cildirmak uzereyim. her dakika aglar mi insan, herseye alinir mi, deli oldum, kendimden biktim ya. herkese sinir olup, her dakika anksiyete yasiyorum, hic problemim yokken sanki hicbirsey yolunda gitmiyor. yavas yavas depresyona dogru ilerledigimi dusunuyordum, psikolojik sorunlar icin ilac almaya karsiyim, psikologla gorustum hicbir ise yaramadi. psikologla konusmamizdan yarim saat sonra tekrar depresif, uzgun, alingan kendime geri donuyorum. ne yapsam ise yaramadi, herkesle konustugum zaman, senin hicbir sorunun yok, sorun yaratiyorsun demeleri beni daha da asabilestirdi, sanki ben bunu isteyerek yapiyorum. gercekten elimden gelen herseyi denedim bu yeni baslayan huyumu duzeltmek icin, onceki ben daha mutluydu, daha sorumluluk seven, hep alinmayan biriydi, cok cok mutluydum demiyorum ama normal bi mentalitem vardi. simdi hersey guzelken hersey cok kotu, berbat gidiyor, sanki beynimde kotumser bi gozluk takilmis, herseyin en kotusunu dusunup, insanlara guven, kendime guven, iyi niyete guven hicbirsey kalmadi. ta ki gecen aksam benim aglamalarim tekrar tuttugunda esimin bana farkinda misin o hapa basladigindan beri bu problemlerin var demesine kadar. belki bahane ama denemeye karar verdim ve durduruyorum, ve hayatimda bir daha dogum kontrol hapi kullanmicam, o kadar berbat birsey ki, kendime inanamiyorum
ayni olaydan sikayeti olan var mi/ miydi?
ayni olaydan sikayeti olan var mi/ miydi?
