Dertleşmek iç dökme

Babamın ailesi derken? Çalışmak babamın ailesine göre bize göre değilmiş, e kardeşlerin çalışıyor? Karakterin ne kadar güzel olursa olsun, kendine evlilikten başka bir yol çizmemişsin be ablacım. Herkes okuyacak diye bir kaide yok, ama keşke bir meslek edinseydin. Burdan bakınca yalnız bir insan görüyorum. Evliliği bir kaçış olarak görüyorsunuz. Ama sorunları çözmeden ayaklarınız üzerinde durmadan evlenmeyin. Sorunlardan kaçamazsınız sürekli sizinle gelir onlar.
 
Babanız baba değil ki... Hayattaki görevi size sahip çıkmak olan adam başından savmak için elinden geleni yapıyor. Mutlu mutsuz olmanız hiç önemli değil, yeter ki evlenip gidin gözüyle bakıyor.
Ne çeşit bir baba kızına evde kaldın iması yapar, evlen diye baskı yapar. Benim aklım almıyor.
Nişan atmışlar, aman evde kalırsınız diye babanız sizi yamamış.
E bu durumda ne heyecan kalır, ne istek.

Umarım evlenip çok mutlu olursunuz. Okumak, çalışmak sizin tercihiniz, kimse bir şey diyemez. Sizin yerinizde olsam size değer vermeyen ailenizden mümkün olduğunca uzak dururdum. Bir de yalnız kalacaklar diye dertleniyorsunuz.
İnşallah nişanlınız insaflı, ahlaklı bir insandır da onunla birlikte herkesten uzak huzurlu bir yuva kurarsınız.
 
Tam olarak ne istediğinizi belirleseniz veya ne istemediğinizi. Çocuk istiyorum diyip ben beğenmedim bu çocuğu diyecek bir durumunuz var gibi. Evlenmek bekarlık gibi değil sorumluluk çok fazla. Siz sorumluluk almadan görmeden büyümüşsünüz anlattığınıza göre. Babanız öyle dediyse evleniyorsunuz ama mutsuzsunuz. Bu kronik mutsuzluğunuza bir çare düşünmek gerek önce
Evet tam olarak yaklasik 3 4 aydir ne yaparsam yapayım mutsuzum.
Aldigim hic bir şey mutlu etmiyor.gezmek vs
Artik uyusam hep diyorum o zaman daha rahatim hic bir şey hissetmiyorum.
Ama ayakta iken gecmisim geliyor pismanliklarim
Evliliğim nasil olur,nisanlima karsi icimde ne var ask yok sevgi varmi bilmiyorum.
Çok mutsuzum ☹️
 
Aslında caliskan biriyim fakat bunu kullanamadim.
Tarlalarimiz var defalarca kez calistim sabah erken saatlerden aksam saatlerine kadar.
Ne yapabilirim diye düşünüyorum bir seylerin satisini yapiyorum bazen dolaptan filan.
Nisanlim iyi biri fakat bana yaptığı yanlistan dolayi ona karsi icimde sevgi yok.
Ona yazık degil sonuçta beni üzen o oldu kaybeden de o.
Ben mecburi bir evlilik yaptığımı kendisine imalı bir şekilde dedim.

Neyin mecburiyeti? Kimse kafanıza silah dayamıyor illa evlenin diye. Ayrılsaydınız sizi üzdüyse sevmiyorsanız. Nişanlınıza yazık gayet. İmalı bir şekilde söyleyince bitiyor mu? Kusura bakmayın bencillik bu yaptığınız. Ne diyelim kendi düşen ağlamaz
 
zor bir donemden geciyorsunu bence psikolog imkaniniz varsa muhakkak degerlendir. cocuk da hemen dusunmeyin derim. hem esinizi hem yeni duzeninizi hem kendinizi daha iyi taniyin.
 
Babamin ailesinde tek okuyup çok güzel bir işe sahip olan kiz kardesim digerleri benim gibi 🤷‍♀️

İsteyince oluyormuş demek ki.
Siz okumak, çalışmak için diretseydiniz size de destek olurlardı. Ama böyle bir hevesiniz yokmuş. Şimdi aile şartlarının arkasına saklanmayın boşuna.

