doğum sonrası depresyon!!!

merhaba ben 4 hafta önce sezeryanla doğum yaptım..zaman zaman içimde bir boşluk hissi oluyor..içim daralıyor..canım hiç bir şey yapmak istemiyor..sebebsiz ağlamak istiyorum..sizdede böyle şeyler oluyormu?

sutanir669 .!.:

merhaba ben 4 hafta önce sezeryanla doğum yaptım..zaman zaman içimde bir boşluk hissi oluyor..içim daralıyor..canım hiç bir şey yapmak istemiyor..sebebsiz ağlamak istiyorum..sizdede böyle şeyler oluyormu?

Genişletmek için tıkla...

Oluyor oluyor hic merak etme genelde herkese oluyor.. Bana da oluyodu.. Simdi bile oluyo ama zamanla alışıyorsun ve nasil davranman gerektiğini biliyosun.. Simdi bebegim50 gunluk .. Cok uzun yazamiyorum.. Fırsat bulduğum an sana uzun uzun yazıp destek olucam

bende ilk çocuğumda felaket bir depresyon yaşadım,çocuğu bile sahiplenememiştim,sürekli ağlıyor ve herkese sebepsiz yere bağırıyordum,yaklaşık 50 gün sürdü,sonraki süreçte elif şafak'ın siyah süt adlı biyografik romanını okuyunca anladım ki benden daha beterleri de varmış ve bunlar çok normalmiş,yalnız kalmamaya özen göster,seni mutlu eden insanlarla birlikte ol,stres yaratan insanlardan uzak dur canım

ilgilendiğiniziçin çok sağolun..bu depresif durumdan nasıl çıktığınızı paylaşırmısınız..ben bu durumun uzayıp çıkmaza doğru gitmekten korkuyorum..şimdiye kadar kendi kendime ağlıyordum falan..ama bugün frakettim ki sabah, gecenin yorgunluğununda etkisiyle bebeğimede tahammülüm azaldı..ne yapmalıyım..pozitif şeler düşünüyorum yi geliyor..bir süre sonra yine başlıyor sıkıntı..istiyorum ki eşim hep yanımızda olsun beraber göğüsleyelim bu işi..o da destek olmaya çalışıyor ama..sonuçta çalışıyor ve yoğun..ooooof ooof..yardııım!!!

sutanir669 .!.:

ilgilendiğiniziçin çok sağolun..bu depresif durumdan nasıl çıktığınızı paylaşırmısınız..ben bu durumun uzayıp çıkmaza doğru gitmekten korkuyorum..şimdiye kadar kendi kendime ağlıyordum falan..ama bugün frakettim ki sabah, gecenin yorgunluğununda etkisiyle bebeğimede tahammülüm azaldı..ne yapmalıyım..pozitif şeler düşünüyorum yi geliyor..bir süre sonra yine başlıyor sıkıntı..istiyorum ki eşim hep yanımızda olsun beraber göğüsleyelim bu işi..o da destek olmaya çalışıyor ama..sonuçta çalışıyor ve yoğun..ooooof ooof..yardııım!!!

Genişletmek için tıkla...

