Kendini sev.
Senin en yakinin icindeki sen, yalniz kaldiginda dahi o seninle, onu besle, onu yücelt.
Bunu hallettikten sonra gerisi gelir.
Zamaninda ben de cok eziklenirdim yani arkadas konsuunda cok vericiydim.
Bu sacma bir sekilde insanlarin karsimda ego kasmasina ve beni dislamasina neden oldu.
Dedim sonra, kaltaklar siz kimsiniz ayol, tabiki böyle demedim icimden dedim
Simdi yine cevrem az, yine pek arkadasim yok ama yanima yaklasanlar desturla yaklasiyor, yani kendimi degere bindirdim. Ben istemiyorum simdi de, kimseye de ihtiyacim yok. Yavas yavas yaptim bunu.
Zamanim varsa bunun kendime ayiriyorum spor yapiyorum, efenime söyleyeyim resim ciziyorum, yemek yapiyorum. Disaridan bakilinca civil civil bir hayatim var, o bana tavir yapanlar ezik kaliyor yanimda hatta.
Cünkü simdi bana göre de onlar bos beles yasiyorlar. Günde ortalama alti saat uyuyorum iki de cocugum var, tüm gün onlara bakiyorum zaten.
Yani kendi hayatina dön, okuyorsan en iyisini yapmaya calis, calisiyorsan da öyle, elindekilerin kiymetini bilerek yasa
Su ego kasanlara da hic alttan alma aman diyim, direk yapistiriyorlar taniyi.
Kendini sev, hayat cok güzel ve bir o kadar da kisa.
Para biriktir dünyayi gez, yani seyler ögren, etrafindaki insansizlari inan önemsizlesecek böyle yasarsan.
Ama ilk önce kendini sev. Ezigim falan da deme, gecmise ,mazi derler.
Sen simdinin insanisin.