Özgüvenimi kaybettim hükümsüzdür...
İnsanlardan sevgi dilenir oldum ,keşke eski sevgili arasa keşke şu arasa diyorum...herkes unutt gitti kendi yaşantısına...
Herkesi arayıp sordum dar zamanında yanında oldum,geniş zamanlarda hiç çağrılmadım ama...
Eski dostlar merhaba diyorum cevap bile vermiyor okuyup..belki seni sevmiyor diyeceksiniz,çok severdi geçmişimiz var Ve hiç kavga etmedik öyle huyum hiç olmadı çok şükür..
Evlendi barklandı iş güç diyor bahanelere sığınıyor insanlar...
Ah yalnızlık çok zalimsin..içimi yakıyorsun...
Rehberimde onlarca insan var halbuki..nerede bunlar ,kimler?
Dilenciyim diyorum Ya gerçekten ..sevgi dileniyorum ..insanları arayıp bugün şunu yapalım mı gidelim mi ,sana geleyim mi bana gelsene denekten yoruldum..beni sevmediğini bildiğim adama seversin diyorum..bırakma diyorum ...gitme diyorum.hem de bu kadar yalnızken olmaz....
Neden bu kadar yalnızım..kimseye kötülüğüm de olmadı ki..terkedilmiş gibi hisssediyorum..borç isteyene ben verdim geri bile istemeye utandım.unutulunca olsun dost dedim ..
Ayda yılda illa arayıp sordum .Yolda görünce selam verdim..kurumuş gitmiş vefa dostluk arkadaşlık...
Nerede o lisedeki Üni deki kahkahalar dostluklar...
Ne çabuk unutuldu hersey,
Hepsi instagramda hoş bir aile tablosu oluşturmuş..
Ağlıyorum sıkılıyorum...galiba çok çaresizim..
Eski dostlukları özlüyorum...
Uzaktan bakınca yaşıyor görünüyorum ama içimde hayat belirtisi yok be kk.
Doldum taşıyorum......