öncelikle bunu sadece senin yasamadıgını bi cok kadının da aynı evrelerden gectigini bi kafamıza kazıyalım..cünkü bu dogru..bu durum uzayıp cıkmaza dogru gitmez hiç korkma.cünkü bu bi sürec..eger dogum ve hamilelik öncesi ruh durumunda herhangi baska bi problem yoksa bu sürec elbet gececek..vücüdundaki hormanlar kendinden gecmiş durumda.hayatında belki de ilk defa hormon degerlerin hiç olmadıgı kadar farklı..hissedemesen de bu böyle..bende ağladım sanki biri bogazımı sıkıyor gibi geliyordu.günlerce aynaya bakmadım dişlerimi bile fırcalamadım..geri dönüsü olmayan bi iş yapmısım ben dedim..ne sacma...simdi bile daha gecen haftaki gaz sancısı dakikalarında bebegime tahammülüm azaldı diye kendime kızıyorum..çünkü her gecen gün daha iyi oluyorum..vücüdum ve beynim bu yeni yasama alısıyo..
dogumdan itibaren bebegim altını ilk on gün eşim temizledi ben görmek bile istemedim..halen banyosunu o yaptırıyor..bende aynı senin gibi esim gelse diye bekliyorum eve işten..
evet dogru yapıyosun..iyi şeyler düsün..bu geriye, kötü ruh durumuna dönme hallerin, gün gectikce azalacak..bi de bebegin sağlıklı ve senin yanında..su forumda dolanıyorum da ..sen de öyle yap..bebeği olmayan, olamayan ne insanlar var.bir kıvılcım olsa canını vermeye hazır kadınlar..bebeği için bi sene gözüne uyku sokmayacak hamile adaylar..defalarca düşük yapanlar..ümidi tükenmek üzere olanlar...eşlerinden asla yardım görmeyenler..neler neler..
tüm bunlar bi yana bebeği için çare arayanlara bak..bebeği hasta olanlar..cigeri yananlar...bi de kendine bak canım..bunları gör bunları düsün..sükret..
ben bu bebege sahip olunca ne anladım biliyo musun.. ALLAH EVLAT ACISI VERMESİN KİMSEYE..KİMSEYİ EVLADININ HASTALIGIN DA CARESİZ KOYMASIN ALLAH...ALLAH SIRALI ÖLÜMLER VERSİN TÜM AİLELERE...
o Allah ın sana armaganı..bu armaganı bahsetmediği nice insanlar var..mucize o..
senin mucizen var...
moralini yüksek tut..
her gün o masum bebişin büyüyo bak..kıyafetler olmuyo bile..ve sen bu zamanlara istesen de dönemiceksin..gitti gidiyo..
eskit bebeğinin derisini öpmekten..büyüyo o..
moralini yüksek tut..
adem ve havvadan bu yana süregelen tek sey dogurganlık..hadi bakalım sen mi gecemiceksin bu yollardan .. kimler kac cocuk büyütmüs..

edibe85 .!.:

Oluyor oluyor hic merak etme genelde herkese oluyor.. Bana da oluyodu.. Simdi bile oluyo ama zamanla alışıyorsun ve nasil davranman gerektiğini biliyosun.. Simdi bebegim50 gunluk .. Cok uzun yazamiyorum.. Fırsat bulduğum an sana uzun uzun yazıp destek olucam

Genişletmek için tıkla...

canım allah razı olsun senden..vaktini ayırıp bana yardım ettiğin için..özelden mesjını aldım..özelden cevap vermek istedim ama henüz hakkım yokmuş..yazdıkların gerçekten içimi rahatlattı..bende bunları düşünmeye çalışıyorum ama yaşayan birilerinden duymak daha çok işe yaradı..inşallah bende en kısa zamanda kendini toparlarım canım..evliliğim veya bebeğimizle ilgili öncesinde hiç bir sorunum yok allaha şükür..bu yaşadıklarım acaba benim zayıflığımmı diye düşünüyordum bende..eşimle paylaştım bunları beni anlamaya çalışsada ne bileyim sanki tatmin olmuyorum..seninde kafanı ütülüyorum ama paylaşmak rahatlatıyo..doğumdan beri annem yanımdaydı yarın gidiyo..o varken bari banyomu falan rahat ça yapıyordum o bebeğe bakıyordu şimdi gidince nolcak diye daralıyorm..yanında rahatça ağlıyordum.kayınvaldem var gel dedem hergün gelir ama..onun yanında bu depresif halimi anlatsam ne kadar anlayacak..hem neden bilebilirim ileride herşey düzelince yüzüme vurmayacağını dimi..aslında iyi kadın ama..sanki nu sıkıntılar dışarıdan 'bir bebeğe bakamıyor..beceriksiz..yada bebeği sevmiyor' gibi anlaşılır..ne bileyim yaaa..kafam çok karışık..sen bebeğine tek başınamı baktın??senin yazdıklarınla en azından bu akşamı rahat atlatıcam inşallah..tekrardan Allah razı olsun.

