Arkadaşlar ne güzel yorumlar yapmışsınız herkes kendine göre düşüncesini söylemiş :)
Ben entrika şu bu 3. şahıs yada salak saçma bir anlaşmazlık yada yanlış anlama yüzünden ayrılmalardan değilde, hani 2 insan arasındaki duygu yoğunluğundan onların birbiri için yeni tanışmalarına rağmen herşeyi yapacak güçte olmalarından bahsediyorum.
Benim aşktan kastım şu tekrar söyleyeyim, Hani ilk çıktığınız andan yada ilk bakıştığınız andan başlayan 2 3 ay süren o nasıl desem rüya gibi bir dönem olur ya. Sonra daha da sakinleşir ilişki dinginleşir, yerini bi zaman sonra sevgiye bırakır sonra çocukla taçlanır vs vs...
Ben diyorum ki o ilk anlar o ilk zamanlar.... Gerçekten diziler gibi mi geçer? Yoksa daha mı yere basar insanların ayakları?
Hayatım çok düz şu sıralar hatta bir nevi yalnızım da diyebilirim, televizyon izlerken birbirine öyle bakan insanları, karşısındaki için (aşkından dolayı) fedakarlıklar yapan insanları görünce çok mutlu oluyorum. Ama sonra düşünüyorum ya var mı böyle bir dünya? Gerçkten bir insan daha birini tam tanımadan, hani diyorum ya hep filmlerdeki dizilerdeki gibi, kendinden önce onu koyabilir mi? Ona her dokunuşunda titreyebilir mi?
Etrafımdakilere sordum, genelde bayanlarla geçinemem erkeklere danışayım dedim, amaaaan film onlar film yok öyle şey dediler. Çok üzüldüm ya, hakkaten yok mudur dedim. Geliyim bu işin uzmanı bayanlara danışayım dedim. Sanırım bu aralar bunun özlemini çekiyorum ve olmadığını düşünmek çok üzüyor beni.
Etrafıma bakıyorum kız arkadaşlarıma onlar paraya bakıyor erkekler fiziğe bakıyor ve onlar uygunsa şıp aşık oluyorlar. Özellikle bizim okulda arabası olan her erkek aşık olunabilir diye sınıflandırılıyor.
Hani burda demiş ya birkaç arkadaş vardır diye, inşallah Allah olmayanlara da gözlerinin içine bakınca titrediği dizilerdeki gibi bir aşk nasip eder.


