Burada da erkek egemen bi sayı hakim. Müdürüm bile cırpınıyo yaa, cocugu daha iyi şartlarda bakılsın diye acaba eşim işten mi cıksa diyo.
Sizin yazdıklarınız beni üzmez, sıkmaz. Zaten o kadar kırgınım ki daha fazla kırılmam mümkün değil. Ben evin erkeğiyim, bütün sorumluluklar benim. O işten özgürrrce cıkıp evde yatma lüksüne sahip, oysa ben özel sektördeyken bile cıkmadım işimden hic. Herşeyin bilincindeydim.
Parasını gectim, sorumluluklarıyla karşıma gelseydi inan bu kadar kırılmazdım. Evet kovulabilir, patronuyla ters düşebilir. Ama aklım almıyo yaa, sevgim devam ediyor ama saygımı tamamen yitirdim.
Tehdit ona sökmez ablam. Ben ona seni boşarım desem nah boşarsın der kaba tabirle. O kadar güveniyo bana. Ama güvendiği dağlara kar yağdırma zamanı geldi. Sanırım kayınpederimi arıycam, gelsin alsın oğlunu. Alsın götürsün. Eğer ben bu hayatı tek başıma sürdürebiliyorsam ona ihtiyacım yok.