Merak etme yalnız değilsin ve de olmayacaksın.Hepimiz geçtik bu yollardan.Ben de yaşadım aynı şeyleri.İlk 2 ay kabus gibiydi.Çok zor bi hamilelik geçirmiştm oğlum erken doğdu sarılığı kilosu falan derken bendeki lohusalık durumu da birleşince depresyon tavan yaptı.Ben de her gün ağlıyodum.4-5 gün banyo yapmadığım oluyodu.Bilerek değil farkında olmuyodum.Ruh gibiydim aynaya bakmak istemiyodum.Uykusuzluk ve yorgunluktan gözlerimin altı mosmordu.Sonra sen bebeğe bebek sana,uykusuzluğa ve yorgunluğa alışınca geçio hepsi yavaş yavaş.İlk bebek olunca tecrübesizlik neyi nasıl yapacağını bilmiyosun sonra düzenini oturtunca sen de biraz rahatlıyosun ve doğal olarak o depresyondan da yavaş yavaş çıkıyosun.Hormonlar da normale dönmeye başlıyo.Herkesn bu dönemi atlatma şekli farklı olabilir.Evde bebeğe bakacak biri varsa bırakıp 1-2 saat dışarı çıkabilirsin.Kendini iyi hissedeceksen alışveriş yap kuaföre git.Ya da örgü örmek resim yapmak gibi hobilerin varsa onlara 1 saat vakit ayır.Sadece bunun geçici bir dönem olduğunu unutma.Şimdi oğlum 1 yaşında gülerek hatırlıyorum o günleri.

sağol gülcüm desteğin için..demek çoğu insan yaşıyor bunları..alışverişi de gezip dolaşmayıda çok severim şimdi bakıyorum insan lavobaya gidecek vakti bile zor buluyo diyorum ki evde şimdi annem var o da gidecek yarın kimse yokken ben napcam diye kahırlanıyorum..sen nasıl atlattın bu durumu..kimden yardım aldın..

sutanir669 .!.:

merhaba ben 4 hafta önce sezeryanla doğum yaptım..zaman zaman içimde bir boşluk hissi oluyor..içim daralıyor..canım hiç bir şey yapmak istemiyor..sebebsiz ağlamak istiyorum..sizdede böyle şeyler oluyormu?

Genişletmek için tıkla...

hemde ne boşluk..ne yediğimden zevk alıyordum ne içtiğimden.hergün ağlıyordum.ruh hastası gibiydim,çok dengesizdim.eşim işten her geldiğinde ağlayıp ağlayıp,defalarca aynı soruları sorarak rahatlamaya çalışıyordum.'Geçecek dimi,normale döneceğim dimi,her şey düzelecek dimi...?'ayy inanmıyorum yaa.gerçekten oluyormuş,hepsi geçiyormuş.iki çocuğumda da aynı psikolojiyi yaşadım.hele ikincisinde kat kat fazlasıyla.gaz sancılarımız,uykusuz geçen her gecemiz,göğsümün yaraları...şimdi bebeğim dört aylık,büyüğü 20 aylık.inanki her şey her geçen gün iyiye gidecek,bütün sıkıntılar gün gün azalarak geçecek Allahın izniyle.insan her ne kadar,yaşarken buna inanamasada...

hadi ya bendede oluyor öyle..ama sağolun gerçekten verdiğiniz örnekler gerçekten içimi rahatlattı..en azından geçecekmiş..eminim benim gibi daha çok kadın vardır çaresizliğe düşen..yazışmaya devam edelim..destek olalım birbirimize..bugünkü krizimde akşama annem memlekete dönüyor..inşallah bunuda atlatırsam...amma hassas oldum ben yaa..bazen utanıyorum sürekli sulu gözlerle dolaştığım için..ama bu forum gerçekten işe yarıyormuş bunu daha iyi anladım..iyki varsınız sanal arkadaşlarım..

sutanir benim bebişim 53 günlk merak etme hersy eskiye dönüyo bende eşime cok kızıp bağırıyordum kızımı sankisuçluyordum doğumda o acıları bana yasattı diye ama sen sezaryen oldun bide beni düşün bir hafta oturamdım resmen hic böyle olacagını düsünmemiştim sonra sonra gecti ben televizyon izleyerek kurtuldum diyebilirim birde pazara cıkarak eşim pazar günleri bebeişe bi saat baktı emziip uyutup cıktım pazarda gezdm mutlu oldum aslında garip ama hosuma gitti zamanla gecio bebeğe düzen oturtursan süper oluyo gece uykusu oluşturursan rahatlarsın emzirmelerini düzene sok her agladıgında sırf sinirleniyosun dye sussun die meme verme emziğe alıştrdn mı oda rahatlatıo ayakta sallamak işe yarıo inan ben okul öncesi öğretmeniyim koca karı işi derdm ayakta sallamaya ama eskiler bişey bilio simdi cocugum ben ve esim cok mutluyuz mas. ayrıca benim 3gün sütüm gelmedi eksiklik hissttm ağladım anne olamıyorum diye annem 10 gün sonra gitti eşimin gece nöbetleri var düşün ben atlattım hersey gecer eşinle ilişkinizde eskiye dönünce hersey süper oluyo

teşekkürler gamzecim paylaşımın için..tavsiyelerini dikkate alıcam..benim bebeğimde 33 günlük...

