Çokta anlaşılmıyor doğru insan olduğu sanırım. Buradaki konnular doğru insanla evlendiğini sanıp yanlış insan çıkanlarla doluGörmek istemiyorlar sanırım.
23 yaşımın sonlarında tanıştım, 28 yaşımda evlendim eşimle. Doğru insan olup olmadığını birinin boş laflarıyla, dengesiz romantizm gösterileriyle ve kısa bir sürede anlayamazsınız. O yüzden, ay sensiz ölürüm lafları da, kapınızda yatmalar da bomboş şeyler, siz de anlamışsınızdır zaten. Açıkçası eşime ilk görüşte çarpılmıştım ama doğru insan olduğuna onu tanıdıkça karar verdim. Tanıdıkça saygım da sevgim de arttı kendisine. Sakindir, seviyelidir, saygılıdır, çalışkandır, zekidir, sevecendir, sevimlidir, komiktir, bazı odunsal özellikleri mevcut ama kötü niyetiyle, egosuyla meydana gelen odunluklar değil onlar. Rahatsız olduğumda beni anlamaya çalışır, öz eleştiri yapar, dinler. Bir ilişkide çiftlerin birbirini dinlemesi, anlamaya çalışması, sorunlar tamamen çözülmese bile bir çözümdür, yapıcı bir durumdur çünkü, böyle düşünüyorum. Buna sahibim. Bir de eşim kafa yapısı olarak erkek egemen düzenden oldukça uzak bir insan. Anne ve babası da öyle, aile yapılarını seviyorum. Hep diyorum, benim için yaratılmış diye. Tanıdıkça bunu hissettirdi bana. Karşıma o çıkmasa muhtemelen kimseyle evlenmezdim. Çünkü genel olarak insanlara güvenim sıfır. Öyle duygularını rahatça açan, güvenen bir insan değilim. Eşimse karakterimin yelkenlerini suya indirdiği tek insan.
Bence insanlar kendisini gizliyor.
Hatta şöyle sadece söylemlerle yola çıkılmamalı. Her ne kadar güzel anlatsa bile insanlar illa ki o insanların zorlukları oluyor. Fedakarlığı ne kadar ne için kim için yapabiliriz şeklinde yaklaşarak başlanmalı. Tabiki bizler de net bir şekilde kendi gördüğümüz şekilde değilizdir belki.
Sevgilimin benim için doğru insan olduğunu zaten biliyordum ama bu cümleleri okuyunca aslında kurmak istediğim cümleyi görmüş oldum.Hep diyorum, benim için yaratılmış diye. Tanıdıkça bunu hissettirdi bana. Karşıma o çıkmasa muhtemelen kimseyle evlenmezdim
Sizin adınıza çok sevindim, hisleriniz daim olsun. Asıl önemli olan ömrünüzü geçirmek istediğiniz insanı bulmak zaten. Bizde de evlilik amaç değil, çocuk yapmak için araç oldu diyebilirim. Evlenmeden çocuk yapıp, toplumla ters düşecek kadar cesur değildik. =) Ailelere de ayıp olmasın, evlenelim madem dedik.Sevgilimin benim için doğru insan olduğunu zaten biliyordum ama bu cümleleri okuyunca aslında kurmak istediğim cümleyi görmüş oldum.
Henüz evli değilim. Evlenmesek de olur. Ama ondan başka biriyle bu hisleri hiç yaşamadım.
Kendimizdeki hisler harici karşı tarafta bakacağımız özellikler bence tutarlı biri olup olmaması, samimiyeti, konuştuğu ile yaptıklarının paralel olması, sizi önemseyip bunu gerçekten göstermeli.
Zaten olması gereken şiddet göstermemesi, aldatmaması kısmına girmiyorum.
Senin yasinda evlendim ama dogru neye dogru bilinmez.Ayni eve girmeden bilinmez atip tutmak kolay yasamadan bilinmez.Ayni hayati paylasmadan ayni yatakta yatmadan hatta ayni fatutaya ohaaa denmeden bilinmez.Standartlar vardir asagisi ve yukarisi diye ayrilir evlenilir.Sonra icerigine girilirAnladım ki; bu yaşıma kadar büyük yanılmışım.
Kapımda yatan, sensiz yaşayamam diye yalvaran insan beni yarı yolda bıraktığında anladım :))
Maalesef 28 yaşında anlayabildim bunu keşke daha genç tecrübe etseydim. Benim için sürekli ilgi, kapımda sabahlanması, kıskanılmak büyük sevgi kıstaslarıymış meğer. Ne safmışım..
O sensiz olamam diyenler çekip gidebiliyor işte sanki hiçbir şey yaşanmamış gibi.
Gerçekten ‘bana kıyamıyor ya’ diye düşündüğüm insan, karşısında ağlarken birlikte olmamız imkansız diyebiliyor.
İşte bu büyük hayal kırıklığım ve yaşadığım şokun sonrasında sanırım ben sevilmeyi çok yanlış anlamışım.
Siz bir insanın doğru olduğunu nasıl anladınız?
Kaç yaşında evlendiniz?
Nedir bu kıstas..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?