Hiç gecikmeden hemen terapi gerekirse ilaç desteği alın bir uzmana görüşün.
Doğum süreci ile birlikte çok zor şeyler yaşadım. Terapi almaya başlayacaktım ki psikolog bir arkadaşımla sohbet ede ede biraz yüklerimin azaldığını farkettim.
Ben de erken doğum yaptım.
Kalp, tansiyon ilaçları kullanmaya başladım. Baygınlıklar cabası.
Ömür boyu bu ilaçları kullanacağım sanırım diye çok korktum. Günde 6 kez tansiyon ilacı kullanıyordum.
Bir anda safrakesesi sorunu yaşadım.
Daha 40 çıkmamış bebe gece babasına bırakıp defalarca acile gittim kendim. Dehşet ağrılar yaşattı çünkü.
Sonra kızım hastalandı 50 günlüktü 9 gün yoğunbakım da yattı. Entübe edeceklerdi çok sınırda idi durumu.
O iyileşti eve çıktık sonra ben ameliyat oldum derken zordu.
Ama geçti biliyor musun?
Hiç inanmadım geçecek diyenlere.
Şimdi geçmez sandıkların öyle geçiyor ki farketmiyorsun.
Pıtıt pıtır yürüyecek, mama diyecek, emsin diye gözüne baktığın çocuğun aa yeter artık emme hadi git meyve ye diyeceksin
O dönem lohusalık depresyonuna girmedim zannediyordum ama yaşadıklarımı hatırlayınca, bir hamile yada yenş doğum yapmış bir görünce dayanamayıp ağlıyorum. Öyle sulugöz falan da değilim ama zor yaşananlar biliyorum.
Terapi al, sevdiğin insanlarla konuşmaya çalış.
Kendine bir beslenme düzeni oluştur.
Eşin eve gelince gerekirse ertesi gün yiyeceklerini dolaba tabaklayıp bebeğin yanında yersin. Lullaby diye bir damla kullandım o sırada. Ciddi süt yaptı. Bol su iç. Yulaf ezmesi yiyebilirsin. Olabildiğince proteinden, kalsiyumdan zengin beslen.
Üzülme kötülere odaklanma.
uyumuyor çünkü. 