Konuyu açan ve cevap yazan herkese teşekkürler... Benim bebeğim neredeyse 4 aylık olacak. Yanımda birileri varken ben de çok iyiyim ama bebeğimle yalnız kaldığım zaman sürekli ağlamak istiyorum, tahammülsüzleşiyorum, sürekli uyusun hiç ağlamasın istiyorum. Eşimin bir an önce eve gelmesini, ilişkimizin eskisi gibi olmasını sürekli bana ilgi göstermesini istiyorum. Ben de hep geçecek dimi düzelecek dimi bir düzene oturtunca eskisi gibi oluruz dimi diyorum eşime... 4 ay geçti, oğlum biraz daha büyüdü, tamamen olmasa da bir düzen kurmaya başladık ama ben hala ağlıyorum, hala ilgi bekliyorum, hep birileri gelsin istiyorum. O benim mucizem biliyorum, ilk bebeğimi kaybettim. Bunu sağlıklı doğurabilmek için nelere katlandık. O bir melek, sadece ve sadece bana ihtiyacı var. Bir daha istesem de bu günlere dönüş yok, her günün değerini bilmeli ve doya doya yaşamalyım. Hepsini biliyorum ama gözyaşlarıma engel olamıyorum. Bir gün bu kasvetli günler geçecek, bana da bahar gelecek, yine yeşereceğim, yine çiçekleneceğim... O zamana kadar bebeğimi, eşimi ve kendimi çok üzmem umarım

prematüre doğan bebeğim bugün 19 günlük oldu, hala 2 buçuk kilo bile değil.. aslında çok sıkıntılı bir bebek sayılmaz sıradan şeyler gaz, kucak arama vs.. ama ben altından kalkamıyorum şimdi yazarken bile zırıl zırıl ağlıyorum.. sanki bu geçici bir dönemmiş bir gün bitecekmiş gibi geliyor ama bitmeyecek ki ömür boyu bu annelik ve ben beceremiyorum sanırım..üstelik kızım 3 aylık olunca işe dönmek zorundayım gerçi bebeğime şimdi de işe dönünce de ablam bakacak ama işe döneceğim için şimdiden çok suçlu hissediyorum
benimki de geçer mi benim bu el kadar kızım da büyür mü? erken doğum yaptığım için kendimi eksik hissediyorum becerip zamanında kilosunda bir bebek doğuramadım diye.. herşey benim suçummuş gibi geliyor.. nolur bana da yardım edin..

Benim bebeğim de prematüre, ilk doğduğunda minicikti. Uyanamaz, emmeyi, ağlamayı bilmezdi. Neredeyse 4 aylık olacak, hala yaşıtları gibi değil ama bu kadar büyüdü ya gerisi gelir herhalde. Sizinki de büyür merak etmeyin. Yeter ki anneleri olarak biz iyi olalım ki onlara da iyi bakalım.

bynlmz .!.:

Konuyu açan ve cevap yazan herkese teşekkürler... Benim bebeğim neredeyse 4 aylık olacak. Yanımda birileri varken ben de çok iyiyim ama bebeğimle yalnız kaldığım zaman sürekli ağlamak istiyorum, tahammülsüzleşiyorum, sürekli uyusun hiç ağlamasın istiyorum. Eşimin bir an önce eve gelmesini, ilişkimizin eskisi gibi olmasını sürekli bana ilgi göstermesini istiyorum. Ben de hep geçecek dimi düzelecek dimi bir düzene oturtunca eskisi gibi oluruz dimi diyorum eşime... 4 ay geçti, oğlum biraz daha büyüdü, tamamen olmasa da bir düzen kurmaya başladık ama ben hala ağlıyorum, hala ilgi bekliyorum, hep birileri gelsin istiyorum. O benim mucizem biliyorum, ilk bebeğimi kaybettim. Bunu sağlıklı doğurabilmek için nelere katlandık. O bir melek, sadece ve sadece bana ihtiyacı var. Bir daha istesem de bu günlere dönüş yok, her günün değerini bilmeli ve doya doya yaşamalyım. Hepsini biliyorum ama gözyaşlarıma engel olamıyorum. Bir gün bu kasvetli günler geçecek, bana da bahar gelecek, yine yeşereceğim, yine çiçekleneceğim... O zamana kadar bebeğimi, eşimi ve kendimi çok üzmem umarım

