merhaba,
bende senin gibi motivasyonum hiç yoktu ,nişanım vardı 97 kg dum ,resımlere bi baktım aman allahım bu ne hal,hemen sağlıksızda olsa elma dıyetıne basladım ,evlılıge kadar 82 kg düştüm,sonra evlılıktı yemeydı içmeydı derken tartıda yıne 90 ı gördüm ,tabi moral düştü yine ,of nasıl vericem ne zaman baslıcam derken ,bı baktım bı gun tartı 88 i göstermiş,sevındım hiç uğraşmadan sadece buzdolabımı saglıklı seylerle doldurarak düştüm bu kilo ya,sonra işten ayrıldım ,dedımkı 3 ay çalışmıcam ve sabha erken kalkıp spor ve dıyet eşliğinde bu kılolardan krutulucam,kampa soktum kendımı resmen ,dışarı cıkmıyodum ,diyetımı tolere etmesın den korkuyodum aslında,
evde kosubandım var benım her gun 1 saat bazen 1,5 saat spor yaptım,dukanın atak dönemını yaptım seyiri devam ettıremedım ,o diyet bu dıyet derken suankı kılomdayım,ve bi ileri bir geri gidiyorum ama ne olursa olsun ,kendıme güvenıyorum herkes verır bende verırım dıyorum ,
başarılmıyacak hiç birşey yok,etrafındakı kişilerin ne düşündüğü önemli olmasın kilo alınırda verilirdi ,sağlık sihattın yerınde olsun yeter ,
kendıne güven başarıcagına güven ,ve kısa süreli değil uzun sürede verebilirim diye düşün ,eğer kısa sürede vermeliyim düüşüncesine kapılırsan ,her veremedıgın kıloda hayal kırıklıgına ugrarsın ,ıstkrar önemli,
inş. hedefıne mutlu oldugun fiziğe kavusursun ,bu kılo denen şey tüm hayata bakışımızı ,mutlulugumuza engel oluyo maleesef,
ben insan içne çımak ıstemıyodum ,soyutluyodum kendımı,kendımı sevmıyodum baskaları benı neden sevsın saysınkı dıye düşünüyodum