- 7 Aralık 2024
- 328
- 104
- 18
- 35
- Konu Sahibi pembefiyonklu1kiz
-
- #1
Selamlar hanımlar biraz dertleşmeye kendimi anlatmaya ihtiyacım var
7 sene sonra tüp bebek sürecinde kendiliğinden bir sürprizle geldi miniğim. Bir ay önce doğum yaptım. Erken doğdu 4 hafta. Biraz sıkıntılı bir hamilelik geçirdim sürekli ağrılı ve kanamalı kaybetme korkusuyla geçti. Sonunda da erken doğdu zaten. Rahmimde ve tüplerimde sıkıntı olduğu için bir tüpüm doğumda alındı. Yani tüp bebeksiz hamile kalmam çok zorken artık daha zor.
Geçenlerde (güya bebek görme) iş arkadaşlarım geldiler ortamda diğer bir arkadaşımızın tüplerini bağlatmasından konuşuldu. Biri dedi ki neden bağlattın hayattaki çocuklarına birşey olsa ne yapacaksın? Ben bu konuşmadan sonra anksiyete yaşamaya başladım. Kafamdaki saçma korkuları atamıyorum. Keşke böyle bir konuşma lohusa bir kadının yanında yapılmasaydı zaten sürekli uyurken bile derin dalamıyorum ya kusarsa ya birşey olursa diye. Bu durumda içine etti psikolojimin. Ya bebeğimi koruyamazsam ya tekrar anne olamazsam o kadar kötü günler geçirdim ki ağlamaktan sütüm azaldı.
Bu yüzden bebeğe artık çok fazla korumacı davranıyorum. Kimseye vermek istemiyorum kimse kucağına alsın istemiyorum. Eşimin bile hareketlerini kontrol ettiğimi farkettim biraz dizginlemeye başladım kendimi. Misafir ağırlamak istemiyorum çünkü gelenler bebeği şap diye öpüveriyor daha küçücük enfeksiyonlara açık bir bebek ama ısrarla bebek görme hevesi nedir bilemiyorum. Gelenlerde saçma sapan fikirler fitneler sokup gidiyor. Ben kendi tarafıma biraz büyüsün öyle gelin dediğim halde habersiz çıkıp gelenler de oldu. Grip mi uçuğu mu var temiz mi nerden bilebilirim? Sonra diyorum kafayı yedin kızım biraz sal gitsin sonra bebeğim için endişelerim yine başlıyor rahat olamıyorum. Tecrübeli annelere sorum ben ne yapmalıyım? Zamanla büyüdükçe geçer mi? Alışır mıyım? Korkular geçmezse yardım almayı düşünürüm tabi ki çünkü böyle korkularla yaşamak yerine her anın tadını çıkarmak isterim. İnsanlara güvenim de tahammülüm de kalmadı artık
7 sene sonra tüp bebek sürecinde kendiliğinden bir sürprizle geldi miniğim. Bir ay önce doğum yaptım. Erken doğdu 4 hafta. Biraz sıkıntılı bir hamilelik geçirdim sürekli ağrılı ve kanamalı kaybetme korkusuyla geçti. Sonunda da erken doğdu zaten. Rahmimde ve tüplerimde sıkıntı olduğu için bir tüpüm doğumda alındı. Yani tüp bebeksiz hamile kalmam çok zorken artık daha zor.
Geçenlerde (güya bebek görme) iş arkadaşlarım geldiler ortamda diğer bir arkadaşımızın tüplerini bağlatmasından konuşuldu. Biri dedi ki neden bağlattın hayattaki çocuklarına birşey olsa ne yapacaksın? Ben bu konuşmadan sonra anksiyete yaşamaya başladım. Kafamdaki saçma korkuları atamıyorum. Keşke böyle bir konuşma lohusa bir kadının yanında yapılmasaydı zaten sürekli uyurken bile derin dalamıyorum ya kusarsa ya birşey olursa diye. Bu durumda içine etti psikolojimin. Ya bebeğimi koruyamazsam ya tekrar anne olamazsam o kadar kötü günler geçirdim ki ağlamaktan sütüm azaldı.
Bu yüzden bebeğe artık çok fazla korumacı davranıyorum. Kimseye vermek istemiyorum kimse kucağına alsın istemiyorum. Eşimin bile hareketlerini kontrol ettiğimi farkettim biraz dizginlemeye başladım kendimi. Misafir ağırlamak istemiyorum çünkü gelenler bebeği şap diye öpüveriyor daha küçücük enfeksiyonlara açık bir bebek ama ısrarla bebek görme hevesi nedir bilemiyorum. Gelenlerde saçma sapan fikirler fitneler sokup gidiyor. Ben kendi tarafıma biraz büyüsün öyle gelin dediğim halde habersiz çıkıp gelenler de oldu. Grip mi uçuğu mu var temiz mi nerden bilebilirim? Sonra diyorum kafayı yedin kızım biraz sal gitsin sonra bebeğim için endişelerim yine başlıyor rahat olamıyorum. Tecrübeli annelere sorum ben ne yapmalıyım? Zamanla büyüdükçe geçer mi? Alışır mıyım? Korkular geçmezse yardım almayı düşünürüm tabi ki çünkü böyle korkularla yaşamak yerine her anın tadını çıkarmak isterim. İnsanlara güvenim de tahammülüm de kalmadı artık