Genişletmek için tıkla...

senin hissettiklerini o kadar derinden yasıyorum ki anlatamam..aynıyız..eşimle olan eski günlerimi cok cok özlüyorum..dün gece 54 günlük bebeğim hiç uyumadı..bi an geri dönüşü yok mu bu işin dedim...sonra tövbe yarabbim ben ne dedim dedim...eski günleri ve melek kocama sarılıp uyumayı onunla yalnız kalmayı cok özledim...cok...

....

Ayse_URL .!.:

prematüre doğan bebeğim bugün 19 günlük oldu, hala 2 buçuk kilo bile değil.. aslında çok sıkıntılı bir bebek sayılmaz sıradan şeyler gaz, kucak arama vs.. ama ben altından kalkamıyorum şimdi yazarken bile zırıl zırıl ağlıyorum.. sanki bu geçici bir dönemmiş bir gün bitecekmiş gibi geliyor ama bitmeyecek ki ömür boyu bu annelik ve ben beceremiyorum sanırım..üstelik kızım 3 aylık olunca işe dönmek zorundayım gerçi bebeğime şimdi de işe dönünce de ablam bakacak ama işe döneceğim için şimdiden çok suçlu hissediyorum
benimki de geçer mi benim bu el kadar kızım da büyür mü? erken doğum yaptığım için kendimi eksik hissediyorum becerip zamanında kilosunda bir bebek doğuramadım diye.. herşey benim suçummuş gibi geliyor.. nolur bana da yardım edin..

Genişletmek için tıkla...

cocugun erken dogumu yüzünden asla kendini ve bedenini suclama..cok zalimce...bi kere sen de herkes gibi beceriyosun bu işi..bak hepimiz burda aynı duyguları yasıyoruz..yalnız degiliz...burda sohbet ediyoruz..
bu arada prematüre bebekler normal doganlardan daha bi hızlı daha atak ilerliyor zıpkın gibi oluyolar...gör bak demişti dersin..kuzenimin ikizleri 9 aylık ken yürüdü gittiler tutana aşkolsun...zehir gibiler maşallah...senin bebiş bizimkini bi yasında döver bile

edibe85 .!.:

....

cocugun erken dogumu yüzünden asla kendini ve bedenini suclama..cok zalimce...bi kere sen de herkes gibi beceriyosun bu işi..bak hepimiz burda aynı duyguları yasıyoruz..yalnız degiliz...burda sohbet ediyoruz..
bu arada prematüre bebekler normal doganlardan daha bi hızlı daha atak ilerliyor zıpkın gibi oluyolar...gör bak demişti dersin..kuzenimin ikizleri 9 aylık ken yürüdü gittiler tutana aşkolsun...zehir gibiler maşallah...senin bebiş bizimkini bi yasında döver bile

Genişletmek için tıkla...

ah be canım haklısın da gel de bana anlat zaten hamile kalmam da çok zor olmuştu hep kendimi eksik hissediyorum..
inşallah dediğin gibi olur da sağlıkla çarçabuk gelişir meleğim

Ayse_URL .!.:

ah be canım haklısın da gel de bana anlat zaten hamile kalmam da çok zor olmuştu hep kendimi eksik hissediyorum..
inşallah dediğin gibi olur da sağlıkla çarçabuk gelişir meleğim

Genişletmek için tıkla...

eksiklikle alakası yok..bunu senin sınavınmıs gibi gör..insanların ne sınavları var..içlerinde neler yasıyolar bilmiyosun..dediğim gibi olur tabi..hiç merak etme..ben hep öyle gördüm.benim kadın dogumcumun 2 cocugu da 29 haftalık dogmus..düsün bak..kadın YAZIK ..KENDİ ilmini biliyo bu işin..cocukları nasıl dünyaya gelmiş..şimdi bi eksikleri yok..fazlalıkları var..o kadar tatlılar ki..

Annelik kendini hep eksik ve suçlu hissetmekmiş... Anneliğin yarısı gözyaşı Büyüdükçe kolaylaşır umarım...