Öncelikle geçmiş olsun, annelik hüznünden çok lohusa depresyonu yaşıyorsunuz gibi geldi. Doğum sonrası insan kendini zor toparlarken, hem fizyolojik hem psikolojik sizin bir de sağlık sorunlarınız çıkmış. Doğumdan sonra hastane görmek istemezken artık çoğumuz çıkamaz hale gelmiisiniz. Bebeğiniz çok küçük olduğu için muhtaçlığı zaten sizi hüzünlendiriyor, dayanamayacak zannediyorsunuz ama bebekler çok güçlü unutmayın hepsini atlatacak.
Süt konusunu şimdi dert etmeyin gerekirse mamayla büyür sizden önemli değil. Hiçbir şey annenin yerini dolduramaz unutmayın. O sadece sizinle huzur bulacak.
Ailenizi çağırın, intihar düşüncenizden bahsedin çok ciddi bir durum. En yakın zamanda psikiyatri randevu alın eminim kısa bir ilaç tedavisi ile toparlarsınız. Bebeğiniz hastaneden çıkınca, eve, döngünüze alışınca çok daha iyi hissedeceksiniz.
doğum sonrası coğu kadın bunu yaşıyor. Bebek sorımluluğu yetmez gibi bir ton sağlık problemi de çıkabiliyor malesef insanı dibe çekiyor ama GEÇİYOR ARKADAŞIM.
heyecandan, korkudan 40 gün uyuyamadım, yiyemedim, titredim, berbat bir haldeydim.. eşimin ve ailemin desteği ile atlattım. Ama siz mutlaka bir uzmana görünün bu çok ciddi bir konu yolun başında eminim halledeceksiniz.
Son olarak bebekler her ne olursa olsun anneye dayanma ve mücadele gücü veriyor unutmayin. Sizin de içinizde bu mevcut sadece lohusalıkla baş ediyorsunuz. Çok çok gecmis olsun