Oncelikle sunu belirtmek istiyorum, bu bahsettigim konu bir hastalik. Yani hissettiklerim/davranislarimi elimde olmadan gerceklestiriyorum. Ayrica kendimi tanimlamak icin kullandigim kelimeler hos olmayabilir fakat kendimi aynada nasil gordugumu yansitmak ockn kullandim o kelimeleri.
Kucuklugumden beri yuzumun, vucudumun farkli oldugunu dusunurum. Mesela yuzum diger insanlarinki gibi degil sanki her sey birbiriyle uyumsuz. Kafam vucuduma gore buyuk gibi, gozlerim cok yakin, dudaklarim cok kucuk vs vs. alnim cok genis cenem ise cok dar, uzayli kafasi hayal edin, ayni o sekilde. Fotograf cekilmekten oldum olasi nefret etmisimdir, herkes cok guzel olmasa da "normal" cikarken ben ecis bucus bir sekilde cikiyordum. Hala da sevmem cekilmeyi.
Bunlari buyudukce cok takmamaya basladim, herkesin kusurlari vardi. Hos olmadiginin farkindaydim ama cok da takmiyordum.
Fakat son zamanlarda agir bir depresyon geciriyorum bu hastaliga bagli olarak. Her sey burnumla basladi, burnumda bir sekil bozuklugu olduguni farkettim, sadece sag taraftan belli oluyor. O yuzden hep insanlarin solunda durmayabgayret ettim, biri sag tarafimdan fotograf cekiyorsa yer degistirdim falan. Su an uzun uzun anlatmaj istemiyorum ama asiri derecede taktim burnuma ve evden cikmak istemiyordum, makyaj yapasim gelmiyordu kiyafet alasim gelmiyordu. Kendime hicbir sekilde ozenmek gelmiyor icimden. Hatta kimseyle yakinlasmak istemiyorum cunku dis gorunusumle onlara layik olmadigimi dusunuyorum, hicbir seyi haketmedigimi dusunuyorum. Ya aynada kendimi surekli kontrol ediyorum ya da hic bakmiyorum.
Burnumu kafaya takmaya basladiktan sonra eski ozguvensizliklerim tekrar hortladi hayatimda, toplu cekilen butun fotograflarda cirkin olmam, arkadaslarimin komik ciktigim fotograflari. (grnelde habersiz cekilen tum fotolarim) bana gosterip eglenmeleri ve daha bir suru sey. Bunlar da eklendi burnuma ek olarak.
Aslinda mesele cirkin hissetmek degil, normal hissetmemek sanirim.
Umarim nasil hissedebildigimi yeterince anlatabilmisimdir, eminimki tek derdin bu olsun, ergen (21 yasindayim), burda insanlarin ne derdi var diyecekler olacak. Fakat dismorfik bozukluk yasamis olanlar beni anlayacaktir diye dusunuyorum. Tesekkurler.
Kucuklugumden beri yuzumun, vucudumun farkli oldugunu dusunurum. Mesela yuzum diger insanlarinki gibi degil sanki her sey birbiriyle uyumsuz. Kafam vucuduma gore buyuk gibi, gozlerim cok yakin, dudaklarim cok kucuk vs vs. alnim cok genis cenem ise cok dar, uzayli kafasi hayal edin, ayni o sekilde. Fotograf cekilmekten oldum olasi nefret etmisimdir, herkes cok guzel olmasa da "normal" cikarken ben ecis bucus bir sekilde cikiyordum. Hala da sevmem cekilmeyi.
Bunlari buyudukce cok takmamaya basladim, herkesin kusurlari vardi. Hos olmadiginin farkindaydim ama cok da takmiyordum.
Fakat son zamanlarda agir bir depresyon geciriyorum bu hastaliga bagli olarak. Her sey burnumla basladi, burnumda bir sekil bozuklugu olduguni farkettim, sadece sag taraftan belli oluyor. O yuzden hep insanlarin solunda durmayabgayret ettim, biri sag tarafimdan fotograf cekiyorsa yer degistirdim falan. Su an uzun uzun anlatmaj istemiyorum ama asiri derecede taktim burnuma ve evden cikmak istemiyordum, makyaj yapasim gelmiyordu kiyafet alasim gelmiyordu. Kendime hicbir sekilde ozenmek gelmiyor icimden. Hatta kimseyle yakinlasmak istemiyorum cunku dis gorunusumle onlara layik olmadigimi dusunuyorum, hicbir seyi haketmedigimi dusunuyorum. Ya aynada kendimi surekli kontrol ediyorum ya da hic bakmiyorum.
Burnumu kafaya takmaya basladiktan sonra eski ozguvensizliklerim tekrar hortladi hayatimda, toplu cekilen butun fotograflarda cirkin olmam, arkadaslarimin komik ciktigim fotograflari. (grnelde habersiz cekilen tum fotolarim) bana gosterip eglenmeleri ve daha bir suru sey. Bunlar da eklendi burnuma ek olarak.
Aslinda mesele cirkin hissetmek degil, normal hissetmemek sanirim.
Umarim nasil hissedebildigimi yeterince anlatabilmisimdir, eminimki tek derdin bu olsun, ergen (21 yasindayim), burda insanlarin ne derdi var diyecekler olacak. Fakat dismorfik bozukluk yasamis olanlar beni anlayacaktir diye dusunuyorum. Tesekkurler.
