Sonra babamla konuşmaya başladım,bütün sorularımın cevabını babamdan almıştım,her sorumu sabırla incelikle cevaplamıştı canım babam. Tam 1 sene uğraştı benim o ruh halim ve psikolojim ile. Geçti sonra,beni o an biraz daha kendi halime bıraksaydı muhtemelen inançsız olacaktım,aile biraz daha önemli bir etken diye düşünüyorum.
 
Orta birinci sınıfa giden yeğenim her şeyi sorguluyor. Son günlerde, gerçek olmadığımızı, yaşadığımızı zannettiğimizi ama aslında var olmadığımızı, herşeyin bir aldatmacadan ibaret olduğunu düşünmeye başladı. Bu düşünceler onun içine kapanmasına ve mutsuz olmasına sebep oldu. Küçük çocukların böyle şeyler düşünmesi normal mi? Bu yaşında ateist de olmuş. Bir çocuk için ağır şeyler değil mi bunlar? Ayrıca anne baba o daha üç yaşındayken boşandı. Yeğenim çok zor bir çocukluk geçirdi. Yine psikoloğa gidecek. Şu ana kadar psikoloğunda pek faydasını göremedik açıkcası. Bu konuda bir fikri deneyimi olana var mı acaba?
Bende küçükken etrafıma bakar

Kendi kendime ben yoksam bunlarda yok derdim

Yani filmin kahramanı ben misim gibi mesela

Ben var oldugum için etraftakilar derdim gözümü kapatıp işte böyle derdim

Bu uzaklastigim yerlere bakarak ben yok olmaya başladığim için onların da yok olacaklarını düşünürdüm şuan aklıma bunlar geldi
 
Hangimiz sorgulamadık ki küçükken. Bence anormal bi şey Yok. Bende araştırır okurdum ortaokul çağında. Sorular sorardım, garip garip.

Hemen böyle zaten annesi babası boşandı, psikolog da faydasız işte zaten ateist olmuş vs diye kendinizi doldurmayın.

Pedagog a götürün. Bir pedagogla randıman alamadıysanız başkasına götürün. Terapi dediğimiz şey de 1 kere ile olan bir şwy değil umarım biliyorsunuzdur.
 
Konu sahibinin sonradan yaptığı yorumları okudum da sanırım yeğeni gerçek hayatın farkına varmış. O yüzden böyle mutsuz. Çok akıllı çocukmuş gerçekten. Böyle akıllı çocuklarla uğraşmak anne baba için zor oluyor.

Ben hiç sorgulamayan bir çocuktum. Annemle babam çok şanslıymış :KK48:
Biraz salağım sanırım :KK53:
 
Konu sahibinin sonradan yaptığı yorumları okudum da sanırım yeğeni gerçek hayatın farkına varmış. O yüzden böyle mutsuz. Çok akıllı çocukmuş gerçekten. Böyle akıllı çocuklarla uğraşmak anne baba için zor oluyor.

Ben hiç sorgulamayan bir çocuktum. Annemle babam çok şanslıymış :KK48:
Biraz salağım sanırım :KK53:
Yorumunuz beni güldürdün
Bana nedense kendi durumumdan yola çıkarsam belkide onemsenmek için önemli hissetmek için de yaşanabilir bı durum sanki
 
Bende de olurdu acaba Allah yok mu ya da hristiyanlik mi son din bi de herkes benim icin yaratilmis cevremdeki herkesi hayali varlikmis gibi dusunurdum.Tabi arastirdikca aklina oturuyor her sey.Dogru yolu anlatirsin gene de ataistligi secer o da kendi secimi .Belki de dikkat cekmeye calisiyordur bu da bir secenek
 