Siz hem bir şey yapmamışsınız hem de bu halinizi kabul edemiyorsunuz. Bunun sebebi ne sizce?
Mesela nişanlınız çok bayıldığınız biri olsaydı okumamış ve çalışmıyor olmayı bu kadar dert eder miydiniz yine de?
Çocuğu bile hobi niyetine, sırf uğraşacak bir şey olsun diye yapacak gibisiniz. Ama bir süre sonra o da tatmin etmeyecek sizi, olan çocuğa olacak.
İstemediğiniz bir evlilik yaparsanız ve sorun yaşarsanız aileniz destek olmayacak belli ki. Yol yakınken vazgeçin. Hayatınızı yeniden anlamlandırmak, istediklerinizi keşfetmek için çok geç değil.
 
Merhabalar,biraz dertleşmek için açıyorum konuyu hatalarimi pişmanlıklarimi,
29 yasindayim nisanliyim birbirimizi tanıyarak nisanlandik pandemi dolayısıyla dugunumuzu biraz erteledik.
Samsunda yaşıyorum istanbula gidicem ailem kayınvalidemler herkes samsunda
Ben liseyi okuduktan sonra üniversite okumadım.
Ders çalışmayı sevmedim hic niye bilmiyorum.
Disardan bakıldığında iyi bir ailem var.
Ama cocukken çok dayak yiyerek büyüdüm ergenlik döneminde ailemden nefret eden biriyidim.
Zamanla affettim ailemi 25 yaslarindan itibaren babam hep evlenmemi istedi evde kaldn imalari yapti defalarca kez.
Kafama göre birini bulamadim bir an önce evlenim diyerek hic uygun olmayan insanlarla konustum olmadi.
Sosyal biriyim kendime gore bir cevrem vardi.
Babamin ailesi de bana evde kalmis muamelesi yapti.
Bunlara ragmen güçlü durmaya calistim.
Bu arada hic calismadim calismak babamin ailesine göre bize gore degildi.
Bir cok zaman icime kapanan biri oldum kimse ile paylasmadim sorunlarimi.

Nisanlim ile arkadasim aracılığı ile tanistim istanbulu hic istemediğimi en basta söyledim.
Belki bu tarafa gelirim diye konuştu bekledik olmadi.
Birbirimizden kopamadik deliler gibi aşık degildim ama ayrilmak çok canimi yakardi.
Nisanliligimin 6.ayinda ufak tefek sorunlar oldu sorunlar büyüdü.
Nisanlimin ailesi nişanı atmak istedi.
Babam sen nisan atarsan daha evlenemezsin bunlar ufak sorunlar dedi.
Alttan aldim iyi olduk,ama bana dedikleri laflari hic unutamadim hala kulaklarımda onlara karsi icimde en ufak bir sevgi yok.
Ama saygısızlık hic etmedim.

Dugune bir kac ay kaldi icimde hic bir heycan yok çok korkuyorum orada mutsuz olursam diye.
Nisanlim beni telkin ediyor cogu zaman.
Ailemle aram çok iyi evde tekim diger iki kardesim calisiyor.

Ben gidince ailemde yalniz kalcak erkek kardesim isi dolayisiyla sık sık sehir dışında haftada bir kez geliyor.
Kiz kardesimin çok iyi bir işi var
Ben bu yaşa kadar sadece karakter olarak kendimi yetistirmeye calistim.
Guzel bir isim olsun diye hic dusunemedim.
Önümde örnek alabileceğim insanlar yok denecek kadar azdi.
Evlenirsem cocuk sahibi olmak istiyorum.
Kendimi çok değersiz hissediyorum
İcimi dokmek istedim uzun olduysa kusura bakmayın.
Bence daha kafanızda toparlayamamışsınız.
Nişanlınıza güvenip güvenmediğinizi anlayamadım. İnsan var elini tutup dünyanın bir ucuna gidilir insan var odadan odaya gecerken yolda tartışırsın.
Konu burada İstanbul konusu değil bence nişanlıya Bi aslını yok gibi. İçimde heyecan yok falan kısmı cok düşündürücü. Evlilik öncesi gerginlik olur ama genelde sevdiğine kavusma arzusu vardır bir kenarda.
 
X