Ben aksini düşünüyorum. Bir sporla ilgilenmek, onu disipline etmek demek değildir. Ciddi anlamda eğilim göstermesi gerek ki günde 2-3 saat kan ter içinde çalışsın. Yüzme ve basketbol belli ki altın tepsi ile sunulmuş. Özel okullarda zaten bu olanaklar var. Maddi durumu iyi yeğeninizin. Ama yüzmeden ya da tekvadodan kastım ders saatlerinde gidip keyfiyetle takılmak değil. Bunlar ciddi sporlardır. Beni de küçükken tesadüfen sanata yönlendirdiler. Ama dışarıdan herkese çok elit gelen bu kavram için haftada 3 gün 5 saat çalışıyorduk.
Mutsuzluğu sadece sorguladığı şeylere bağlı olmayabilir. Detayları bilmiyorum, ilişki ağlarını... Babasızsa eğer bu da bir mutsuzluk sebebidir. Babası yoksa baba yerine koyabileceği, örnek alabileceği, onunla maddi manevi ilgilenen, kolundan tutup sinemaya götüren, sohbet eden birine de ihtiyaç duyuyor olabilir. 12-13 yaşlarındaki bir çocuk, ergenliğe girmenin hazırlığında zaten, hormonlar değişir, davranışlar şekillenir. Soyut düşünce, sorgulamalar tavan yapar.
Boks olayına tekrar gelirsem Eskaza ilgilense, sadece dediğiniz gibi dayak yiyip ya da birilerini dövüp gelmeyecek eve. Oradaki çevre ile de iç içe olacak çocuk yok yere şiddete eğilim gösterecek. Bence böyle disipline edilemeyen, merdivenaltı alelade yerlerde var olabilen sporlar için çok küçük. Yazık yani çenesine bir yumruk alsın dünyayı algılasın demek pek çözüm odaklı değil. O enerjiyi alakasız bir alana yönlendirmiş olursunuz. Boksa ilgi duysa ilham alabileceği uyuşturucuya bulaşmamış, mafyatik bağlantıları olmayan, kültürlü biri yok.
Mesele dayak yemesi değil. Zevk alması, almaması da değil. Madem düşünecek vakti çok, aile bağları zayıf ve ilgilendiği spor dalları var; o halde o dağınık zihni toplayabileceği, enerjiyi boşaltabileceği sosyal örgütlenmesi de tehlikesiz olan, yaşına uygun bir disipline yönlendirin. Fenerbahçe spor kulübü altında atletizm bile olabilir. 5 km koşsun bi, kan ter içinde kalsın, hocası nefes aldırmasın, ayakları şişsin vs vs. Kuralsızlıktan ziyade, kurala ihtiyacı var. Enerjiyi atsın, çeneyi dağıtmasın. Boksa hayır diyorum. Yazık etmeyin çocuğa.
Kardeşim de bu yüzden istemiyor boksu. Tekvando... istermi bilmiyorum. Boks daha spontane gelişen bir spor. Biraz kuralların dışına çıksın diye boks iyi olur düşünmüştüm. Ama uyuşturucu vs fena! Hep öyle mi gerçekten?
 
Sene 94 ben 9 yasindayken bilmiyorum hatirlayan varmi heryere boyle kitapciklar dagitilmis ortalikta geziyor. Icindede insanlarin maymundan geldigi vs vs Allah in varligini yok olarak anlatiyor. Heryere atilmis bu kitapcigi aldim ozene bezene okudum. Tabi okudum ama annemin anlattigi herseyi dusunmeye basladim. Aaa nasil yani biz maymundan mi geldik vs Allah yokmus ne oldum. Kac gun boyle dusundukten sonra babama sordum elimdeki kitapcikla baba biz maymundan mi geldik Allah yokmu diye sordum. Babamda nerden cikti bu dedi. Bende bu kitapta yaziyor iste dedim. Babam eline aldi bakti direk at bunu kizim inanma boyle seylere yalan yazmislar dedi. Bende babama guvenip yirttim attim. Ozamandan sonrada hep bildigimden sasmadim.

Sizde yegeninize varolani gercek olani okuyacagi bir kitapla ogretin. Cocuklar okuduklarini dinlediklerini dogru kabul ederler. Ona dogrularini gosterin zamani bosa gecmesin. Yapamazsanizda destek alin. Kolay gelsin
 
beni korkutmadi yahu :KK45:
benimki 9 yasinda bu sene zorunlu din dersi aliyor , eve geldiginde yaptigi yorumlari duysan sasarsin
dini yorum yapmak yasak diye yazmiyorum buraya
cok guzel sorguluyor uzun uzun sohbet ediyoruz , bence yapilmasi gereken cocugun sorularini cevapsiz birakmayip onunla konusmak ama anladigim kadatiyla birdaki cocugun ailesinin oyle bir backgroundi yok
Tabiki dini konular konuşuluyor, bilgi anlamında her türlü ihtiyacı karşılanıyor. Sevilen, ilgilenilen bir çocuk. Biz de elbetteki dini, felsefi konulara kafa yorduk bilgi birikimimiz var. Sorun yeğenimin kendisini farklı bir boyutta hissetmesi. Bu ona anlatılanlar veya anlatılmayanlar ile ilgili değil. İki üç yaşından beri garip bir ruh hali içinde. Kötü kokular alıyor mesela. Burnunu kapatıp geziyordu bir ara. Her şeyin kötü koktuğunu söylüyordu. Yanında kimseyi oturtmuyordu. Pis falanda değiliz. Hani öyle zannetmeyin. Basit sebeplerden öfke nöbetleri, eşyalara zarar verme gibi davranışları oldu. Ayrıca nefesini tutmak gibi bir davranışıda vardı, neyse ki onu artık yapmıyor. Zor işte, çok zor bir çocuk.
 
Daha önce de yazmıştım oğlum daha okula gitmeden benim annem var onun annesi anneannem, onun da annesi var onun annesi kim, onun annesi kim deyip ilk anneyi arardı

Ben de insanların yüzyıllardır bu sorunun cevabını aradığını onun da arayacağını söylemiştim

Sorgulamaktan zarar gelmez ama tabii abuk sabuk bilgilerden uzak durmalı internete çok bulanmamalı

Bu arada ateizm yahut tanrı tanımamak da bir tercihtir vs bu kötüdür deyip çocukları baskılamamak gerekir
Tabiki, sorun ateist olması inanmaması değil. Bir tür bunalım içinde, sıkıntımuz bu.
 
Back
X